حمد باری تعالی
نہیں ممکن ہو لفظوں میں بیاں تیری ثناء مولا
کہ تیری شان ہے فہم فراست سے وراء مولا
تری عظمت کے گاتے ہیں یہ پربت روز و شب نغمے
تری مدحت میں ہیں رطب اللساں ارض و سماء مولا
ترے محبوب کی امت پہ ہیں مشکل تیری گھڑیاں
کرم کر ہر قدم پہ ہے نئی کرب و بلا مولا
تو ہی معبودبھی موجودبھی مقصودبھی سارے زمانے کا
تو ہی خالق تو ہی مالک تو ہی رازق ہے یا مولا
تری لاریب ہستی پر شبہ ہو ہی نہیں سکتا
گواہ تیرے جب ٹھہرے محمد مصطفے مولا
ترا ہی نام لینے سے بنی بگڑی ہے ناصرؔ ؔ کی
ہے تو ہی مستقل حاجت روا مشکل کشا مولا
————————–
نعت شریف
جو کچھ آپ دے سینے وچ اے اوہ لوح دے آئینے وچ اے
جتھے وی کوئی عاشق مردا ہندا دفن مدینے وچ اے
اکو ای تے رحمت عالم سچا لعل خزینے وچ اے
ڈبے کیویں سفینہ میرا خود لج پال سفینے وچ اے
خوشبوواں دا کوئی خزانہ آپ دے پاک پسینے وچ اے
جوچڑھیا حسنین دے بیڑے اوہ محفوظ سفینے وچ اے
آپ دا اسم گرامی وسدا دھڑکن دے سازینے وچ اے
میں جتھے وی ہوواں ناصرؔ میری سوچ مدینے وچ اے
————————–
نعت شریف
سب جشن مناون آئے ایہہ دیوانے سرکار دے
دل تے دولت کی اےسجنوں ایہہ جاناں وی وار دے
جس دم آیا کملی والا ہویا نور اُجالا
ہر کوئی مقصد پا گیا اپنا کیہ ادنی کیہ اعلٰى
آجاون اوہ محفل اندر جو پیاسے دیدار دے
جس ویلے تشریف ليایا كل عالم دا والی
دھیاں نوں وی عزتاں ملیاں بھر گئے کاسے خالی
قدسی آۓ کرن نظارے فلکاں توں سرکار دے
جنت وچوں حوراں آئیاں اَج تے بنھ قطاراں
اپنے رنگ خزاواں بدلے لڈیاں پان بہاراں
آمنہ پاک دے گھر وچ ویکھو جلوے چمکاں ماردے
دائی حلیمہ دی اسواری پائیلاں پاندی جاوے
جتھے رکھے قدم اوہ اپنا سُکے ہوون ساوے
ہر طرفوں پے ہلے آون جنت دی گلزار دے
ایویں تے نہیں گیت سناندا اوہدے کل زمانہ
ہے لج پال ازل توں ناصرؔ حسن حسین دا نانا
رتبے کون سنا سکدا اے دو جگ دے مختار دے
————————–
نعت شریف
آپ کی شان کریمی کا کنارا ہی نہیں
آپ سے بڑھ کے کوئی اللہ کو پیارا ہی نہیں
اب بھی جبریل یہی کہتے نظر آتے ہیں
آپ سا کوئی حسیں اور ستارا ہی نہیں
دیکھ قرآن میں کیا کیا انھیں القاب دیئے
نام لے کر تو خدا نے بھی پکارا ہی نہیں
جس طرف آپ گئے قرآن بھی پیچھے آیا
یوں کسی اور پر قرآں کو اتارا ہی نہیں
دیکھا خالق کو مگر بہکی نظر بھی نہ تری
کون دیکھے یوں کسی آنکھ کو یارا ہی نہیں
یہ حقیقت ہے کہ ناصرؔ میرے جیسوں کو
جز مدینے کے کہیں اور گزارا ہی نہیں
————————–
نعت شریف
کاش میں ان کی گزر گاہ کا ذرہ ہوتا
جب گزرتے تو کبھی نعلین سے لپٹا ہوتا
شہر طیبہ کا خدا مجھ کو بناتا باسی
تیرے قدمین شریفین میں بیٹھا ہوتا
نعت کہنے کا مزا لیتا میں حساں کی طرح
میں نے اے کاش تمہیں آنکھ سے دیکھا ہوتا
تو لگاتا نہ کبھی فتوے یوں دیوانوں پر
تونے جالی کو جو اک بار ہی چوما ہوتا
تیرے ہوتے جو جنم لیتا مدینے والے
تیرے حسنین کریمین سے کھیلا ہوتا
جیتے جی ملتیں مجھے جنت کی نویدیں
ناصرؔ دور میں نے بھی اگر آپ کا دیکھا ہوتا
————————–
نعت شریف
میرے آقا میرے مولا دی صورت کیسی ہووے گی
جو دشمن دا وی دشمن نہیں محبت کیسے ہووے گی
عمر تے مرتضی آئے جہنوں ویکھن قرن اندر
جے ایہہ رتبہ اے دوری دا تے قربت کیسی ہووے گی
ہنیرے کالیاں راتاں تے تنہائیاں نے کیہ کہناں
جہدے وچ مصطفے آئے اوہ تربت کیسی ہووے گی
جواں دی ان چھنی روٹی تے دو ویلے گزارا اے
شہنشہ دی جے ایہہ شان ایں حکومت کیسی ہووے گی
جہدے ہر اک گدا دے لئی ارم وچ باغ مہکے نے
جتھے آقا نے رہنا ایں اوہ جنت کیسی ہووے گی
جہدی عظمت دیاں دتیاں گواہیاں آپ خالق نے
نبی دی پاک اس بیوی دی سیرت کیسی ہووے گی
ہزاراں سامنے ڈٹیا سی اک کرب و بلا اندر
نبی دے اس نواسے دی شہادت کیسی ہووے گی
عبادت بن گئی جہدی ادا سارے غلاماں لئی
نبی ایسا اے جے ناصرؔ نبوت کیسی ہووے گی
————————–
نعت شریف
طوفاں دیاں گلاں نہ کنارے دیاں گلاں
کر دے رہو آقا دے سہارے دیاں گلاں
سرکار بلا لیندے نے اس منگتے نوں فورا
کردا اے جو آقا دے دوارے دیاں گلاں
کردے نے ہنیرے تے سویرے دونویں رل کے
اس زلف معبر سے ہلارے دیاں گلاں
اوہ چہرہ لوے ویکھ جے کوئی فیر نہیں کردا
خورشید دیاں چن دیاں تارے دیاں گلاں
اللہ نوں مناؤنا ایں تے پھر آقا نوں منا توں
من دا اے خدا پاک پیارے دیاں گلاں
جس دن توں میں ویکھ آیاں واں طیب دی گلی نوں
ہر شعر مرا کردا نظارے دیاں گلاں
آقا دیاں نعتاں دا صلہ ملیا اے ناصرؔ
بھل گئیاں نے رانجھے تے ہزارے دیاں گلاں
————————–
نعت شریف
اک گدا میں نئیں اس گلی دا ہے گدا سب خدائی نبی دی
کوئی ہے جس دے لب تے نہ ہودے اوکھے ویلے دوہائی نبی دی
اوہدے گھر وچ نہیں رہندے ہنیرے اوتھے رہندے ہمیشہ سویرے
رب نے اوہدے مقدر سجائے جہنے محفل سجائی نبی دی
ہون افلاک یا عرش اعلی سب دا وارث مرا کملی والا
عرشاں فرشاں تے حشر دے تیکر رب حکومت بنائی نبی دی
فیض پایا اے نبیاں تے ولیاں کھڑیاں نعلین نوں چم کے کلیاں
چن سورج ستارے وی چمکے منگ کے روشنائی نبی دی
میری سجناں پسندجے توں پچھنائیں پھر توں سن لے ایہ مینوں پسنداے
دے کے ہر چیز تے منگ لواں میں رب دے کولوں گدائی نبی دی
دن قیامت دے نبیاں نے کہنا ساری مخلوق نوں غیری غیری
اس دیہاڑے خدا تیک ہونی سونہہ خدا دی رسائی نبی دی
مصطفے دے غلاماں دا ناصرؔ اس گلی توں وچھڑنا ای موت اے
خشک کھجیاں دے ویکھے تنے وی جھل نہیں سکدے جدائی نبی دی
————————–
نعت شریف
دساں تینوں بیلیا میں شان کی مدینے دی
زندگی مدینے دی تے موت وی مدینے دی
سوہنے کولوں دور ہن پل وی نہیں لنگدا
ایہو ای دعا اے ہور کجھ وی نہیں منگدا
ہر سال ہوندی رہوے حاضری مدینے دی
آقا دے دوارے دی سوالی کائنات اے
اک واری جہنے وی گزاری اوتھے رات اے
اوہنوں کدوں بھلنی ایں روشنی مدینے دی
جدوں وی مدینے ولوں حاجی کوئی آندا اے
دل اوہدے پیراں وچ وچھ وچھ جاندا اے
پچھدا اے اوہدے کولوں ڈائری مدینے دی
غیراں دے دوارے تے ٹھکانے چھوڑ دتے نے
ناصرؔ ہن لکھنے میں گانے چھوڑ دتے نے
ہن کیتی رکھنی ایں شاعری مدینے دی
————————–
نعت شریف
ہن اپنی بدل چال مدینے دی گلی اے
رو رو کے سنا حال مدینے دی گلی اے
اَج خالی کسے چیز توں وی پلہ نہ سمجھیں
خود نوں توں کسے موڑ تے وی کلا نہ سمجھیں
سوہنا اے تیرے نال مدینے دی گلی اے
اس شہر دا ہر ذرہ نظر آوے نگینہ
کیا بات مدینے دی مدینہ ایں مدینہ
لج پالاں دی لج پال مدینے دی گلی اے
شاہی دا طلب گار نہ دولت دا پجاری
جنت وی ہے اس شخص توں خود صدقے تے واری
ویکھی جہنے ہر سال مدینے دی گلی اے
مٹنا نہیں سوا اس دے جدائیاں دیاں داغاں
اکھیاں وچ کر لے ذرا ہنجواں تھیں چراغاں
بس دیوے ایہو بال مدینے دی گلی اے
دنیا تے جہدی سن دا کوئی بات نہ ہووے
جس بندے دی ناصرؔ کوئی اوقات نہ ہووے
چھڈ دی اے اوہنوں پال مدینے دی گلی اے
————————–
نعت شریف
طوفان وچ کنارا دنیا تے ہور کون ایں
الله نوں سب توں پیارا دنیا تے ہور کون ایں
سرکار نوں پکارو جس وقت کشتی ڈولے
آقا دا نام نامی بند مشکلاں دے کھولے
جہدے یار ناں دا نعرہ بن جاوے غم دا چارا
دنیا تے ہور کون ایں…..
کدی ویکھو رب دے گھر چوں بتاں نوں توڑ دیوے
چاہوے تے ڈبا سورج فی الفور موڑ دیوے
چن کر کے پارا پارا اوہنوں جوڑے جو دوبارا
دنیا تے ہور کون ایں……………………..
جہنوں حلیمہ تیری غربت تے ترس آیا
تیرے گھر نوں آ کے جہنے باغ ارم بنایا
رتبے اچ سب توں بھارا جود و سخا دا دھارا
دنیا تے ہور کون ایں..
چمڑے دا جس دا بستر ہتھ نال کپڑے سیوے
خود تاجدار ہو کے بھکھیاں دا سائیں تھیوے
خالق دے جلویاندا اوہدے بناں نظارا
دنیا تے ہور کون ایں…
ناصرؔ کدی نہیں رہنا کشکول میرا خالی
الله دا شکر اے میں آں سرکار دا سوالی
جہدا ہے سخی دوارا اوہدے باہجھ نوری تارا
دنیا تے ہور کون ایں…
————————–
نعت شریف
آپ کا دربار ہے اونچا نہ بول یہ بڑی سرکار ہے اونچا نہ بول
عشق کی دنیا میں اہل عشق کا ہاں یہی معیار ہے اونچا نہ بول
آپ ہیں آرام فرما اس جگہ آپ سے گر پیار ہے اونچا نہ بول
جانتے ہیں وہ ترے اندر کی بات بولنا بیکار ہے اونچا نہ بول
عشق میں چلتے ہیں سارے سلسلے جیت ہے یا ہار ہے اونچا نہ بول
چیخنا اور وہ بھی بزم یار میں یہ کہاں کا پیار ہے اونچا نہ بول
سانس بھی آہستہ لے اس شہر میں عشق کی تکرار ہے اونچا نہ بول
کاٹ کر رکھ دے نہ فصل بندگی یہ زباں تلوار ہے اونچا نہ بول
کوچہ سرکار ہے ناصرؔ یہاں تجھ کو چپ درکار ہے اونچا نہ بول
————————–
نعت شریف
ہم بیکسوں کی کرنے کو امداد آ گیا
میلاد کر لو صاحب میلاد آگیا
اولادیں لے کے جائے گا صدقہ حضور کا
محفل میں جو بھی آج بے اولاد آ گیا
مشکل نے گھیرا جس گھڑی آنکھوں کے سامنے
آیا مدینہ تو کبھی بغداد آ گیا
آنسو نکل کے چل پڑے شہر حبیب کو
روضہ مجھے حضور کا جب یاد آ گیا
ہوگی اسے نہ پھرکبھی کوئی خوشی نصیب
جو محفل رسول سے ناشاد آ گیا
ناصرؔ در رسول سے خالی نہیں گیا
کرتا ہوا جو اونٹ بھی فریاد آ گیا
————————–
نعت شریف
مصطفے مجتبی میرا سوہنا نبی دلبر و دلربا میرا سوہنا نبی
عشق دی ابتداء ہوئی جہدی ذات توں حسن دی انتہا میرا سوہنا نبی
پھر توں سمجھیں خدا نے وی ہاں کرلئی جس گھڑی من گیا میرا سوہنا نبی
میں برے توں برا میں خطا ای خطا ہے عطا ہی عطا میرا سوہنا نبی
عیسی دیندے گئے جہدیاں خوشخبریاں انبیاء دی دعا میرا سوہنا نبی
پھر کسے پھل دی وی ناں ضرورت رہی اس طرح مہکیا میرا سوہنا نبی
اچے ہو گئے یتیماں دے سر اس لئی دے گیا حوصلہ میرا سوہنا نبی
جہدے در توں حسیناں اداواں لئیاں ہر حسیں توں جدا میرا سوہنا نبی
فرش توں پا کے ٹریا لباس بشر عرش تے چمکیا میرا سوہنا نبی
تختاں تاجاں تےناصرؔ میں تھکدا ای نہیں جے بنا لے گدا میرا سوہنا نبی
————————–
نعت شریف
آیا نبی دا دولارا چمک پیا جگ سارا
ہر کوئی اس دے نوروں بنیاں چن ہووے یا تارا
پیا کعبہ کر دا مجرا اے جہدے آمنہ پاک دا حجرہ اے
شیطاناں دا دنیا اتوں ہویا ختم إجارا
کسے منگتے ہن نہیں تھڑنا اوہدے آکھے سورج مڑنا
اوہ آیا اے جہنے کرنا چن نوں پارا پارا
اج مل گیا چین بیماراں نوں اوہ لبھ گیا لعل حلیماں نوں
جیہڑے لعل دا محشر تیکر رہنا ایں چمکارا
جدوں سوہنا جگ تے آیا اے کعبے دا بھاگ جگایا اے
ٹکڑے ٹکڑے ہر بت کیتا کر کے فقط إشارا
جیہڑے محفل دے وچ آئے نے ایہہ خودسرکار بلائے نے
پیارا پاک نبی دا لگدا رب توں بڑا پیارا
ڈٹھا جو صدیق اکبر نے ڈٹھا جیہڑا مولا حیدر نے
ناصرؔ شاہ اج ویکھن آئے عاشق اوہو نظارا
————————–
نعت شریف
اسیں منگتے ترے دربار دے
منگتیاں نوں دیدار دے
اپنی قیمت آپے دسدا ہر موسم وی کھڑ کھڑ ہسدا
جدوں آقا زلف سنوارا دے………
اوتھے جھکدی سب دی دھون ایں کوئی سلطان سکندر کون ایں
اوتھے دم نہیں ملائک مار دے……
اچے محل دکاناں ولے۔ تکدے نہیں غلماناں ولے
جیہڑے کٹھڑے تیرے پیار دے………….. .
رب کرے بن جائیے کمی۔ محشر تک کہلایئے کمی
تیری آل ترے پروار دے. ………
منکر سن کے جل جاندے نے۔ آئے طوفان ٹل جاندے نے
جدوں نعرہ حیدری مار دے…………..
ناصرؔ جہئے دلگیر ہزاراں۔ پیر فقیر وزیر ہزاراں
سب گولے نے سرکار دے…….
————————–
نعت شریف
دیکھیں سجناں ڈولیں ناں شان حضور دبی تولیں ناں
چھڈ کے بوہا سوہنے دا اپنی جان توں رولیں ناں
لکھ پیا غیر کوئی کھڑکاوے دل دا بوہا کھولیں ناں
منگے جان تے دے دیویں مر جائیں پر بولیں ناں
موتیاں ورگے ایبہ اتھرو ڈولیں سہی پر رولیں ناں
اس دربار ایچ اے ناصرؔ بول کولڑا بولیں ناں
————————–
نعت شریف
یوں غلاموں صدا کیجئے مصطفے مصطفے کیجئے
ان کے آنے کے لمحات ہیں حاضری کی دعا کیجئے
یہ زمانہ ہے پھر آپ کا مصطفی سے وفا کیجئے
ان غلاموں کو دیدار کی بھیک آقا عطا کیجئے
مانتا ہے خدا آپ کی آپ سے التجاء کیجئے
پڑھ کے ناصرؔ درود آپ پر ہر مرض کی دوا کیجئے
————————–
نعت شریف
ہمسر میرے حضور کا آیا کوئی نہیں
چشم جہاں نے آپ سا دیکھا کوئی نہیں
جس مرتبے پر آپ کو فائز کیا گیا
اس مرتبے پر آج تک پہنچا کوئی نہیں
میرے حضور آپ سے پہلے بھی بعد بھی
سینۂ عرش پاک پر اترا کوئی نہیں
محشر کے روز ہر طرف لہرا رہا ہے جو
ہاں وہ بجز حضور کے جھنڈا کوئی نہیں
حسن رسول پاک سے خیرات جو نہ لی
خورشید ہو کہ چاند ہو چمکا کوئی نہیں
ناصرؔ بڑے وثوق سے کہتا ہوں میں یہ بات
زندہ نہیں ہیں آپ تو زندہ کوئی نہیں
————————–
نعت شریف
ان کی یادوں کے پر سکوں لمحے غم زدوں کو قرار دیتے ہیں
صرف کرتے ہو بات تم اپنی وہ تو نسلیں سنوار دیتے ہیں
گر حقیقت شناس ہو لوگو۔ زندگی کی یہی حقیقت ہے
زندگی ہے انہیں کو جو ان کے آستاں پر گزار دیتے ہیں
ناؤ جس وقت ڈگمگاتی ہے ان کی نسبت ہی کام آتی ہے
خود کنارے پر تھام کر بازو آ کے طوفاں اتار دیتے ہیں
اس تمنا پر صرف زندہ ہیں اور تمنا نہیں کوئی دل میں
جانے کب وہ خزان گزیدوں کو پھر نوید بہار دیتے ہیں
شمع عشق نبی کے پروانے حسن جانِ جہاں کے دیوانے
مال و اولاد وقت آنے پر ان کی ہستی پر وار دیتے ہیں
ایسے جینا بھی خاک جینا ہے ان کے قدموں سے دور جو گزرے
روگ اہل وفا کو دوری کے چند گھڑیوں میں مار دیتے ہیں
حاضری کا جنوں جو تڑپائے جب بھی ناصرؔ نہ دل کو چین آئے
ان کے ناصرؔ تمام دیوانے جان کی بازی بھی ہار دیتے ہیں
————————–
نعت شریف
کتنا چاروں طرف اندھیرا ہے راہ مشکل ہے دور جانا ہے
حسن سرکار کے اجالوں سے ان اندھیروں جگمگانا ہے
سارے نبیوں کے ہیں وہ سرکار بھی سب کے رہبر غریب پروربھی
پاس اپنے تو ان کا لنگر ہے ہم فقیروں کا یہ خزانہ ہے
مانا تربت بھی اک اندھیرا ہے کس کا لیکن وہاں پر پھیرا ہے
کب اندھیرے وہاں ٹھہریں گے جب حبیب خدانے آنا ہے
ان کی یادوں میں کھویا رہتا ہوں نعت لکھتا ہوں نعت کہتا ہوں
میرے غم کا بھی مداوا ہے میری بخشش کا بھی بہانہ ہے
میرے آقا نے ہی بنائی ہے ورنہ بنتی تھی بات کب میری
بات اس کی بگڑ نہیں سکتی جس نے میرے نبی کو مانا ہے
در بدر کی نہ ٹھوکریں کھاؤ شهر محبوب کو چلیں آؤ
ان کے ہو کر جیو زمانے میں جن کا ناصرؔ گدا زمانہ ہے
————————–
نعت شریف
گیت گا سرکار دے توں گیت گا سرکار دے
آمنہ دے لعل توں جند جان اپنی وار دے
جو وی منگیا مینوں اوہو بخشیا لج پال نے
رہ گئے ارمان بس ہن دل دے وچ دیدار دے
حضرت جبریل نوں سی گھیریا حیرانیاں
تک کے سدرہ تے تماشے آپ دی رفتار دے
اوہ کی جانے نور دیاں بارشان ہندیاں کیویں
ویکھے جنہے نہیں نظارے آپ دے دربار دے
مر کے وی پچھا نہ چھوڑے گی ترا ایہہ زندگی
آپ دے قدماں تے بازی زندگی دی ہار دے
چن سورج آ گئے خیرات منگن نور دی
تک کے جلوے آپ دے رخسار پر انوار دے
حضرت صدیق دی سی گود وچ سر آپ دا
رج کے ناصرؔ کیتے درشن یار نے وچ غار دے
————————–
نعت شریف
ہے چنگی یا مندی گزر جانی آخر ہے بہتر کہ ایہنوں سجا کے گزارو
جے چاہندے او گزرے مثالی حیاتی ایہنوں نانویں آقا دے لا کے گزارو
حیاتی گزارن دا سکھ لو سلیقہ نبی دے غلاماں دا ہے ایہہ طریقہ
جے چاہوندے اوگزرے زمانے توں چنگی در مصطقے اتے جاکے گزارو
اطاعت نبی دی اطاعت خدا دی سند ہے ایہہ جنت دی ٹھنڈی ہوا دی
خدا وی نہ موڑے گا خالی تسانوں ادب مصطفے دا بجا کے گزارو
مدینے وچ ہوندی اوہناندی سلامی جہناں نوں ملی مصطفے دی غلامی
کسے نال ہووے نہ بن دی تے ناں سہی نبی نال اپنی بنا کے گزارو
ایہہ دن سج گئے نالے راتاں وی سجیاں ہزاراں دیاں انج براتاں وی سجیاں
تسی وی سجانا جے چاہو حیاتی دروداں تھیں گھر نوں سجا کے گزارو
محرم دی دسویں دی جد رات آئی نبی دے نواسے نے اعلان کیتا
سنو پردے دارو نہیں روون دا ویلا ایہہ رات اپنے رب نوں مناکے گزارو
کوئی بھاویں منے تے بھاویں نہ منے حشر وچ پکارن کے سارے دے سارے
جیویں قبر وچ آ کے لج پالی کیتی اونویں آقا پل توں وی آ کے گزارو
کرو اینا ناصرؔ تے احساں بھراؤ مری لاش اُتے نہ کوئی وین پاؤ
کفن توں دفن تیک ہے جناں ویلا نبی دیاں نعتاں سنا کے گزارو
————————–
نعت شریف
اوہ لج پال سوہنا چا لگیاں نبھاوے
میں درداں دی ماری نون گل نال لاوے
میرے پیر جکڑے میری بد نصیبی
مرے گھر وی لائے نے ڈیرے غریبی
کرم کر کے سوہنا چا پینڈے مکاوے
جدوں دی اے مالا اوہدے نان دی پائی
میری خیر منگدی خدا دی خدائی
جے چاہے مرے جے نوں اوہ بھاگ لاوے
جدوں طیبہ ول میں کوئی جاندا ویکھاں
تے سینے دے وچ دل نوں کرلاندا ویکھاں
زیارت بناں چین دل نوں نہ آوے
اوہدے ناں دا صدقہ مرا دل آباد اے
مرے گھر دی رونق مدینے دی یاد اے
اوہدی نعت تھیں میرا گھر جگمگاوے
زمانے دے وچ جیہڑا گھر بے مثال اے
اوہ آقا دی آل اے اوہ آقا دی آل اے
خدا سب توں اس گھر دا نوکر بناوے
جدوں لگے ٹٹن مرے ساہ دی مالا
مرے سامنے ہووے محبوب شالا
مری موت ناصرؔ مرے ناز اٹھاوے
————————–
نعت شریف
جیہڑا اک واری دیکھ کے آوے
مڑ ٹل پیا بے شک لاوے
…………………….. مدینہ نہیں بھلدا
جیہڑا چم کے مڑیا جالی اے
اوہدی سجنوں خام خیالی اے
اوہنوں کوئی پیا بھلی پاوے
اوہ بھادیں بھلنا چاہوے
…………………….. مدینہ نہیں بھلدا
ہر عاشق زار نوں پچھ ویکھو
عابد بیمار توں پچھ ویکھو
وچ کربل لٹیا جاوے
بھاویں قیدی وی بن جاوے
…………………….. مدینہ نہیں بھلدا
ہر عاشق دی مجبوری اے
طیبه دی دید ضروری اے
جیہڑے دل دے وچ وس جاوے
ساہ آوے یا نہ آوے
…………………….. مدینہ نہیں بھلدا
جتھے پاک اصحاب دا ڈیرا اے
جتھے نت جبریل دی پھیرا اے
کوئی دھمکیاں نال ڈراوے
بھاویں لکھ پیا فتوے لاوے
…………………….. مدینہ نہیں بھلدا
جہدے وچ جنت دی کیاری اے
جہدی ہر شے پیاری پیاری اے
ایہنوں آکھو سر نہ کھاوے
کوئی منکر نوں سمجھاوے
…………………….. مدینہ نہیں بھلدا
جدوں آوے یاد مدینے دی
اگ تیز ہو جاوے سینے دی
لکھ ہنجواں نال بجھاوے
بھاویں ناصرؔ موت آجاوے
…………………….. مدینہ نہیں بھلدا
————————–
نعت شریف
بی بی آمنہ دے چناں دل جانیاں…
اللہ دتیاں نے تینوں سلطانیاں…
پھل کلیاں باغات نظارے
فلک تے روشن چن ستارے
تیرے نور دیاں ہین مہربانیاں…
کیہ گورے نے کیہ نے کالے
جو وی ہو گئے نسبت والے
حوراں اوہناں دیاں ہین دوانیاں …
سوچ جهان توں وکھ وی ہووے
ویکھن والی اکھ وی ہووے
تیرے نور دیاں ویکھے جولانیاں…
چار چکوٹے فرشاں تے وی
فلکاں تے وی عرشاں تے وی
ہین تیریاں حبیب نعت خوانیاں…
ہووے صفا یا طور سینا
مروا احد تے شہر مدینہ
رب کہندا ہین میریاں نشانیاں…
ناصرؔ شاه دی کیہ اوقات اے
کیہ لکھ سکدا تیری نعت اے
تیرے پڑھے نے قصیدے نورانیاں…
————————–
نعت شریف
رحیم بھی ہے کریم بھی ہے جو حق نما ہے وہ مصطفے ہے
تمام امت کا غم اکیلا جو کھا رہا ہے وہ مصطفے ہے
حبیب بھی ہے طبیب بھی ہے وہ جان و دل سے قریب بھی ہے
ہماری سوچوں سے جس کا رتبہ کہیں وریٰ ہے وہ مصطفے ہے
وہ سب سے ارفع وہ سب سے اعلی وہ سب سے اونچے گھرانے والا
جو اپنی تخلیق میں بھی مخلوق سے جدا ہے وہ مصطفے ہے
خدا نے اس کو بنایا جیسا حسیں کوئی بھی نہ دیکھا ایسا
جفا کے بدلے بھی جس کے ہونٹوں پر بس دعا ہے وہ مصطفے ہے
حبیب رب غفور بھی ہے وہ فخر آدم وہ نور بھی ہے
جو مظہر شان کبریا ہے وہ مصطفے ہے وہ مصطفے ہے
قسیم کوثر ہے ذات جس کی تمام قرآں ہے نعت جس کی
کہ جس پر ناصرؔ ہے جان بھی قرباں یہ دل فدا ہے وہ مصطفے ہے
————————–
قلندر پاک سیون شریف
شہباز جتی لج پال ..
پتھراں نوں وی کر چھڈ دا اے لال
کرم دا آیا پہن دو شالا
جم جم وسے سہون والا
بجھے ہوئے دیوے چھڈدا بال ..
حسن حسین دی اکھ دا تارا
زہرا پاک دا راج دلارا
کر چھڈ دا اے بھکھیاں نوں خوشحال..
سن لے میں تتڑی دیاں عرضاں
چھڈ جان سب مینوں مرضاں
قبر حشر وچ رہنا میرے نال ..
ازلاں توں لج پال گھرانہ
تیری ذات دا جگ پروانه
توڑ دے میرے درد غماں دے جال..
کھا گیا میرے بخت ہنیرا
ناصرؔ شاہ ول پا اِک پھیرا
نہیں کوئی میرا سخیا ہور سوال ..
————————–
نعت شریف
بزم محبوب خدا میں پیار سے مانگ لو سرکار کو سرکار سے
یاد ہے حرم نبی کے آس پاس لگ کے روتا وہ در و دیوار سے
سانحہ سے کم نہیں ہے جا کے پھر لوٹ آنا آپ کے دربار سے
اس پر کر دوں زندگی اپنی فدا حال پوچھیں خود وہ جس بیمار سے
کردیا اخلاق سے کانٹوں کو پھول جو کہ ممکن ہی نہیں تلوار سے
مانگ لو ہے مانگنے میں ہی نجات ہاتھ آنے کا نہ کچھ تکرار سے
ہیں خدا کے سب خزانے ان کے پاس مانگ ناصرؔ مانگ تو سرکار سے
————————–
نعت شریف
ایہہ منیا چن دی سارے جہاں سے روشنائی اے
ایہدے وچ پر کدوں آقا دے چہرے جئی صفائی اے
تساڈے نام دا لنگر میں کھا کے جی رہیاں آقا
سوا اس دے بھلا کیہڑی مرے پلے کمائی اے
غریباندا تساڈے بن کوئی نہیں یا رسول اللہ
دوہائی آپ دے ناں دی دوہائی اے دوہائی اے
کوئی خالی نہ ہن جائے تساڈی ایس محفل چوں
تساڈے واسطے آقا ایہہ کل مخلوق آئی اے
کوئی بولے جہدی بگڑی بنی نئیں آپ دے در توں
تسیں ہن وی بناونی ایں جیویں پہلے بنائی اے
تسانوں ایس لئی واجاں ہمیشہ مار دا رہناں
خدا تیکر فقط آقا تساڈی ہی رسائی اے
جدوں بھنوراں دے وچ ڈولی کشتی ایس امت دی
تساڈی آل نے ڈبن توں ایہہ کشتی بچائی اے
تساڈی ذات نے ککھ نوں وی کیتا لکھ دا ہم پلہ
جدوں وگڑی اے ناصرؔ دی تساں قسمت بنائی اے
————————–
ہجر
محفل والیومحفل دے وچ کھوہ اکھیاں دے جون دیو
ٹر گیا اے دلدار اساڈا خون دے اتھرو رون دیو
لالن پیر دی اکھ دا تارا ، شاه سردار دا راج دولارا
دے گیا سانوں درد وچھوڑا جگر دے ٹکڑے ہون دیو
دِل تے ہو گیا کملا جھلا محفل وچ وی لگدا كلا
میری اکھیاں دے نل و سورج کے بدلو سون دیو
چپکے چپکے دکھڑے پھولو قبر تے وی ناں أچا بولو
شاه سردار دے بعل نوں جھیلو نال آرام دے سون ویو
ناصرؔ شاہ نوں بھل گئے ہاسے دیوے دل نوں کون دلاسے
قلب عباس دے ہجر اچ مینوں گیت فراق دے گون دیو
————————–
نعت شریف
آقا تیرے شہر دے بازاراں دا جواب نہیں
پھلاں دا جواب نہیں بہاراں دا جواب نہیں
ودھ ودھ کر دے ہی حملے کفار تے
آفرین تیریاں غلاماں دے ایثار تے
رب کہندا اوہناں اسواراں دا جواب نہیں
قربان صدقے تے وارے وارے ہوندے سی
سامنے کھلو کے جیہڑے جالیاں دے روندے سی
اوہناں دیاں عرضاں پکاراں دا جواب نہیں
آکے تیری ذات دے دوالے گھم لیندے سن
کدی ہتھ پاک کدی جوڑے چم لیندے سن
اوہناں تیرے سجناں تے یاراں دا جواب نہیں
جناں تیرا ہو کے ساری زندگی گزاری اے
جناں تقدیر تیرے بوہے تے سواری اے
ولیاں دے سارے درباراں دا جواب نہیں
چکھیا ، اے مزا جہناں عشق دوامی دا
اللہ نے انعام دتا جناں نوں غلامی دا
ناصرؔ اوہناں لکھاں تے ہزاراں دا جواب نہیں
————————–
نعت شریف
نت روز ایہو منگنا لکھ وار دعا کر کے
ناں ماریں کتے مولا سوہنے توں جدا کر کے
جے میرے تڑپنے وچ سرکار نے خوش میرے
بیمار نے کی کرنی مڑ یار دوا کر کے
تیرے دل دی سمجھدے نے اوہ بولی ہر اک جھلیا
توہین نہ کر بیٹھیں اس در تے صدا کر کے
اس ہجر نے پا چھوڑے تربت وچ کئی چہرے
إس جگ تے ترا ہجر رہوے ککھ نہ خدا کر کے
میرے لئی دعا کرنا جدوں جاواں مدینے نوں
جالی نال فیر اوتھے لگ جاواں میں ٹھاء کر کے
آقا وی کریمی دی کی پچھدے او گل سجنوں
خیرات عطا کیتی دامن وی عطا کر کے
دن حشر دے پئے جانی سینے وچ ٹھنڈ ناصرؔ
آقا نے بلاؤنا ایں جدوں مینوں گدا کر کے
————————–
نعت شریف
اکھیاں دے اتھرو کہندے نے ہن بن کے پھوہاراں نبی نبی
جدوں سنت ہے اصحابہ دی میں کیوں نہ پکاراں نبی نبی
توں دم دم نال پکا سجناں اک ایہو جہیا نعره لا سجناں
محفل تے رہ گئی اک پاسے ایہہ کن دیوراں نبی نبی
جدوں کھول پیکر نعت پڑھی سرکار تے جد صلوة پڑھی
میرے نال سی پڑھیا لگدا سی مسجد دے میناراں نبی نبی
اس ورد توں کوئی رجدا نہیں ایہہ ورد وظیفہ آج دا نہیں
آقا دے دور چ پڑھیا سی آقا دیاں یاراں نبی نبی
جدوں اقصی وچ سرکار گئے ہو نبیاں نوں دیدار گئے
نبیاں دیاں اس دم کہہ اٹھیاں با ادب قطاراں نبی نبی
کئی سندیاں سندیاں سٹردے نے کئی قسمت والے پڑھدے نے
دشمن نوں سناون ساڑن لئی دل کہہ کے ٹھاراں نبی نبی
جد ناصرؔ روح کرلاندی اے اکھیاں وچ نیند نہ آندی اے
منہ کر کے شہر مدینے نوں سد کہہ کے ماراں نبی نبی
————————–
نعت شریف
سوہنے سدیا مدینے میری عید ہوگئی
جی رمضان دے مہینے میری عید ہوگئی
آئے لکھاں ای سرور جا کے سوہنے دے حضور
آ گئے رون دے قرینے میری عید ہو گئی
اوہدی حاضری دی گانی میں بنا لئی اے نشانی
آگئے جرماں نوں پیسنے میری عید ہوگئی
لیکھاں مارے لشکارے جیویں چمکے ستارے
لبھے درداں دے خزینے میری عید ہو گئی
اوتھے دکھ جدوں کھولے بھل گئے گڈیاں پٹولے
جا کے طیبه دی زمینے میری رید ہو گئی
ناصرؔ آپ دے دوارے مکے دکھ جا کے سارے
پار لگ گئے سفینے میری عید ہو گئی
————————–
نعت شریف
فرش کی زینت عرش کے تارے
سرور عالم راج دولارے
آپ کی سیرت کو اپنائیں
آؤ ہم سب ایک ہو جائیں
ہو جائیں گئے وارے نیارے…
حسن عمل سے دامن خالی
خود ہی کر لی قسمت کالی
ہم ہیں جیتی بازی ہارے…
آپ کی رحمت سب پر یکساں
کیف وکم کے آپ ہیں سلطان
نوری خاکی نوکر سارے….
قرآں کا فرمان یہی ہے ہم
سب کا ایمان یہی ہے
ہیں بے مثال حضور ہمارے…
موسیٰ ہوں یا حضرت عیسٰی
ہیں سب آپ کی ذات کے شیدا
روشن آپ سے چاند ستارے.. .
————————–
نعت شریف
رکھیاں نے آساں پورے سال دیاں
چٹھیاں نہیں آئیاں لج پال دیاں
ہن تے جدائیاں وچ و یہڑا کھان آؤندا اے
ادھی راتیں سینے وچ دل کر لاندا اے
چیخاں جیویں پین کسے بال دیاں.. ..
ساریاں توں اچا شاہکار سوہنے رب دا
اللہ دا حبیب غم خوار ماہی سب دا
ریساں نہیں سوہنے دے جمال دياں ….
جہدا چاہوے اوہدا اُچا نام کر چھڈدا
نوکراں نوں جگ دا إمام کر چھڈ دا
سامنے مثالاں نے بلال دياں ….
اکھاں نے مدینے وچ ویکھے جو نظارے سی
ڈیرا لگا ہو یا جدوں آقا دے دوارے سی
منظر اوہ اجے اکھاں بھال دیاں…
سینے وچ آ کے کوئی تیر چبھ جاندا اے
ایہو سوچ سوچ ہن دل ڈب جاندا اے
پہنچ گئیاں سئیاں میرے نال دیاں…
ویکھاں گا میں کدی جا کے نور نور گلیاں
ناصرؔ ہر ویلے دیواں دل نوں تسلیاں
سوہنے نوں خبراں میرے حال دیاں…
————————–
نعت شریف
اس بے مثال نعت دے دیوان دے بغیر
سمجھے گا کون آپ نوں قرآن دے بغیر
جیکر میرے حضور نہیں زندہ مزار وچ
قائم ہے کیویں سلطنت سلطان دے بغیر
عشق رسول دے بناں بندہ اے اس طرح
بوجہل جیویں مر گیا ایمان دے بغیر
توحید وی قبول نہیں اللہ دی ذات نوں
عشق رسول پاک دے اعلان دے بغیر
سوہنے دے منکراں تائیں سوہنے دی شان دا
لگنا پتا نہیں حشر دے میدان دے بغیر
راہے وفادے راستے ہوندے نہیں طے کدی
حضرت بلال دے سوا سلمان دے بغیر
خیر الوری د ے درد دی لذت نہیں سمجھیا
کوئی وی رومی جہے کسے انسان دے بغیر
جس دم بلان گئے اوہ ناصرؔ غلام نوں
سامان پیدا ہون گے سامان دے بغیر
————————–
نعت شریف
آنکھیں ہوں اشکبار تو لب پر ثناء رہے
خواجہ کائنات سے یوں رابطہ رہے
بجھتا ہے جو حیات کا یہ چراغ تو بجھے
لیکن لیے عشق کا روشن دیا رہے
آنکھوں کو ان کی یاد میں رونا سکھایئے
إن محفلوں کے ساتھ ساتھ گھر بھی سجا رہے
صورت بھی بے مثال ہے سیرت بھی بے مثال
اک بار دیکھ لے جو تجھے دیکھتا رہے
آه وفغاں صوبتیں یہ دردو غم ہیں کہا
پیش نظر جو ہر گھڑی کرب و بلا رہے
ہوتے ہیں بند اور تو میری بلاسے ہوں
دروازه رسول جو ناصرؔ کھلا رہے
————————–
نعت شریف
مکاں توں لا مکاں تیکر حکومت مصطفے دی اے
جتھوں مجرم بری ہوندے عدالت مصطفے دی اے
نبی ہووے ولی ہووے عمر ہووے علی ہووے
خدا توں بعد ہر اک نوں ضرورت مصطفے دی اے
خدا نے دو جہاناں دی بنایا آپ نوں رحمت
ہے ایہہ دنیا کہ اوہ دنیا قیادت مصطفے دی اے
جفا کوئی کرے جیکر جواب إچ مسکرا دینا
دعاواں دینیاں سب نوں ایہہ عادت مصطفے دی اے
مری اولاد جاں عزت اوہ ہے ہر چیز دا والی
ہے میرے کول جو کجھ وی عنائیت مصطفے دی اے
عداوت کملی والے دی جہنم تک لے جاوے
جے توں جانا ایں جنت نوں تے جنت مصطفے دی اے
میں اک عاشق توں جد پچھیا جے رب پچھے تے کیہ منگئے
جواب اچ اوہنے فرمایا زیارت مصطفے دی اے
جے میں اعمال نوں ویکھاں تے ناصرؔ کول کجھ وی نہیں
فقط امید بخشش دی محبت مصطفے دی اے
————————–
نعت شریف
پکاؤ پُلا پر خیالی نہ ہووے وہ خیرات کی جو مثالی نہ ہووے
بھلا اوس محفل دا فیده وی کیہ ائے جے راضی دو عالم دا والی نہ ہووے
میں اس حاجی نوں آکھاں حاجی ادھورا جو چم چم کے آیا اوہ جالی نہ ہووے
ایہ کجھ لوکاں ایویں ای پایا اے رولا کہ نعتاں نہ ہوون قوالی نہ ہووے
کوئی ڈر نہیں ہووے شاہ کالی صورت عقیدت دی رنگت جے کالی نہ ہووے
او حق بات آکھن توں ڈردانہیں ہرگز جو ہر کیتلی دی پیالی نہ ہووے
اوہ ہر بوها منگدا تے مڑ وی نہیں رجدا جو میرے نبی دا سوالی نہ ہووے
میرے آقا اینہاں کرم کیتی رکھناں محبت توں کوئی سینہ خالی نہ ہووے
نبی پاک دا ناں لویں ناں توں ناصرؔ جے پلے دروداں دی ڈالی نہ ہووے
————————–
نعت شریف
سوہنے نال نیوں لا نیوں لا نیوں لا
سوہنے نال نیوں لا بنے اک مثال اے
اوہ لج پال پچھدا غریباں دے حال اے
دناواں دا قول اے تے لکھاں دی گل اے
کہ کلراں اچ رہندی نہ کوئی ساوی ول اے
اوہو بوٹا دیندا اے مالی نون پھل اے
تعلق جهدا یار کوئی جڑ دے نال اے
ہے سرمایہ میرا تیری یاد سائیاں
ترا نام لے کے تے میں عزتاں پائیاں
نہ ماں باپ رکھیا نہ بھیناں نہ بھائیاں
جیویں ذات تیری ہے رکھیا خیال اے
جدوں عشق سردار دے پھیریا پایا
مرے دل وا سونا نگر جگمگایا
میں اس در تے دامن جدوں توں وچھایا
نہ کشکول پھڑیا نہ کیتا سوال اے
ایہہ چن تے ستارے وی دیندے گواہی
فلک تے وی ہے میرے آقا دی شاہی
اوہ مکی اوه مدنی اور خالق دا ماہی
اوہدے باہجوں اک ساہ وی لینا محال اے
بھلا اس حقیقت نوں جھٹلاوے کیہڑا
زمانے توں وکھرا اے آقا دا ویہڑا
جیہڑا ساڈے لئی نوح نبی دا ہے بیڑا
محمد دی آل اے محمد دی آل ہے
کدی پار ناصرؔ ایہہ لگ جائے سفینہ
عرب ولے جاون دا آوے مہینہ
غلاماں نوں آقا وکھاوے مدینہ
جدائیاں دا لگدا اے اک پل وی سال اے
————————–
نعت شریف
اپنے قدماں وچ بلا لو ہون آساں پوریاں
کر دیو سرکار ہن تے دور ظالم دوریاں
المدد یا مصطفی یا مصطفی یا مصطفی
ہجر دے طوفان وچ ڈب جاوے گا ترا گدا
ہن مدینے جان توں جے روکیا مجبوریاں
مٹھی وچ بوجہل دے بے جان کنکر بول پئے
سجدے کیتے سی درختاں نالے پتھر بول پئے
ترے دربار دے وچ ہو گئیاں منظوریاں
ودھ دیاں چلیاں سبیلاں جانور وی رج گئے
اے حلیمہ تیرے گھر دے بام و در وی سج گئے
تیریاں دو جگ دے اندر ہو گئیاں مشہوریاں
ہوگئی معراج رکھیا سر جدوں اس خاک تے
ہو گئے سب دے گزارے تیرے لنگر پاک تے
لگدے تیرے در دے ٹکڑے سانوں مٹھیاں چوریاں
یا رسول اللہ کہیا تے دل غماں دا چر گیا
تیرے ناصرؔ دا مدینے ول اودوں منہ پھر گیا
جس گھڑی مجبور نوں تقدیر اکھاں گھوریاں
————————–
نعت شریف
حد کر گئے نے کمال کر گئے نیں
بھکھیاں نوں آ کے مالا مال کر گئے نیں
آج وی اوہ عاشقاندے سینے وچ رہندے نیں
کون کہندا آقا جی وصال کر گئے نیں
میرے جئیاں گولیاں نوں لبھ گئیاں عزتاں
لج پالى بڑی لجپال کر گئے نیں
کیتیاں کرم دیاں جہناں اتے نظراں
اوہناں نوں اویس تے بلال کر گئے نیں
مینوں ہن فون شون چاہیدا نہیں بیلیو
میرے نال رابطہ بحال کر گئے نیں
میرے جیہا ہووے تے ضرور مینوں دسناں
سوہنیاں دے اتے اوہ سوال کر گئے نیں
آسے پاسے دیکھنے دی مینوں ہن لوڑ نہیں
بھر پور اکھیاں دا تھال کر گئے نیں
کالیاں کلوٹیاں تے انوار سٹ کے
اللہ دی سونہہ چن دی مثال کر گئے نیں
ساڈی وی اوہ ناصرؔ آ کے جھولی بھر دیں گے
سعدیہ نوں جیویں خوشحال کر گئے نیں
————————–
نعت شریف
طوفاں میں بلا کی شدت ہے اورکشتی بھی طوفان میں ہے
المدد مرے محبوب نبی اک کھٹکا سا ہر آن میں ہے
سرکار جو آپ کا ہو جائے رب خود اس کا ہو جاتا ہے
یہ خود قرآن بتاتا ہے یہ صاف لکھا قرآن میں ہے
قرآن اتارا خالق نے سرکار کے میٹھے لہجے میں
قرآن مبیں کی ہر آیت لا ریب تمہاری شان میں ہے
اک اہل نظر سے جب پوچھا سرکار کا مسکن بتلاؤ
فرمایا اس نے اے ناداں وہ ذات تو تیری جان میں ہے
مرقد سے فرشتے چل نکلے یہ باتیں کرتے آپس میں
اک عشق محمد عربی کا اس عاشق کے سامان میں ہے
جب کرب و بلا میں لکارا شبیر نے دین کے دشمن کو
اک شور فلک پر اٹھا تھا کہ کون کھڑا میدان میں ہے
اے ناصرؔ بخشش کا یہ بات سبب بن جائے گی
انمول خزانہ نعتوں کا موجود ترے دیوان میں ہے
————————–
نعت شریف
خدایا کوئی پیدا سامان کر دے میں ہواں سویرے سویرے مدینے
میں ہو جاواں بخشش دے لائق یقینا جےلگ جان دو چار پھیرے مدینے
زمانہ کہوے مینوں طیبہ دا جوگی میں ہاں مصطفے دی زیارت دا روگی
مرا ایتھے کون ایں کوئی وی نہیں میرا کہ لج پال رہندے نے میرے مدینے
مدینے دے وچ پینڈے مک جان سارے مدینے سکوں پاون دکھاں دے مارے
اوتھے نیویں نیویں ای جھکدے نہیں جا کے اچیرے نہیں رہندے اچیرے مدینے
میں ہر آون والے توں پچھناواں روکے توں آیا ایں آقادے بوہے توں ہو کے
کیویں مصطفے نوں توں عرضاں سنائیاں کیویں وقت گزرے نے تیرے مدینے
مدینے وچ رہندی نہیں تیرہ بختی نکل جاندی ساری مقدار چوں سختی
توں گل روشنی دی سناناں ایں مینوں میں دیکھے چمکدے ہنیرے مدینے
مدینے دی بستی گلاباں دی بستی اوہ ہے سورجاں ماهتاباں دی بستی
میں ناصرؔ کراں شکر رب جلی دا جو لگ جان میرے وی ڈیرے مدینے
جولے اوس بوہے خطاواں نوں جاوے اوہدے نیڑے اوتھے بلا کوئی نا آوے
کوئی لال مائی دا جمیا نہیں ایسا کہ جو تیرے نوکر نوں گھیرے مدینے
نعت شریف
جو کچھ آپ دی ذات إچ رکھیا نہیں پوری کائنات إچ رکھیا
آپ دی ذات شریف نوں رب نے انجیل و تورات إچ رکھیا
یار نوں راتی سدنا ہے سی چین ایسے لئی رات اچ رکھیا
دولہا جد محبوب بنایا نبیاں نوں بارات إچ رکھیا
شرم شرافت رحمت سب کجھ رب نے یار دی ذات اچ رکھیا
غزلاں دے وچ کتھوں لبھنا چین سکون جو نعت اچ رکھیا
میری بات نے سن دے سارے تیری بات نوں بات اچ رکھیا
شہر مدینہ رب نے ناصرؔ سُنیاں دی برات اچ رکھیا
————————–
نعت شریف
جہدے دل دے وچ آقا دا پیار ہندا اے
ایمان دی دولت توں سرشار ہندا اے
عزتان نے عظمتاں دا سرتاج کیوں نہ ہووے
اس رات عاشقاں نوں معراج کیوں نہ ہووے
جس رات آقا دا دیدار ہندا اے
ویران دل دی دنیا مڑ شاد شاد رہندی
اس وقت اس جہاں دی کوئی شے نہ یاد رہندی
جدوں سامنے آقا دا دربار ہندا اے
میرے حبیب دا جو بندہ نہ ہو کے جیوے
سوہنے دے عشق والا جیڑا نہ جام پیوے
اوه دل قسم رب دی بے کار ہندا اے
جس ویلے آپ چاہوندے لیندے بلا مدینے
لالیندے نے بلا کے بڑے پیار نال سینے
بھاویں جس طراں وی گنہ گار ہندا اے
اکھ دے بنیریاں تے اتھرو سجا کے بیٹھاں
ناصرؔ میں ایہو آساں عرصے توں لا کے بیٹھاں
کدوں در تے فیر حاضر دکھیارا ہندا اے
————————–
نعت شریف
ہوواں نال دوستی بنا کے کدی رکھاں میں
مر جاواں سوہنیا جے غیراں ول تکاں میں
تیرے باجھوں ہنجواندی ٹٹ دی قطار نہیں
کیہڑے کیہڑے دساں میرے دکھاں دا شمار نہیں
دساں کیویں حال آقا بول وی نہ سکاں میں
کتھے میں کمینہ کتھے ذات تیری سوہنیا
ککھ وی نہیں بات تے اوقات میری سوہنیا
بیٹھاں ہاں لڑا کے بڑی اچھی تھاویں اکھاں میں
ہتھاں نال کیویں میں گنواواں چا خزانے نوں
چھوڑ دیواں کیویں تیرے عالی آستانے نوں
دسو ایہ جدائی والا زہر کیویں پھکاں میں
دسے ناں مقدراں دا تارا مرے نام دا
ہن بس رہ گیا سہارا تیرے نام دا
اَون والے دکھ اوہدے آسرے تے ڈکاں میں
ناصرؔ ایسا کوئی لج پال کدوں لبھناں
ایسا با کمال سچا لال کدوں لبھناں
لوکاں دیاں بنھاں کیہڑے پلے نال متاں میں
————————–
نعت شریف
گرتا سنبھلتا آپ کے کوچے میں آ گیا
نکلا حصار دھوپ سے سائے میں آ گیا
طائف کے سارے آ گئے منظر نگاه میں
میں جب کسی بھی بات پر غصے میں آ گیا
مجھ سے گناہ گار پر اتنا ہوا کرم
بس میں تو دیکھ دیکھ کر سکتے میں آ گیا
در پر جھکا جب آپ کے اور پھر یوں لگا
گویا وجود آسماں ذرے میں آ گیا
بخشش مری تلاش میں محشر کے روز تھی
نعت رسول لے کے میں بستے میں آگیا
خود پیش ہونے کیلئے دربار شاه میں
سب درد ایک اشک کے قطرے میں آ گیا
ہر شخص اس قدر ہی پہنچا عروج پر
عشق رسول جس قدر حصے میں آ گیا
ناصرؔ کوئے حبیب کو اُٹھاا ہی تھا قدم
جنت کا راستہ مرے رستے میں آ گیا
————————–
نعت شریف
میں جگنو محبت کے جو لایا تیرے در سے
چوروں کی طرح نکلے اندھیرے میرے گھر سے
لپٹا ہے جو سرکار کے نعلین سے ذرہ
تشبیہ نہ دو اس کو کبھی لعل و گہر سے
اے تاجورو دینا مجھے جھک کے سلامی
آیا ہوں ابھی لوٹ کے طیبہ کے سفر سے
سرکار سے ادنی سی بھی نسبت نہ ہو جس کو
گر جاتا ہے وہ اپنے مقدر کی نظر سے
خوشبوں کے لشکر کے پڑاؤ میں ابھی تک
گزرے تھے جو ایک بار وہ جس راہگزر سے
ہوتا نہیں اندر سے ہرا کوئی بھی ہرگز
ہو درد نہ سینے میں اگر آنکھ نہ برسے
طوفان میں جب ذات تمہاری تھی محافظ
پھر میں نے بھنور باندھ لیے اپنی کمر سے
ناصرؔ پر رہا سایہ تیرے لطف و کرم کا
میں نام ترا اوڑھ کے گزرا ہوں جدھر سے
————————–
نعت شریف
قطرے سے مرے دامن خالی کو بھر دیا
تو نے سمندروں سے ہے پیالی کو بھر دیا
رکھا قدم حضور نے کس پیار سے کہ پھر
لاکھوں گلوں سے ایک ہی ڈالی کو بھر دیا
تارے ہیں آسمان کی جھولی میں یا کہ پھر
خیرات سے فقیر کی تھالی کو بھر دیا
جالی کی ہو کر رہ گئیں آنکھیں لپٹتے ہی
یوں نور سے حضور نے جالی کو بھر دیا
تل تل سے ابل خلد نے چہرے سجا لیے
جنت کو تو نے فیض بلالی سے بھر دیا
ناصرؔ درود پاک کی خوشبو کے فیض سے
آقا نے میرے سانس کی نالی کو بھر دیا
————————–
نعت شریف
کر جو تینوں کنڈ گئے نیں جتی وانگون ہنڈ گئے نیں
تیرے در توں چمکن والے ہر تھاں چانن ونڈ گئے نیں
تیرے نوکر گستاخان دی لاوہندے لاوہندے جھنڈ گئے نیں
مشکل پھنڈ دی لوکاں تائیں اوہ مشکل نوں پھنڈ گئے نیں
اوتھوں نہیں تقدیر وی پٹیا پیر اوہ جتھے منڈ گئے نیں
تیرے ذکر دے پاک حوالے پا سینے وچ ٹھنڈ گئے نیں
تیرے نعرے منہ وی آقا کر دے مٹھے کھنڈ گئے نیں
تیری شان گھٹا کے جھلے وڈھ اوہ کیہڑا جنڈ گئے نیں
ناصرؔ كنڈ جہناں نے کیتی لا اوہ اپنی کنڈ گئے نیں
————————–
نعت شریف
نہ مینوں جچدا حسین کوئی نہ نازاں والے صنم دی لوڑ اے
مدینے والے کریم شاہا تیری عطا تے کرم دی لوڑ اے
مدینے والے دے پاک بوہے تے موت منگی خدا دے کولوں
ارم عطا کر اوہناں نوں مولا جہناں نوں باغ ارم دی لوڑ اے
کدی مدینے چوں مکے جاواں کدی میں مکیوں مدینے آواں
مدینہ درکار میرے دل نوں تے میرے سرنوں حرم وی لوڑ اے
نبی دا بن کے غلام گزرے حیاتی پڑھ پڑھ سلام گزرے
جے میرے گھر وی آ رکھے سوہنا نبی دے سوہنے قدم دی لوڑ اے
مرا وی بن جائے دل مدینہ ایہہ لے کے سینے مراں خزینہ
جے پچھے مولاتے میں کہواں گا مدینے والے دے غم دی لوڑ اے
میں جاواں جنت دے ولے سج کے میں تیرے نعلین چماں رج کے
میں خاک بن جاواں تیری راہ روی نہ مینوں ہڈیاں تے چم دی لوڑ اے
میں اوہ گدا نہیں جو بوہے بو ہے آوازاں لاواں اٹھا کے کاسہ
میں اوہ فقیر آں کے جہنوں ناصرؔ رسول اکرم دے دم دی لوڑ اے
————————–
نعت شریف
تیرے عشق میں بسر ہو میری ساری زندگانی
میں لحد میں لے کے جاؤں تیرے درد کی نشانی
میرے لب پہ نعت تیری میرے دل میں یاد تیری
میرے مہربان آقا ، ہے یہ تیری مہربانی
تجھے رب دوجہان نے یوں بنا سجا کے بھیجا
نہ زمیں پر کوئی ہمسر نہ فلک پر کوئی ثانی
میرے غیب دان آقا تیری عظمتوں پر قربان
تونے جان لیں وہ باتیں جو نہ کہہ سکا زبانی
تیرا چہرہ منور کوئی دیکھ لے جو آقا
اسے یاد کیا رہے گی بھلا چاند کی جوانی
تیرے واسطے اتارے جوخدانے تیس پارے
یہ خدا کی ہے زبانی تیرے پیار کی کہانی
میری خامشی بھی ناصرؔ ہے زباں مری فغاں کی
میرے اشک کر رہے ہیں میری آج ترجمانی
————————–
نعت شریف
نعت میرا ہتھیار نعت میرا ایمان
اے جگ دے سلطان
کر مینوں بھر پور تیرے عشق دا نور
بن جانے پہچان اے جگ دے سلطان
تارے چن سراج سب تیرے محتاج
میری سب مرضاں دا تیرا کرم علاج
دے دے اپنا پیار رکھ لے میرا مان
تیرا عشق کمال کرے اویس بلال
جو ہو جاون تیرے ہوون مالا مال
گان جو گیت تیرے ہو جاندے سلمان
————————–
ہویا میلاد تیرا وسیا یتیماں دا گھر
جنت دا باغ بنیا اماں حلیمہ دا گھر
ساڈے جہے کملیاں دے وی سارے خصمانے تینوں
کر دے ناز منگتے تیری لج پالی اتے
رحمت دی بارش پا دے عشقے دی ڈالی اُتے
عرضاں سنائیاں آ کے تیرے گدا نے تینوں
ناصرؔ جو پہنچے آقا، تیرے مدینے اندر
ایہو ارمان رہندا دکھیئے دے سینے اندر
تیری جا نعت سناواں حج دے بہانے تینوں
————————–
نعت شریف
دیکھ لوں کاش میں بھی مدینه ورنہ جینا بھی جینا نہیں ہے
اَب در مصطفے کے علاوہ کیا کروں دل سنبھلتا نہیں ہے
مانتے ہیں جو اس گھر کی حرمت جانتے ہیں جو اس دور کی عظمت
ان کے کوچے میں فرط ادب سے ان کا دل بھی دھڑکتا نہیں ہے
ہیں یہ عشق و محبت کی رسمیں اس نگر کی خدا کھائے قسمیں
رشک آتا ہے جنت کو اس پر یہ کوئی عام کو چہ نہیں ہے
ایسا گل کوئی چمن میں نہیں ہے جو نہ مہکا ہو ان کی مہک سے
نور سے ان کے ہو جو نہ روشن کوئی فلک پر ستارا نہیں ہے
سب زبانوں پر ہے نام کس کا اور اذانوں میں ہے نام کس کا
کون کہتا ہے ہر اک زمانہ مصطفے کا زمانہ نہیں ہے
جل رہی ہے وہ کشمیر وادی پھر فلسطین محو فغاں ہے
ہم غلاموں کا طیبہ کے والی اور کوئی سہارا نہیں ہے
دل میں ہے جستجو مصطفے کی لب پر ہے گفتگو مصطفے کی
نعت کو چھوڑ کر اب تو ناصرؔ کچھ قلم میرا لکھتا نہیں ہے
————————–
نعت شریف
جے آویں طبیبا اک واری مل جاوے شفا بیماراں نوں
جو اکھیاں کھول کے رکھیاں نیں پئیاں سکدیاں نیں دیداراں نوں
سب یار تسلیاں دیندے نیں ولدار سمجھاندے نیں
اوہ انشاء اللہ آوے گا ناں ٹکراں مار دیواراں نوں
ترے نام دے نال بلاواں نوں اسیں سوہنیا ٹالی رکھنے آں
تیرا عشق اساڈا اسلحہ اے اسیں کی کرنا ہتھیاراں نوں
اوہ زندگی وی کی زندگی اے جیہڑی گزرے دور حبیباں توں
دل چاہوندا اے ہن بن تیرے اگ لادیاں باغ بہاراں نوں
کوئی دل وچ حسرت روندی اے میرے اندر بارش ہوندی اے
تیری دید بناں اے محبوبا درکار نہیں کجھ لاچاراں نوں
اسیں در در رلدے رل جاندے اسیں راہ منزل دا بھل جاندے
جے گل ناں لاؤندوں لج پالا بے کاراں اوگنہاراں نوں
اسیں ناصرؔ رولا پائندے نہیں ہر اک نوں حال سناندے نہیں
ایمان ہے ساڈا اس گل تے معلوم ہے سب سرکاراں نوں
————————–
نعت شریف
دروداں دی مہکار ساہواں دے وچ اے
چھپی کامیابی دعاواں دے وچ اے
اوہ آقا دے نوکر نوں اکھ گھور ویکھن
ایہ جرات کدوں کوئی بلاواں دے وچ اے
کسے ہور بوہے تے جاندے نہیں ہرگز
ایہہ غیرت نبی دے گداواں دے وچ اے
ایہہ آئیاں نے شاید مدینے چوں ہو کے
ادب دا قرینہ ہواواں دے وچ اے
مرے مصطفے پہنچ گئے لا مکاں تے
اجے تیک گورا خلاواں دے وچ اے
جدوں تلے اعمال فر بات کھلی
وزن سارا تیریاں عطاواں دے وچ اے
کرم اُتے تیری نظر کیوں نہیں پیندی
تیرا ذہن پھسیا سزاواں دے وچ اے
اسانوں تے لگدے نے اوہ نام سوہنے
ترا نام وی جہناں نانواں دے وچ اے
فرشتے اوہدے اون نیڑے نہ ناصرؔ
مدینے دیاں جو فضاواں دے وچ اے
————————–
نعت شریف
ہے پیار ہووے دل وچ تصویر ضروری نہیں
جو عشق پڑھا دیوے تحریر ضروری نہیں
جس خواب دے وچ آوے محبوب نظر تینوں
اس خواب نوں حق سمجھیں تعبیر ضروری نہیں
ماہی دیاں زلفاں دے جیہڑے قیدی بن جاندے
اوہناں لئی لوہے دی زنجیر ضروری نہیں
فرمان سجن دا اے قانون محبت دا
عاشق لئی کوئی دوجی تحریر ضروری نہیں
ولدارجے اکھ بدلے مر جاندے نے دل والے
نظراں دیاں کٹھیاں لئی شمشیر ضروری نہیں
اخلاق دی دولت نوں ہتھیار بنا اپنا
سرداریاں لئی جھلیا جاگیر ضروری نہیں
شکلاں وچ کیہ رکھیا ذاتاں وچ کیہ رکھیا
اس عشق وچ کوئی رانجھا کوئی ہیر ضروری نہیں
ماہی دی نظر پڑھ کے مضمون سمجھ جا توں
اس محفل وچ ناصرؔ تقریر ضروری نہیں
————————–
نعت شریف
میرے مولا کی قدرت کی حد ہی نہیں
مصطفے کی رسالت کی حد ہی نہیں
جن کے قدموں سے پتھر لچکنے لگے
کتنے بے نور لمحے چمکنے لگے
باد سر سر میں غنچے مہکنے لگے
پھر فضاؤں میں پنچھی چہکنے لگے
زمزمه دل کی دھڑکن پر جاری ہوا
جلوہ جان رحمت کی حد ہی نہیں
پھیلتی ہی گئی تا نظر روشنی
آ گئی پھر چمن در چمن تازگی
مسکرانے لگی پھر نئی زندگی
دوستی میں بدلنے گی دشمنی
آج تشریف لائے ہیں خیر الوری
شان یوم ولادت کی حد ہی نہیں
تند موجوں میں کشتی کو ساحل ملا
ایسا راہبر ملا ایسا کامل ملا
ہر کوئی دین فطرت پر مائل ملا
ہو گیا وہ غنی جو بھی سائل ملا
سب پر اس کا کرم سب پر اس کی عطا
اس کرم اس سخاوت کی حد ہی نہیں
خالق بزم ارض وسماء ایک ہے
نغمہ لا الہ کی صدا ایک ہے
ایک ہے ایک کا سلسلہ ایک ہے
ہر جگہ ہے مگر وہ خدا ایک ہے
ہاں وہ دریا به دریا وہی یم بہ یم
اسکی وحدت میں کثرت کی حد ہی نہیں
جس کی خوشبو سے موسم معطر ہوئے
جسکے جلوؤں سے ذرے منور ہوئے
جس کے در کے گدا سب سکندر ہوئے
شاہ جیلاں ہوئے پیر کلیر ہوئے
جن کے زیر نگیں کیا فلک کیا زمیں
اس نبی کی حکومت کی حد ہی نہیں
جسکی صورت میں یزداں کی صورت بھی ہے
جس کی سیرت میں ندرت بھی جدت بھی ہے
جس کا دین مبیں دین فطرت بھی ہے
جس کی خاموشیوں میں فصاحت بھی ہے
جس کا ہر بول قرآن کی تفسیر ہے
اس کے فہم و فراست کی حد ہی نہیں
جس کا چرچا مکینوں مکانوں میں ہے
جس کا مسکن غلاموں کی جانوں میں ہے
جس کا ناصرؔ گزر آسمانوں میں ہے
جس کے جبریل بھی نعت خوانوں میں ہے
اس کی توصیف و مدحت کی حد ہی نہیں
————————–
نعت شریف
مصطفے کے دیوانے کب کسی سے ڈرتے ہیں
ذکر کملی والے کا کرنے والے کرتے ہیں
عقل کے جو بندے ہیں خود ہی ڈوب جاتے ہیں
عشق والے طوفاں میں ڈوب کر ابھرتے ہیں
آپ کے پیسنے سے جن گلوں کو نسبت ہے
موسم خزاں میں وہ اور بھی نکھرتے ہیں
پتھروں سے اٹھتی ہے گونج پھر سلاموں کی
جس گلی محلوں سے مصطفے گزرتے ہیں
ہے طریقہ نبیوں کا یہ خدا کی سنت ہے
ذکر مصطفی سارے اللہ والے کرتے ہیں
فکر مصطفے سے ہی ذکر مصطفے سے ہی
بخت بھی جگاتے ہیں جھولیاں بھی بھرتے ہیں
دل جلے حسینوں پر مر گئے تو کیا ہوا
ہم تو ہیں دیوانے جو نبی پہ مرتے ہیں
آپ کی محافل میں ناصرؔ آ ہی جاتے ہیں
خوش نصیب وہ بندے جو خدا سے ڈرتے ہیں
————————–
نعت شریف
ذرا کر لیئے التجاواں اکٹھیاں ، کراں گے مدینے دعاواں اکٹھیاں
ہے کافی تیرے ناں دا ہتھیار سانوں . بے شک آؤن ہر کے بلاواں اکٹھیاں
نہ چہرے تے رونق نہ مقبول زاری : ای منکر نوں ملیاں سزاواں اکٹھیاں
ابوبکر فاروق عثمان حیدر دیئے چار نیں پر شعاواں اکٹھیاں
ادھر سبز گنبد ایدھر گھر خدا دا غلاماں توں لبھ گئیاں چھاواں اکٹھیاں
جے لوں لوں مرا بن زباں جاوے مولامیں سب نعتان کر کے سناواں اکٹھیاں
مدینے دی مٹی کھجوراں تے زم زم اوتھوں جا کے چیزاں لیاواں اکٹھیاں
جیویں زندگی بھر رہے یار کٹھے اونویں روضے اندر نے تھاواں اکٹھیاں
خدایا توں ناصرؔ نوں پہنچا مدینے دونوں عیدان اوتھے مناواں اکٹھیاں
————————–
نعت شریف
اکھاں تھک گئیاں ہنجواں نوں ڈول ڈول کے
دکھاں چھڈیا اے مار سانوں رول رول کے
کوئی کرے کہ نہ کرے تیری گل سوہنیا
شان دسے قرآن تیری کھول کھول کے
جنہے تیریاں اداواں نال ویر رکھیا
رب کرے گا ذلیل اوہنوں رول رول کے
جہنے چھوڑیا اے راستہ حضور آپ دا
اوہنے مر جانا راستے نوں ٹول ٹول کے
میرا وال وال بن جاوے جام سوہنیا
پیواں غم تیرے صبح و شام گھول گھول کے
ویکھ آپ دے اشارے ہوئے قربان سارے
نعتاں پڑھیاں سی پتھراں نے بول بول کے
تیری شان تے مقام عقلاں دے غلام
تھک جان گئے تر از واں تے تول تول کے
ناصرؔ اوتھے جا کے عرضاں سنائیاں ہنجواں
————————–
نعت شریف
ٹینکان دا نه توپ تلوار دا زمانہ ایں
پیار تقسیم کرو پیار دا زمانہ ایں
اللہ دے حبیب دا مقام دسو کھول کے
پھل ونڈو سجنوں بہار دا زمانہ ایں
گلاں نال بھلا کون تسلیم کر دا
پڑھو گے درود تے سکون سدا پاؤ گے
آجکل ایس ہتھیار دا زمانہ ایں
کلمے دا ویکھو ذرا ترجمہ کر کے
بالکل ایہہ وی سرکار دا زمانہ ایں
ہنجواں دے نال ذرا اکھیاں نوں پوچ لو
محفلاں اچ آؤ دیدار دا زمانہ ایں
طیبہ ولے پھیرلوؤ چہرے فیر بیلیو
گھڑی گھڑی واجاں ماردا زمانہ ایں
ناصرؔ ہر دور وچ سنو کن لا کے
الله فرماؤندا میرے یار دا زمانہ ایں
————————–
نعت شریف
محشر میں کوئی اس کا مددگار نہ ہو گا
سرکار دو عالم سے جیسے پیار نہ ہوگا
مل جائے گی طیبہ میں جسے رہنے کو کٹیا
واللہ وہ جنت کا طلب گار نہ ہو گا
دامان کرم آپ کا لہرائے گا سر پر
جس وقت کہیں سایہ دیوار نہ ہو گا
اک آپ کا نوکر جو ہوا خلد سے باہر
اللہ کا کسی شخص کو دیدار نہ ہو گا
کھالے جو عقیدت سے در شاہ کی مٹی
پائے گا شفا پھر کبھی بیمار نہ ہو گا
کیا چیز خدائی ہے خدا مانگ لے ان سے
جو مانگو گے مل جائے گا انکار نہ ہوگا
آقا کا ثناء خوان بڑی چیز ہے ناصرؔ
رُسوا وہ کبھی بر سر بازار نہ ہو گا
————————–
نعت شریف
شاناں رب نے ودھائیاں مدینے دیاں ہر طرف روشنائیاں مدینے دیاں
خاک طیبہ دی کھا لئی تے میں سمجھيا کھا لئیاں نے مٹھائیاںمدینے دیاں
نال پلکاں دے عاشق نبی پاک دے کر دے ویکھے صفائیاں مدینے دیاں
جا کے ہور تھاں تے رہو خواہشو ایتھے یاداں سمائیاں مدینے دیاں
سانوں قرآن وسدا اے اللہ نے وی آپ قسماں اٹھائیاں مدینے دیاں
زندگی میری ہو جائے ختم دوستو دساں جے میں بھلائیاں مدینے دیاں
اوہ برا سارے بریاں توں انسان ہے جیہڑا کر وا برائیاں مدینے دیاں
میری بخشش دا ناصرؔ سبب ہو گئیاں گلاں جو جو سنائیاں مدینے دیاں
————————–
نعت شریف
ملا بے کسوں کو سہارا دینہ
ہمیں جان ودل سے ہے پیارا مدینہ
جو خود دیکھ آئے یہ بات ان سے پوچھو
کہ ہے کس قدر پیارا پیارا مدینہ
نہیں ہوتی اک بار سیراب آنکھیں
خدایا وکھا دے دوبارا مدینہ
بھلا وہ سمندر ڈبوئے گا کیسے
کہ ہو ساتھ جس کے کنارا مدینہ
خدا کہتا ہے کیسے کھاؤں نہ قسمیں
کہ ہے یا نبی یہ تمہارا مدینہ
ستارے بھی لیتے ہیں انوارجس سے
وہی ہے وہی ہے ستارا مدینہ
بنا دیتا ہے پل میں سلمان و بوذر
وہ ہے مصطفائی اداره مدینہ
ہمارے عقیدے کی ہے جان ناصرؔ
ہمارا مدینہ ہمارا مدینہ
————————–
نعت شریف
زندگی حضور دی اے پیار پیار پیار پیار
اپنی حیاتی ساری سوہنے اتوں وار وار
سوہنا ایں مدینہ وچ ڈیرا اے حضور دا
آپ نے دوارے اتنے سماں نور نور دا
زندگی حضور دی تے رحمتاں دی کان ایں
آپ دا تے خلق عظیم قرآن ایں
روضۂ حضور تے کنیاں صفائیاں نے
آپ نے تے ویریاں لئی چادراں وچھائیاں نے
آپ نے کریم نالے شان بڑی وڈی اے
وحشی جئے قاتلاں نوں معافی دے چھڈی اے
زندگی حضور دی معیار دا اخیر اے
ہر کوئی آپ دے دوارے دا فقیر اے
پچھ لو و سوہنے دا زمانہ کہندا پیا اے
پتھراں دے بدلے دعاواں دیندا گیا اے
ناصرؔ ہر موڑ آتے ، لج پال پچھیا
کنڈے سی وچھائے جنہے حال اوہدا پچھیا
————————–
نعت رسول مقبول
الله نوں رسولاں وچوں پیاریا
عرش بریں دے تاریا
خدا دی سونہہ مشکل ہے جینا جے ہن وی نہ ہوئی حاضری
توں آیوں تے بدلے موسم ہو گئے دور اندھیرے
چمن چمن وچ اودوں آکے پھلاں لالئے ڈیرے
جبرائیل وی لگ پیا پاون دھرتی ولے پھیرے
پائیاں دھمالاں آ کے روشنی ہوئی ولادت جو آپ دی
کہ انج ایتھوں نسیاں خزاواں کہ آئیاں اوہ پھر نہ کدی
اللہ سوہنا کرم کماوے آ جاوے اوہ ویلا
وسے میریاں سدھراں دا وی اجڑیا ہویا بیلہ
جدھر ویکھاں نظری آوے چین قرار دا میلہ
آوے نصیباں اتے تازگی ہووے مدینے وچ حاضری
میں مر کے وی فیر نہیوں مر دا جے راضی ہووے میرا نبی
ہن ویکھاں گا شہر مدینہ دل نوں نت سمجھاواں
سن لے گا محبوب خدادا دل دیاں خاص دعاواں
روواں شہر مدینے ولے کر کر لمیاں بانہواں
ہووے آباد کلی آس دی زندگی ایہہ زاری وچ بیت گئی
کہ ہتھیں ہووے کاسہ اک میرے تے ہوے تیرے شہر دی گلی
میں ناصرؔ مسکین وچارا توں لج پال قدیمی
بن کے رحمت آ گئی جگ تے تیری ذات رحیمی
ظالم دا سر نیواں کر گئی تیری پاک حلیمی
بنی ایں مثال تیری سادگی – رب نوں پسند تیری عاجزی
کہ ہووے نہ بیان میرے کولوں ایہ شان تیری شاناں بھری
————————–
نعت شریف
میرے سرکار میرے لجپال کدی آ ویکھو میرا حال
تے اکھاں ساون وانگوں وسیاں نینداں نسیاں
تیرا ویکھ لواں دربار تے ہو جائے سینہ ٹھنڈا ٹھار
تے سٹیاں زخم ذخم وچ وسیاں نینداں نسیاں
شاہ دنیا و دیں میرا دنیا تے نہیں تیرے بن ہور کوئی آسرا
مصطفے مصطفے مصطفے مصطفے المدد یا نبی میرے مشکل کشا
جانداطيبہ نوں ویکھاں جدوں حاجی کوئی تے دل میرا ہو کے بھرے
چلے نہ وس کوئی جندڑی اے پھس موئی ہن ایہ گدا کی کرے
مینوں میرے حضور ہن رکھنا نہ دور واسطہ آپ نوں آل دا
لجاں سرکار پالومینوں چھیتی بلا لو حال دیکھ لو بے حال دا
میں مدینے دیاں روز گلاں کراں حوض اکھیاں دے میں نال ہنجواں بھراں
تیری چوکھٹ تے میں شالا جا کے مراں
تیری سوہنی گلی جیویں کھڑیا چمن جیویں سوہنا ایں توں اونویں سوہنا وطن
اوتھوں پھٹ دی سدا ہر عطا دی کرن
بھلدی نہ مینوں تیری نگری اوہ پیاری میرے محبوب خیرالوری
سنو ناصرؔ دی زاری اؤنی کس دن ہے واری اے مرے مہرباں ہادیا
————————–
نعت شریف
حال دوہائی لب تے آئی پے گئی میرے پیش جدائی
لب تے آوے جدوں مدینہ میرا ٹھرٹھر جاوے سینہ
آقا ہن لا دے پار سفینہ
رات پئے یا دن چڑھ آوے ہن تنہائی روز ڈراوے
رحمت لبھدی سستی ویکھاں پاک نبی دی بستی ویکھاں
کیوں کر غیر دا مرنا مریئے آؤ ذکر حضور دا کریئے
کرئیے مٹھیاں مٹھیاں باتاں چمکن ایہدے نال براتاں
سکھ دا ضامن نام نبی دا پیار ہے بس پیغام نبی دا
نور دا بدل تن کے آیا سوہنا رحمت بن کے آیا
بخت سولا میرا ہووے شہر مدینے ڈیرا ہووے
گلیاں دے وچ رو رو گھماں أس در دا ہر پتھر چماں
ناصرؔ میں گنہ گار ضرور آں .عیبی نے بدکار ضرور آں
جد سوہنے دی یاد اچ روواں اجلا صاف تے ستھرا ہوواں
————————–
نعت شریف
بهبن کے نور خدا مصطفی آگئے
مرحبا مرحبا مصطفی آ گئے
اجڑی دنیا، تھی آقا نے آباد کی
ہر طرف دھوم ہے ان کی میلاد کی
سب کے مشکل کشاء مصطفی آ گئے
جن کی خبریں نبی سارے دیتے گئے
جو گدا آئے خیرات لیتے گئے
وہ سراپا عطا مصطفی آ گئے
ہو گئے نور دنیا کے ظلمت کدے
جن کے آنے سے ماؤں کو بیٹے ملے
سرور انبیاء مصطفی آ گئے
عرش پر جشن جن کا منایا گیا
سب رسولوں کو جس میں بلایا گیا
ہاں وہی دل ربا مصطفی آ گئے
مشرکوں بت پرستوں کے دن پھر گئے
سب تراشے ہوئے بت زمیں پر گرے
حق نگر حق نما مصطفے آ گئے
آب نہ مایوس ہو گا سوالی کوئی
آج ناصرؔ نہ لوٹے گا خالی کوئی
مسکرا اے گدا مصطفے آ گئے.
————————–
عشق دی بیماری اے سب توں اولڑی
ایہہ کھچ لیندی عاشق دی ہڈیاں توں چمڑی
قبر تیک نالے رہوے بے قراری
ایہہ چہرے تے زردی تے رنگ پیلا پیلا
ایہو شاید بخشش دا بن جائے وسیلہ
تیرے نانویں لا کے حیاتی گزاری
نہ مکیاں نے یاداں تے ناں چین آیا
تیرے باہجھوں ناصرؔ كدوں گھر سجایا
نہ عیداں منائیاں نہ محفل شنگھاری
