صلو علیہ وآلہ
نہ تھی کوئی پناہ نہ کوئی گھر مجھے مل گیا وہ کریم در
نہ ہی غم رہے نہ کمی رہی صلو علیہ وآلہ
یہ جو رنگ و بو ہے چمن چمن . یہ جو چاشنی ہےسخن سخن
ہے کرم نوازی حضور کی صلو علیہ وآلہ
تو یہاں نہیں کہ وہاں نہیں میرے تاجور تو کہاں نہیں
تیری قریہ قریہ ہے روشنی صلو علیہ وآلہ
نہیں جس کی کوئی مثال ہے میرے مصطفے کی وہ آل ہے
کوئی پھول ہے تو کوئی کلی صلو علیہ وآلہ
تو انہیں کا دامن تھام لے انہیں ہستیوں کا نام لے
کبھی یانبی کبھی یاعلی صلو علیہ وآلہ
آئے موت یا کہ حیات ہو میرا ورد آقا کی نعت ہو
یوں بسر ہوناصر کی زندگی صلو علیہ وآلہ
نعت شریف
جاؤں مدینے دیکھوں حرم رشک ارم باب کرم
مٹ جائیں غم جاؤں مدینے
تاروں میں بھی تیری ضیاء شمس و قمر تیرے گدا
موج کرم تیرے قدم مٹ جائیں غم
حسرت یہی ہے آقا مری آنکھوں سے چوموں جالی تیری
لب پر صدا آنکھیں ہوں نم مٹ جائیں غم
نظروں میں ہو تیری گلی آہوں کی ہو محفل سجی
جا کر وہاں آئیں نہ ہم مٹ جائیں غم
سب این و آں تیرے لیئے سارا جہاں تیرے لیئے
تیرے لیے لوح و قلم مٹ جائیں غم
ناصر ہوں میں عاصی بڑا آکے تیرے در پر کھڑا
کر دو کرم صدے ہوں کہ مٹ جائیں غم
نعت شریف
اے دو جگ دے سلطان اے دو جگ دے سلطان
تیری عظمت دسے کون تیری عظمت دے قربان
توں سب نبیاں دا پیر توں شاہ میں اک فقیر
میری بدلا دے تقدیر تیرا بن جاواں مہمان
میرےورگے لکھ کنگال لنگر تے چھڈے پال
توں اپنی آپ مثال ایہو ددسدا اے قرآن
ہن اکھیاں منگدیاں دید تینوں تکیاں ہندی عید
آج صدقہ پیر فرید جے آویں بچدی جان
میں منگتا تے مجبور طیبہ توں تڑپاں دور
جے عرض کریں منظور میں آواں درد سنان
اک واری کرم کما مینوں کہہ دے در تے آ
میری سن لئی عرض پیا میں کردا پھراں اعلان
تیتھوں منگدا ناصر چین میرے رو رو ہارے نین
تیرے جین شہا حسنین میرا رکھیں آپ دهیان
نعت شریف
ہندے نے عطا تاج شہانے تیرے در توں
ملدے نے فقیراں نوں خزانے تیرے در توں
اس واسطے کہندا اے خدا جاؤ مدینے
لبھ جاندے نے بخشش دے بہانے تیرے در توں
چمدے نے قدم وحشی جہے قاتل جدوں آکے
بن جاندے نے اللہ دے یگانے تیرے در توں
ہر چیز خدا دی اے مگر سونہہ ای خدا دی
ہر چیز عطا کیتی خدا نے تیرے در توں
آئے نے صحیح راه تے ان گنت قبیلے
خوشحال ہوئے لکھاں گھرانے تیرے در توں
خورشید نے منگیاں نے تیرے بوہے توں لشکاں
پائی اے ادا وکھری ادا نے تیرے در توں
پچھے جے کوئی لے کے تو کی آیا ایں ناصر
لے آیا میں نعتاں دے ترانے تیرے در توں
نعت شریف
نئیں کوئی ہور مثال مدینے والے دی
لج پرور لج پال مدینے والے دی
جتھے وی کوئی عاشق آپ نوں سد مارے
رحمت لیندی بھال مدینے والے دی
اک واری تے گھل دے مولا ویکھ لواں
نگری اکھیاں نال مدینے والے دی
جیویں سوہنا سوہنا ایں ہر سوہنے توں
اونویں سوہنی آل مدینے والے دی
اول آخر بانگ توں سنیان لکھاں نے
پڑھدا نعت بلال مدینے والے دی
جبریل ہے وہی بولے تک کے چہرے نوں
جھلے کیہڑا جھال مدینے والے دی
چن اسمانی اپنی ٹور نوں بھل جاوے
ویکھ لوے جے چال مدینے والے دی
کرو دعاواں حاضری ہندی رہے ناصر
طیبہ وچ ہر سال مدینے والے دی
نعت شریف
دولت دیاں ناں خزینے دیاں آؤ گلاں کرئیے مدینے دیاں
چن تے سورج کولوں ودھ کے اس چہرے دیاں لوواں
سارے جگہ دیاں کھٹیاں کر کے ڈٹھیاں نے خوشبوواں
ریساں نئیں اوہدے پیسنے دیاں
ہر اک پیر پیمبر آیا اوہدی حامی بھردا
سورة نشرح اندر ویکھو قرآں گلاں کردا
میرے لجپال دے سینے دیاں
لگ گئیاں نے پار کنارے لکھاں میرے جہیاں
اپنے ہتھیں آپ ضمانتاں خود رب نے لے لئیاں
طیبہ جان والے سفینے دیاں
ناصر شاہ دیاں گلاں سن لو لوکو کھریاں کھریاں
ہر سوہنے دے چہرے اندر رب نے لشکاں بھریاں
اس محبوب نگینے دیاں
نعت شریف
پرچم یوں کسی اور کا لہرایا نہیں ہے
اس شان سے کوئی بھی نبی آیا نہیں ہے
ہر سمت ہیں نفرت کی کڑی دھوپ کے پہرے
جز آپ کی رحمت کےکہیں سایہ نہیں ہے
آواز لگائی نہیں جس نے تیرے در پر
اللہ سے اس شخص نے کچھ پایا نہیں ہے
انسان ہو فرشتہ ہو نہیں کوئی بھی ایسا
جو تیرے گداؤں میں نظر آیا نہیں ہے
اللہ رے لطافت تیرے پر نور بدن کی
ٹھنڈک کا ہے احساس مگر سایہ نہیں ہے
جب تک تیرے انوار سے خیرات نہ مانگی
مہتاب تو مہتاب بھی کہلایا نہیں ہے
دامن میں ہے ناصر کے تیرے پیار کی دولت
اور اس کے سوا کوئی بھی سرمایہ نہیں ہے
نعت شریف
تیری ذات میں بھی کمال ہے تیری بات میں بھی کمال ہے
تیری بات کی تیری ذات کی نہ نظیر نہ مثال ہے
وہی زندگی ہے عزیز تر تیری یاد میں جو ہوئی بسر
تیری یاد بن جو گزر گیا وہ تو ایک لمحہ و بال ہے
میرا شوق جس میں جواں ہوا میں مدینے کو جب رواں ہوا
وہی خوب تر وہی بہتریں میری زندگانی کا سال ہے
تیرے پیار میں جو فنا ہوا تیرا قرب جس کو عطا ہوا
کوئی بوبکر کوئی فارسی کوئی ہے علی کوئی بلال ہے
میری جان سے تو قریب ہے میں مریض ہوں تو طبیب ہے
تیرا نام ہی میرا آسرا تیرا نام ہی میری ڈھال ہے
میں ہوں ایک ناصر بے نوا مجھے تو نے اپنا بنا لیا
میرے حال سے ہے تو باخبر تیرے سامنے میرا حال ہے
نعت شریف
شک اس گل دے وچ کر نئیں کوئی سوہنے دا ہمسر نئیں
اوہدا پیار مرا سرمایہ میں منگدا مال تے زر نئیں
ہے چاہنا ئیں دید نبی دی پھر مرن توں سجناں ڈر نئیں
مینوں شہر مدینے گھر دے میں دوری سکدا جر نئیں
اسیں اوہ رستہ نئیں لنگھنا جیہڑی تیری راہ گزر نئیں
جہنوں رب خود کول بلاوے کوئی ایسا ہور بشر نئیں
چھڈ دینی دنیا ساری سرکار دا چھڈنا در نئیں
جس گھر میلاد نہ ہووے اوہ ناصر سجدا گھر نئیں
نعت شریف
دلاں دی زمین گلزار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
پت جھڑ موسم بہار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
پیار دا جے رشتہ توں آقا نال جوڑے گا
کوئی گل رب تیری سجناں نہ موڑے گا
تیری بے قراری وی قرار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
ایہوتے نشانی ایں حضور دے غلاماں دی
ڈالی جدوں بھیجیں گا دروداں تے سلاماں دی
گھڑی دکھاں اگے دیوار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
راستہ نہ چھڈ نا حضور دے مدینے دا
پتہ لگ جائے گا سرور دے خزینے وا
کرم نوازی بے شمار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
آقا ولے جان دا مہینہ جدوں آوے گا
سامنے حضور دا مدینہ جدوں آوے گا
تیز تیز اکھاں دی پھر ہار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
دکھ سارے تیرے اوہ سماعت فرمان گے
حشر دیہاڑے دی شفاعت فرمان گے
جند ہے حضور توں نثار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
ناصر ایہہ حقیقتاں نے کر إتبار توں
ہر ویلے رب تے رسول نوں پکار توں
حاضری مدینے تیری یار ہوندی جاوے گی
بن لجپال دا آمنہ دے لعل دا
نعت شریف
ایہناں عاشقاں نوں چین بڑا آوے حضور دیاں گلاں سن کے
ہون عشقے دے بوٹے ہور ساوے حضور دیاں گلاں سن کے
ایرے غیرے دا خیال بھل جاندا اے جدوں نعت دا دریچہ کھل جاندا اے
بندہ اپنا وی ہوش بھل جاوے حضور دیاں گلاں سن کے
نوری جالیاں نوں چم چم روندا میں رات اج دی مدینے وچ ہوندا میں
یاد مینوں سرکار دی ستاوے حضور دیاں گلان سن کے
جدوں اکھاں دا بنیرا بھج جاندا اے اللہ پاک دی سونہہ دل ایہو چاہندا اے
بنده ہنے ای مدینے ٹر جاوے حضور دیاں گلان سن کے
جھنڈا جھلنا ایں سچیاں دے سچ دا چن آقا دے اشارے اتے نچدا
کدے ٹوٹے ہو کے قدماں چ آوے حضور دیاں گلاں سن کے
ایہو رب اگے میریاں صداواں نے اٹھے پہر بس ایہو ای دعاواں نے
اللہ سب نوں اوہ نگری وکھاوے حضور دیاں گلاں سن کے
سچی گل کراں اللہ میرا جان دا ایہو ناصر تقاضہ ہے ایمان دا
بنده ہور کجھ سنے نہ سنادے حضور دیاں گلاں سن کے
نعت شریف
میں جس ویلے دی کر لاواں مدینہ سامنے ہووے
میں اکھ کھولاں یا سوں جاواں مدینہ سامنے ہووے
حیاتی دا پتا کی اے کدوں مک جاوے رب جانے
جو ہوون آخری ساہواں مدینہ سامنے ہووے
نہ دکھ دی کوئی پرواہ اے نہ بھکھ دا خوف ہے کوئی
نہ کچھ پیواں نہ کچھ کھاواں مدینہ سامنے ہووے
توں قادر ہیں مرے مولادعا منظور کر میری
میں تکنا جس گھڑی چا ہواں مدینہ سامنے ہووے
سنہری جالیاں سینے نوں لاون لئی میرے مولا
میں کھولاں جس گھڑی باہواں مدینہ سامنے ہووے
میں تیرے کولوں منگن وی ادا وکھری جہی چاہنا
کہ دامن جدوی پھیلاواں مدینہ سامنے ہووے
کسے وی شہر وچ ہووے تری محفل مرے آقا
تیرے میں گیت جدگاواں مدینہ سامنے ہووے
ایہہ ناممکن تے نئیں آقا کرم ہووے تے ہو سکداے
تیرا نعره جدوں لاواں مدینہ سامنے ہووے
توں ناصر شاہ دی اے مولا ایہہ پوری التجا کر دے
قبر وچ جس گھڑی جاواں مدینہ سامنے ہووے
نعت شریف
مدینے دی یاد آ کے مینوں رلاوے جگردا لہو ہن تے اکھیاں چوں آوے
ترے ناں دی چٹھی مدینے چوں آئی خبر ڈاکیا ایہہ کدے تے سناوے
قیامت ہے میرے لئی ہجر تیرا بہانہ ایہو موت دا بن نہ جاوے
میں سوں جاناں واں ہچکیاں لیند لیندا تیرا پیار لوری جدوں آ سناوے
ایہہ تیرا گدا تیرے باہجھوں کریما کسے نوں کیویں چیر کے دل وکھاوے
گزر دے پئے سال صدیاں دے وانگوں چڑیلاں دے وانگوں جدائی ڈراوے
کدے مشکلاں اوہدے آون نہ نیڑے تیرے نام دا درد جیہڑا پکاوے
ہے ناصر جہدے دین ایماں دا حصہ اوه بنده مدینے نوں کیویں بھلاوے
نعت شریف
میری بات بن گئی ہے تیری بات کرتے کرتے
تیرے شہر آؤں گا میں تیری نعت پڑھتے پڑھتے
نظروں میں ان کی آقا کیا چیز خسروی ہے
کہ غنی جو ہو گئے ہیں تیرے در پہ پلتے پلتے
کسی چیز کی طلب ہے نہ ہی آرزو ہے کوئی
تو نے اتنا بھر دیا ہے کشکول بھرتے بھرتے
میرے سونے سونے گھر کو بھی رونقیں عطا کر
میں دیوانہ ہو گیا ہوں تیری راہ تکتے تکتے
تیرے عشق کی بدولت مجھے زندگی ملی ہے
میرے پاس آئی لیکن میری موت ڈرتے ڈرتے
میں نہ جاؤں گا او درباں کبھی چھوڑ کر یہ گلیاں
کہ میں پہنچا ہوں یہاں پر کئی بار مرتے مرتے
ہے جو زندگانی باقی یہ ارادہ کر لیا ہے
تیرے منکروں سے آقا میں مروں گا لڑتے لڑتے
تیری آرزو میں ڈھل کر میری آنکھ سے نکل کر
تیرے در پہ جا ئیں گے میرے آنسو چلتے چلتے
ناصر کی حاضری ہو کبھی تیرے آستاں پر
کہ زمانہ ہو گیا ہے مجھے آہیں بھرتے بھرتے
نعت شریف
عشق پر جوانی ہے تیری مہربانی ہے
کاش آپ آ جاتے رات بھی سہانی ہے
درد میرے سینے کا آپ کی نشانی ہے
ذکر مصطفی سے ہی زندگی بتانی ہے
ہو جا تو فدا ان پر یہی کامرانی ہے
آل مصطفی سے ہی دین پر جوانی ہے
کامراں ہوا جس نے بات تیری مانی ہے
ناصر ان کی نظروں میں تیری سب کہانی ہے
نعت شریف
دنیا والے رل کے سارے لے آؤ کوئی ایسا
جس دا بہنا اٹھنا چلنا ہووے سوہنے جیسا
سوہنے باہجھوں ہے کوئی ایسا جس نوں رب وڈیائے
جس دے شہر دی قرآں اندر خود اوہ قسم اٹھاوے
لکھاں پھر دے اس دنیا تے نورے لاکھے ماکھے
ہے کوئی جس دے چہرے تائیں رب والشمس وی آکھے
اس دنیا وچ ہے کوئی ایسا ایہہ گل مینوں دسے
سوہنے باہجھوں جس دی اکھ وچ جگدا خالق وسے
ہے کوئی ایسا دروازه وی دسویار جے ہووے
جس دے بوہے ادبوں آ کے نت جبریل کھلووے
ہے کوئی بندہ جس دے رتبے انج دے ڈٹھے
سٹے جے لعاب اوہ اپنا کھارے ہوون مٹھے
ہے کوئی ایسا رکھ دیوے جو انگلاں وچ پیالے
انگلاں وچوں جاری ہوون دریا کوثر والے
ہے کوئی ایسا سوہنے باہجھوں لب جس ویلے کھولے
رب دی مرضی باجھوں جیہڑا اک فقرہ نہ بولے
ہے کوئی جس دے جوڑے ناصرعرش نوں ہون پیارے
مارے کنکر تے رب آکھے ایہ سجناں میں مارے
نعت شریف
ہے کوئی یار پنجاہ دے بدلے پنج پڑھوا کے دسے
اک بندے نوں پنج دے بدلے دو کروا کے دسے
جیہڑی مائی اس دے راہ تے کنڈے روز وچھاوے
ہے کوئی جد بیمار اوہ ہووے اوہنوں پچھن جاوے
ہے کوئی ناصر جیہڑا ہادی رخ تقدیر دا موڑے
اوہنوں دیوے بخش کفارہ جو خود روزہ توڑے
ہے کوئی اوہدے باہجھوں دیوے رب توں لے کے معافی
جس دا اک مشکیزہ ہووے پندرہ سولئی کافی
ست کھجوراں لے کے جیہڑا دستر خوان سجاوے
اوہدے باہجھوں کون ہے جیہڑا پوری فوج رجاوے
ے کوئی جس جس دے اصغرور گے بچے ہون پیاسے
ہے کوئی حسن حسین دے ورگے جس دے ہون نواسے
ہے کوئی جس دی بیٹی ورگی کرے عبادت یارو
ہے کوئی ایسی آل کسے دی نظر جہان تے مارو
ناصر شاه إس دنیا اتے ہے اک نور أجالا
ہے اک مالک سب صفتاں دا ساڈا کملی والا
ایضاً
ہے کوئی ایسا جس دے قبضے دے وچ ہون خزینے
رب نے پاک کلام اتاریا ہووے جس دے سینے
ہے کوئی ایسا پہلے توڑے مڑ مہ تاب نوں جوڑے
ڈبا ہویا سورج ناصر نال إشارے جوڑے
نعت شریف
کہو رل کے ہواؤ تے پھو ہارو یارسول اللہ
بہاراں آ گئیاں آکھو بہارو یارسول اللہ
دعا وچ وی غریباں نوں بھلایا نئیں نبی سوہنے
غریبو آکھ کے ویلا گزارو یارسول اللہ
جے چاہو کہ رہوے ساڈی روانی تے وی جولانی
کرو اعلان ندیو آبشارو یارسول اللہ
اوہدے کول ٹینک تے توپاں تے بمب لکھاں نے منیا اے
ایہو کہہ کے تسی دشمن نوں مارو یارسول اللہ
ستم دا چیر کے سینہ آزادی دی کرن نکلے
کہو کشمیر دے جلدے چنارو یا رسول اللہ
جدائی ڈیرا چکدی نئیں ہجر دی رات مکدی نئیں
اسانوں ایس سولی توں اتارو یارسول اللہ
مرض خواہ کوئی وی ہووے جلن سینے دے وچ ہووے
ایہو کہہ کے سدا سینے نوں ٹھارو یارسول اللہ
جنہے وی یا رسول اللہ کیہا اے کامیاب ہو یا
تسی وی کہہ دیو سجنو تے یارو یارسول اللہ
کدوں ناصرتسی آ کھو گے ہن آکھن دا ویلا اے
پکارو ہر گھڑی مل کے پکارو یارسول اللہ
نعت شریف
ہم سب کے دلدار محمد نبیوں کے سردار محمد
فوجوں کے سالار محمد امت کے غم خوار محمد
خالق کے شاہکار محمد کہہ دے جو اک بار محمد
آتے ہیں سرکار محمد کر دیتے ہیں پار محمد
عظمت کی دستار محمد نیکی کے معمار محمد
میرے دل کے آئینے کے آر محمد پار محمد
تنہائی ہو یا کوئی محفل دونوں کی تکرار محمد
رب کا بھی انکار سمجھنا کر دیں جو إنكار محمد
جسکو جتنا چاہیں دے دیں ہیں کلی مختار محمد
ماں بھی اتنا دے نہیں سکتی دیتے ہیں جو پیار محمد
بوصیری سے پوچھو کیسے دیتے ہیں دیدار محمد
رب کے کل خزائن کے بھی ہیں کنجی بردار محمد
ناصر جب بھی لے کر دیکھا نام ہے سدا بہار محمد
محمد
محمد وہ ہے جس کی عرش پرتوصیف کی جائے
محمد وہ ہے جس کی فرش پر تعریف کی جائے
محمد نام سے جو شخص بھی منسوب ہو جائے
مقدر کا دھنی مخلوق کا محبوب ہو جائے
محمد اس کو کہتے ہیں جو محبوب خدا بھی ہو
نبی ختم الرسل مہر منور مصطفی بھی ہو
محمد اس کو کہتے ہیں جو یکتا ہو نرالا ہو
جو پتھر کھا کے طائف میں دعائیں دینے والا ہو
محمد نام لینے سے مصیبت دور ہو جائے
محمد نام جس گھر میں ہو وہ گھر نور ہو جائے
محمد مصطفی کہہ کر اگر اپنی طرح جانا
تو پھر سمجھو محمد کو محمد ہی نہیں مانا
محمد کون ہیں پوچھو یہ خود مولا کی بستی سے
محمد کون ہیں پوچھو ذرا طائف کی بستی سے
محمد فرش کا دولہا محمد عرش کا تارا
محمد نام ہر غم کی دوا ہر درد کا چارا
محمد کا نام لینے سے سفینے پار ہوتے ہیں
محمد نام سے شعلے گل و گلزار ہوتے ہیں
محمد نام لینے سے طبیعت شاد رہتی ہے
محمد نام سے دنیائے دل آباد رہتی ہے
نعت شریف
نظر آتے ہیں پتھر بھی گہر سے بنا دیتے ہیں وہ گہر نظر سے
لپٹ جاتی ہے اس رستے سے خوشبو گزر جاتے ہیں وہ جس رہگزر سے
عرب کے چاند سے گھر ہے منور نہ لوں گا روشنی شمس و قمر سے
کبھی فرمایئے اپنے کرم سے گھٹا بن کر میرے صحرا پر برسے
کرم رنجہ نہ فرماتے لحد میں دوبارہ مر گئے تھے ہم تو ڈر سے
مدینے کا وہ کیا منظر بتاؤں نکلتے ہوں گے جب سرکار گھرسے
کوئی لوٹا ہے خالی تو بتائے کریموں کے کریم آقا کے در سے
کبھی ناصر کو روضے پر بلا لو مدینہ دیکھنے کو نین ترسے
نعت شریف
سوہنے دے آئیاں ویکھو مست بہاراں آگئیاں
مسکیناں دے گھر وچ خوشیاں بنھ قطاراں آگئیاں
کتھے شان تری کتھے سوچ مری تیری حد جبریل وی جان دا نئیں
تیری نعت لکھاں جیویں دل آکھے میرے کول اندازحسان دا نئیں
تیرے در تے میریاں سوچاں کرن پکاراں آگئیاں
لگی اکھ تے ہو گئی دید تری میرے واسطے روز سعید ہویا
تیری آل اصحاب دا در ویکھاں سینے وچ ایہ شوق مزید ہویا
وچ تصور جس ویلے اوہ پاک مزاراں آگئیاں
جہناں نئیں مجبور دا حق کھادا جہناں بریاں نال بھلائی کیتی
تیری ذات پچھے جہناں گھر چھڈے جہناں سوہنیا تیری گدائی کیتی
اوہناں دے لئی بن کے حوراں خدمت گاراں آگئیاں
جدھر ویکھیا اے لال آمنہ دے جاری نور وی نہر سویز ہوگئی
پیچھے رہ اسواریاں سب گئیاں باقی ساریاں کولوں اوہ تیز ہوگئی
جس اسواری دیاں اوہدے ہتھ مہاراں آگئیاں
میں تے نئیں سمجھیا خبرے کیوں لوکی ایس پاک کلام نوں پھول دے نئیں
کھولی رکھدے اکھیاں ویردیاں اکھ پیار والی کاہنوں کھول دےنئیں
لگدا اے رب ولوں ایہناں ول پھٹکاراں آ گئیاں
اللہ پاک دے یار نے کرم کیتا جوقصور کیتے سارے معاف ہو گئے
نعرہ اک لایا اوہدے نام والا مرے توڑتیکر رستے صاف ہوگئے
رستے دے وچ ناصر شاه جدوی دیواراں آگئیاں
نعت شریف
ربا مینوں گھل مدینے بن جاندی اے گل مدینے
اپنا آپ وی بھول جاویں گا اک واری تے چل مدینے
پل اچ پیار دے بوٹے تائیں لگ جاندا اے پھل مدینے
رہن نئیں دیندی عیب کسے دے آؤندی اے اک چھل مدینے
کاسے بھرن تے کیہ پچھنا ایں لگدا نئیں اک پل مدینے
کیہ منگناتے کیویں منگناں آ جاندا اے ول مدینے
انشاء اللہ ٹر جاواں گے آج نئیں تے کل مدینے
ہر اک مرض دا دارو لبھدا ہر مشکل دا حل مدینے
جے، ملنا ای رب نوں ناصر آپ وا بوہا مل مدینے
نعت شریف
لبھدے کرم دے گنج مدینے مٹ جاندے رنج مدینے
ویکھن والے ویکھ آؤندے نیں چار مدینے پنج مدینے
نوریاں دی اس نور دےدرتے پھر دی رہندی جنج مدینے
پتھر دل وی موم ہو جاندے سک نئیں سکدی ہنج مدینے
بے درداں نوں ناصر جا کے پے جاندی قولنج مدینے
نعت شریف
آنے والی نسلوں کو بھی سنوار دیتے ہیں مصطفی جو دیتے ہیں بے شمار دیتے ہیں
خود نواز دیتے ہیں آپ جن فقیروں کو زندگی مدینے میں وہ گزار دیتے ہیں
دور دور رہتے ہیں جو مدینے والے سے ان کوم زمانے کے جان سے مار دیتے ہیں
یا رسول کا نعرہ اپنی تو عبادت ہے اس لیے صدا ان کو بار بار دیتے ہیں
کربلا میں سید نے دیکھ کر کہا اس سے آنبی کے دیں تجھ کو ہم بہار دیتے ہیں
حشر میں غلاموں کو دیکھ کر کہیں گے وہ پل صراط سے آؤ ہم گزار دیتے ہیں
عرش وفرش والے بھی شیر اس کو کہتے ہیں ہاتھ سے وہ خود جس کو ذوالفقار دیتے ہیں
جا کے ان کی چوکھٹ پر کر سوال اے ناصر جو بنا فقیروں کو تاجدار دیتے ہیں
نعت شریف
غم راستے بدل گئے جب یاد آ گئے
گرتے ہوئے سنبھل گئے جب یاد آ گئے
آقائے نامدار کی یادوں پر میں نثار
روتے ہوئے بہل گئے جب یاد آ گئے
کتنی ہی مشکلات سے مجھ کو ملی نجات
طوفان سارے ٹل گئے جب یاد آ گئے
میں رکھ رہا ہوں جس طرح پھولوں پر ہرقدم
پتھر بھی یوں پگھل گئے جب یاد آ گئے
ذکر نبی نے کر دیا ٹھنڈا جگر مرا
دشمن بھی سارے جل گئے جب یاد آ گئے
بارش کا کام دے گئی نعت نبی مجھے
ہیروں میں اشک ڈھل گئے جب یاد آ گئے
بزم حیات کس قدر ناصر تھی بے سرور
ہم دوستو مچل گئے جب یاد آ گئے
نعت شریف
صبح آتا ہے شام آتا ہے لب پر ان کا ہی نام آتا ہے
ان کو بھیجے سلام جو اس کو خود خدا کا سلام آتا ہے
یاد آتی ہے ان کی یوں مجھ کو جیسے گردش میں جام آتا ہے
کاش کہہ دیں حضور محشر میں دیکھو میرا غلام آتا ہے
جان جاتی ہے ان کے جانے سے یہ بھی اکثر مقام آتا ہے
شکر ہے کہ ترے گداؤں میں اس گدا کا بھی نام آتا ہے
نام نامی حضور کا ناصر ساری دنیا کے کام آتا ہے
نعت شریف
میرے آقا دی شان جیویں دسدا قرآن
اینی شان کتھے کسے انسان دی
آقا وی گل رحمت دی چھل اوہدی ادا ہر بے بدل
اوہدی من دا خدا اوہ نئیں رب توں جدا
اوہدی پیروی نشانی ایں ایمان دی
خالق دا چن عربی مٹھن کردا مٹھا مٹھڑے سخن
دسے رب دا كلام میرے آقا دا مقام
اللہ کھاوے قسم اوہدی جان دی
رنگیں فضا ٹھنڈی ہوا طیبہ گئیاں لگدا پتا
اوتھے بن دے اصول ہے اور شہر رسول
اوتھے جھکدی اے دھون آسمان دی
آقا دا در رحمت دا گھر اوتھے عمر ہووے بسر
اوتھے ملدی امان ذرا کر پہچان
اوتھوں لبھدی اے راہ رحمان دی
میرا نبی رب دا نبی رب دا نبی سب دا نبی
ہے اوہ اللہ دا پیارا سارے جگ دا سہارا
کر نوکری توں اس ذیشان دی
مٹ گئے شک سوہنے نوں تک ناصر ذرا ہن توں نہ جھک
دساں حق دی میں گل اوہدے بوہے تے چل
جہدے ہتھ وچ واگ ہے جہان دی
نعت شریف
آج دل میرا جھوم دا پیا حضور پر نور آ گئے
پئی دسدی اے پھلاں نوں ہوا حضور پر نور آ گئے
ہر پاسے خوشیاں دے جھنڈے پئے جھلدے
از لاں دےگجھے گجھے راز جاندے کھلدے
آئی عرش بریں توں صدا حضور پر نور آ گئے
ہن مظلوم نون نہ کوئی وی ستاوے گا
کوئی وی یتیماں تائیں ہن نہ رلاوے گا
اللہ سن لئی یتیماں دی دعا حضور پر نور آ گئے
دھرتی نوں فلکاں دے جھک گئے ستارے نے
لگدے طوفان پئے سانوں تے کنارے نے
نور ہوئی کائنات دی فضا حضور پر نور آ گئے
آج توں ہنیر یاں نے صفاں نے لپیٹیاں
ماپیاں دے گھر راج کرنا این بیٹیاں
راضی ہویا مخلوق تے خدا حضور پر نور آ گئے
امن و امان دا پیغام لے کے آیا اے
قاتلاں اچکیاں دا چہره مرجھایا اے
ساڈے سراں توں ٹل گئی بلا حضور پر نور آ گئے
ودھ گیا واراں وچوں وار سومواردا
ناصر آج پہلی وار ڈٹھا منه بهار دا
لئیے گھر بار اپنا سجا حضور پر نور آ گئے
نعت شریف
بات کر مدینے دی گل سنا مدینے دی
بات سارے شہراں توں ہے جدامدینے دی
آکھے جے خدا مینوں منگ لے کیہہ منگناایں
گڑ گڑا کے کرلاں گا التجا مدینے دی
دیکھنا جے چاہندا ایں خلد ایس دھرتی تے
اکھاں نال یار بستی ویکھ آ مدینے دی
دوستانہ سنگیا کر توں خدا توں منگیا کر
قبر وچ چلدی رہے ٹھنڈی وا مدینے دی
کمزور رشتے نے عارضی محبتاں نے دوستی تے ہے یارو دیرپا مدینے دی
کسے وی کہانی دے ہونی نئیں نصیباں وچ
بات یارو دیندی اے جو مزا مدینے دی
کیوں نہ ذکر طیبہ دا ہر گھڑی کراں لوکو
خود پسند کردا اے گل خدا مدینے دی
ناصر اک مدینے دی شان کی سنا سکدا شان خود بیاں کر دے مصطفی مدینے دی
نعت شریف
سرکار کملی والے مولا على دے جانی
دربار تے بلا لو ہووے گی مہربانی
لج پال ہے بنائی اللہ نے ذات تیری
میں تیری بات کرتا بن گئی اے بات میری
ویکھاں میں روضہ تیرا ہے ایہ آرزو پرانی
گاؤندے نے گیت سارے اپنے تے غیر تیرے
عرش على وی تکیا چمدا اے پیر تیرے
تیرے مسکرائیاں بن گئی بجلی اوہ آسمانی
فرمایا خود خدا نے رتبہ ہے تیرا بھارا
تیرے سامنے ہے آقا دکھیاں دا حال سارا
بخشی خدا نے تیرے تینوں تے غیب دانی
اسری دی رات تیرا خود منتظر ہی اللہ
اللہ دے کول چل کے توں پہنچیا سی کلا
لاریب ہیں توں آقا شہباز لامکانی
راتاں چوں رات مینوں جاپے اوہ شاناں والی
جس رات سامنے سی روضے دی نور جالی
مینوں تے آج وی لگدی اوہو رات ہی سہانی
ناصر سناواں عرضاں جچدی نئیں بات مینوں
آگاہ رب نے کیتا ہر بات توں ہے تینوں
توں تے جاننا ایں سارا آکھاں میں کی زبانی
نعت شریف
روون زارو زار اکھیاں رتین ڈھل ناں جاوے
منگدیاں نے دیدار اکھیاں رتین ڈھل ناں جاوے
میں بردا میں گولا ماہیا ہن تے آجا ڈھولا ماہیا
ترے پاؤن ہزار اکھیاں رتین ڈھل ناں جاوے
میرے دل دیاں ول وچ رہیاں سانول باہجھوں موجھی تھئیاں
بھل گئیاں ہار سنگھار اکھیاں رتین ڈھل ناں جاوے
خاموشی دیاں سن آوازاں چپ وٹ لئی اے دل دیاں سازاں
تیرے بنا بے کار اکھیاں رتین ڈھل ناں جاوے
جس ساون وچ یا رنہ آوے ناصر قطن قرار نہ آوے
مینوں چھڈ یا مار اکھیاں رتین ڈھل ناں جاوے
نعت شریف
مدینے والے کریم عربی دے در دے جیہڑے فقیر ہوندے
خدا دی سونہہ ایں خدا گواہ اے اوہ ہر کسے توں امیر ہوندے
مریض ہو کے دوا نئیں منگدے شفا دی ہرگز دعا نئیں منگدے
جہناں دے سینے وچ لگے ہوئے کسے دی نظراں دے تیر ہوندے
جو پکے ہوندے نے اپنے گن دے پرائے باغاں چوں پھل نئیں چن دے
سجن دا ہرگز گلا نئیں سن دے، جہناں دے روشن ضمیر ہوندے
اوہ صرف اپنے خدا توں ڈر دے اوہ پہرےاٹھے دعاواں کر دے
اوہ پہلے بھکھیاں دے کا سے بھر دے جو مصطفی دے سفیر ہوندے
نہ آج ایہہ ذکر حسین ہوندا نہ کوئی صدق و یقین ہوندا
نماز روزه نہ دین ہندا نہ کر بلا دے ہے پیر ہوندے
خداتوں ہرگز خدائی نئیں منگدے وصال منگدے جدائی نئیں منگدے
قطعن وی ناصر رہائی نئیں منگدے جو تیرے در دے اسیر ہوندے
نعت شریف
بس گیا اس طرح میرے دل میں لگ رہا ہے جہاں بھی مدینہ
جیسے ہویہ زمیں بھی مدینہ جیسے ہو آسماں بھی مدینہ
فرش سے تا بہ عرش معلی مصطفے الله الله
جب وہ مہماں ہوئے لا مکاں پر بن گیا لا مکاں بھی مدینہ
دوسری کوئی راہیں نہ ڈھونڈ و جز نبی کے پناہیں نہ ڈھونڈو
مجرموں کے لیے ہے بنایا رب نے دارالامان بھی مدینہ
لب پہ ہے گفتگو بھی اسی کی ہے مجھے آرزو بھی اسی کی
ہے نظر سے عیاں بھی مدینہ میرے دل میں نہاں بھی مدینہ
جن کا دل ہے وفا کا خزینہ مانگتے ہیں خدا سے مدینہ
ویکھنا حشر کے دن دیوانے ڈھونڈ لیں گے وہاں بھی مدینہ
درد کی دل میں دنیا بسا لوبیٹھے بیٹھے یہیں آزما لو
وہ جو چاہیں تو پل میں دکھا دیں ہر گدا کو یہاں بھی مدینہ
میری پہلی دعا بھی یہی میری ناصر صدا بھی یہی
ہے آخری التجا بھی یہی ہے میرا دل میری جاں بھی مدینہ
نعت شریف
عرب دے چن نوں حال سنایئے چل کے مالا مال ہو جائیے
ہن چھڈ دیئے گھر بار جی چلو چلئے مدینے
چھاں نئیں کوئی اس چھاں توں ودھ کے باپ توں ودھ کے ماں توں ودھ کے
جتھوں ملدا اے پیار جی چلو چلئے مدینے
رب نوں بھاون جس دیاں گلیاں کنڈے وی جس شہر دے کلیاں
دھپ وی سایہ دار جی چلو چلئے مدینے
اوہدی خاک جیویں کستوری جتھے پڑھن سلام آ نوری
بچ پینے بیمار جی چلو چلئے مدینے
اوہ لج پال بچا لیندا اے دامن ہیٹھ چھپا لیندا اے
میرے جہے گنہ گار جی چلو چلئے مدینے
غوث قطب ابدال تمامی بوذر شامی رومی جامی
جتھے کر دے گئے ‘ پکار جی چلو چلئے مدینے
کر کے ناصر حال فقیراں تن دیاں پیش کراں کے لیراں
دکھ لین گے ونڈ سرکار جی چلو چلئے مدینے
نعت شریف
سن کر نعت میرے سینے میں ایک قلندر ناچ رہا ہے
بہتی ندی میں جیسے آ کر ماو منور ناچ رہا ہے
میرے وجد پر کچھ لوگوں نے فتوے داغ دیئے ہیں لیکن
ان سے کہو سکرین پر آ کر کوئی گھر گھر ناچ رہا ہے
میں فردوں کی آس پر اپنی کیسے عمر بتاؤں کہئے
شہر نبی کے ذروں تو خلد کا منظر ناچ رہا ہے
سیم و زر کی چمک پر ہم نے رقصاں دیکھے دنیا والے
آپ کا نوکر اس دنیا کو مار کے ٹھوکر ناچ رہا ہے
چاند پر جانے والا ناصر مل جائے تو اس سے پوچھوں
دیکھو ذرا وہ چاند نبی کے در پر آ کر ناچ رہا ہے
نعت شریف
ولدار ڈھولا غم خوار ڈھولا تیرے باہجھ بچنے نئیں بیکار ڈھولا
قدم رنجہ فرما کدے ساڈے ویہڑے تیرے نال کاہدے غریباندے دےجھیڑے
تیرے باہجھ عیداں نے بے کار ڈھولا
بہاراں دے دوروں ای ریلے گزر گئے اساڈے توں خوشیاں دے ویلے گزر گئے
خزاواں اجاڑے چا گلزار ڈھولا
نظر اؤن اکھیاں وی سدھراں دے کھولے جدائی دے بدلاں دے چن ہو یا اوہلے
نہ مر جاواں منگدا میں دیدار ڈھولا
کسے ہور دینال رشتہ ہے جوڑاں نہ بخشے خدا جے میں مکھ تیتھوں موڑاں
تیرے باہجھوں سجدا نئیں گھر بار ڈھولا
نہ میلے نہ ٹھیلے نہ عیداں دا چا اے ایہو آس میری ایہو ای دعا اے
فقط مینوں درکار ویدار ڈھولا
جے نا صرتوں پچھیں تے عرضاں سناوے فقط إكو جملہ باں آتے آوے
کدے جھات پا مرا منٹھار ڈھولا
نعت شریف
شب کو بھی جہاں لاکھوں خورشید نکلتے ہیں
آو کہ در شاه لولاک پر چلتے ہیں
اک میں ہی نہیں کھاتا خیرات مدینے کی
سب شاہ و گدا اس کی خیرات پر پلتے ہیں
کیا نام رکھا اپنے محبوب کا خالق نے
اس نام کی برکت سے حالات بدلتے ہیں
مولا نے ضیا بھردی اس شہر کے ذروں میں
ذرات مدینے کی مہتاب اگلتے ہیں
بھرتے ہیں ستارے بھی کشکول شعاعوں سے
جب گنبد خضری سے انوار نکلتے ہیں
جب شہر رسالت کی محفل میں چھڑیں باتیں
انسان تو انسان ہیں پتھر بھی پگھلتے ہیں
اک نام محمد ہی ہے وجہہ سکوں ناصر
کچھ لوگ نہ جانے کیوں اس نام سے جلتے ہیں
نعت شریف
اک وار بلا لین جے سرکار مدینے جند جان مدینے توں دیاں وار مدینے
جنت وچ جاون دا میں سوچاں نہ کدی وی دے دیوے خدا مینوں جے گھر بار مدینے
لکھاں وی گناہ ہون تے میں بخش دیاں گا رب کہندا چلے جان گنہ گار مدینے
جبریل نوں سدرہ تے کدوں چین سی اوندا اوندا سی کرن آپ دا دیدار مدینے
ہونٹاں تے سجے ہون دروداں دے ترانے انج جان کدے رل کے ایہہ سب یار مدینے
فیر آوے کدے ہار تے إتبار نہ کرنا ہنجواں دے چلو پا کےتسی ہار مدینے
ہر رات مدینے دی اے شبرات توں اعلی عیداں توں کتے وکھرا اے ہروار مدینے
جس شخص نوں کوڈی دے کوئی بھانہ خریدے اس شخص دا ناصر ہے خریدار مدینے
نعت شریف
یا نے دنیا ساری رکھ لے یا سرکار دی یاری رکھ لے
رکھ فوارے اکھیاں اندر! لب تے آہ و زاری رکھ لے
موسے جہے وی کہندے مڑ گئے سانوں وی درباری رکھ لے
عشق بناں تے گل نئیں بن دی بھاویں پنڈ اے بھاری رکھ لے
رب فرمایا عرش تے آئیائیں ہر شے جاندی واری رکھ لے
ایہہ لے دنیا ایہہ لے جنت میں کی کرنی ساری رکھ لے
میں مخلوق بنائی جیہڑی توں ایہدی مختاری رکھ لے
دین ہووے یا دنیا ہووے دونواں دی سرداری رکھ لے
جتھے نعت دے پھل اگدے نے سینے وچ کیاری رکھ لے
چڑهسن لوگ جہازاں اتے توں براق سواری رکھ لے
اپنے حجرے توں منبر تک جنت دی اک کیاری رکھ لے
سارے بوہے بند کر ناصر طیبہ ولوں باری رکھ لے
نعت شریف
تشریف آپ لائے تو اک نعت بن گئی جھولے میں مسکرائے تو اک نعت بن گئی
آقائے نامدار کے میلاد کے لیے گھر بار جب سجاۓ تو اک نعت بن گئی
خیر البشر کی یاد میں جب اپنی آنکھ سے دو چار اشک آئے تو اک نعت بن گئی
منبر پر جب حضور نے بارش کے واسطے دست کرم اٹھاۓ تو اک نعت بن گئی
حسن و حسین و فاطمہ اور مولائے کائنات کملی میں چھپائے تو اک نعت بن گئی
جب چہرہ رسول کے انوار کے طفیل سب ذہن جگمگائے تو اک نعت بن گئی
ناصر مرے حضور نے مجھ سے گناہ گار سینے سے جب لگائے تو اک نعت بن گئی
نعت شریف
جوبھی سرکار دو عالم کے گدا ہوتے ہیں کب وہ مر کر بھی مدینے سے جدا ہوتے ہیں
جس گھڑی سامنے آجاتی ہے صورت ان کی عشق کے سجدے تو اس وقت ادا ہوتے ہیں
ول مدینے کی طرف ان کے لئے رہتے ہیں تیرے دیوانے جو مصروف دعا ہوتے ہیں
اتنے ذرے بھی نہیں ریت کے صحراؤں میں جتنے انعام ہمیں طیبہ سے عطا ہوتے ہیں
ان کےملنے کو چلا آتا ہے کعبہ خود ہی اللہ والوں کے تو انداز جدا ہوتے ہیں
موت بھی اپنا انھیں دولہا بنا لیتی ہے عشق سرکار میں جو لوگ فنا ہوتے ہیں
دل تو پہلی ہی نظر میں ہوا ان کا ناصر کب نگاہوں کے بھلا تیر خطا ہوتے ہیں
نعت شریف
نبی کی راہ پر چلنا شریعت نام ہے اس کا
نبی کے نام پر مٹنا محبت نام ہے اس کا
لعاب پاک کو ہاتھوں پر لینا رخ پہ مل لینا
غلامی اس کو کہتے ہیں عقیدت نام ہے اس کا
جو ہو جائے فدا أن پر فرشتے غسل دیں اس کا
یہی ہے عشق دل والو شہادت نام ہے اس کا
رخ محبوب نظروں سے جو اوجھل ہو تو مر جائیں
اسے دیدار کہتے ہیں زیارت نام ہے اس کا
عمر منبر پر ہیں لیکن سنا دی بات لشکر کو
خطیبو غور فرماؤ خطابت نام ہے اس کا
محافظ بھیڑیئے دیکھے نبی والوں کے ریوڑ کے
کرامت اس کو کہتے ہیں ولایت نام ہے اس کا
شب ہجرت اکیلے ہیں علی آقا کے بستر پر
یہی تو جانثاری ہے شجاعت نام ہے اس کا
سر عرش على ناصر نہیں بھولے غلاموں کو
یہی الفت یہی شفقت ہے رحمت نام ہے اس کا
نعت شریف
سرور زیبا دے مال و سرم تہ قربان دے
واہ واہ سومرہ خالیستہ نبی سلطان دے
ترجمہ
میرا گھر اولاد و جان محبوب پر قربان ہے
مرحبا کتنا حسیں میرا نبی سلطان ہے
جمله خوب رومان هما واڑہ حسینان هما
خاور دد پیزا نه پئی واڑه شہہ قربان هما
حسن تہ حیران لئی جنتو نو کیتے رضوان دے
اس جہان میں جس قدر بھی خوبرو انسان ہیں
وہ سبھی ان کے قدم کی دھول پر قربان ہیں
آپ کے جلووں کو رضواں دیکھ کر حیران ہے
انگلیاں کاٹیں جنہوں نے حسن يوسف دیکھ کر
دیکھ لیتیں آنکھ سے میرے نبی کو وہ اگر
پھیر لیتیں دل پر چھریاں یہ میرا ایمان ہے
عائشہ کے ہاتھ سے جس وقت سوئی کھوگئی
مسکرائے آپ تو ہر چیز روشن ہو گئی
چہره محبوب ہے یا سورجوں کی کان ہے
ناصر ہو کہ ہو ظفر سب ہیں اسی کے ترجماں
وہ حبیب مصطنے جس کا ہے طیبہ آستاں
شاعروں میں سب سے پیارا آپ کوحسان ہے
نعت شریف
ایہہ جگ پیا تیرے نال سجدا اے سجدا اے نالے رجدا اے
تیرے باہجھوں سوہنیا سہارا ہور کیہڑا اے جتھے اسیں جایئے اور دوارا ہور کیہڑا اے
دل ہر ویلے تیرے ول بھجدا اے
الله دی سونہہ ازلوں ای تیرے دیوانے آں ہر ویلے تیریاں جو محفلاں سجانے آں
ساڈے واسطے فریضہ ایہو حج دا اے
دکھی ول ہووے تے اوہ وکھ نوں سیان دا ٹٹے ہوئے دل دا وی حال اوہو جان دا
تیر عشقے دا جہدے سینے وجدا اے
سجناں ہن آ جا چل چلئے مدینے نوں دیئے جا حال اس عربی نگینے نوں
دکھ ونڈ دا تے نالے عیب کجدا اے
ایہو گل مینوں سارے عاشقاں پڑھائی اے ودھ شہنشا ہیاں کولوں سوہنے دی گدائی اے
ہور پتہ مینوں چج ناں کچجدا اے
نام اوہدا لیئے چھڈ جاندیاں بیماریاں ناصر اوہ تے جان دا اے دلاں دیاں ساریاں
اوہنوں پتا سارا کل دا تے اج دا اے
نعت شریف
بھاویں ساه رک جائے بھاویں جند مک جائے
بھاویں پئے جائے ویر زمانہ تیرا دامن چھڈ نئیں سکدا دل دیوانہ
اساں ذکر حضور دا کرنا اساں عشق نبی وچ مرنا
اساں گج وج نعرے لاؤنے اساں دنیا توں نئیں ڈرنا
اسیں سج گئے آں اسیں رج گئے آں سانوں لبھ گیا. نور خزانہ
اساں پالئی پیاروی وردی ساڈے کولوں موت وی ڈروی
سرکار دا ساوا روضہ اکھ دل دی تک تک ٹھردی
اسیں جھلے نئیں اسیں کلے نئیں ساڈے نال حسین دا نانا
ساڈے لب تے رہندیاں نعتاں اسیں کردے اوہدیاں باتاں
اسیں اوہدے عشق اچ سڑ گئے جہدا ونڈدا نور زکوتاں
اوہدا کھانے آں اوہدا گانے آں سانوں لبھدی بھیک روزانہ
ساڈے دامن رہن نہ خالی ساڈی لج لج پال نے پالی
ساڈے سر تے رہندا سوہنا جیہڑا خود کوثر دا والی
میلاد کرو اوہنوں یاد کرو دل پیش کرو نذرانہ
سوہنے زخم اساڈے سیتے اساں جام پریم دے پیتے
اساں ناصر پاک نبی دے میلاد تے بند نئیں کیتے
اسیں پنی آں اسیں سنی آں ساڈا سوہنے نال یرانہ
نعت شریف
کیسے کیسے رنگ بدل کر غم دنیا کے آتے ہیں
لیتا ہوں جب نام نبی کا خوشیوں میں ڈھل جاتے ہیں
جس کا کھاؤ اس کا گاؤ قول ہے یہ داناؤں کا
اس کے گیت نہ گائیں کیسے جس کا صدقہ کھاتے ہیں
عرش علی کا ماتھے کا بھی جھومر ان کی عظمت ہے
میرے نبی کی شان کے جھنڈے ہر جانب لہراتے ہیں
دائی حلیمہ کی کٹیا میں منظر دید کے لائق ہے
آپ کے جھولے کی ڈوری کو خود جبریل ہلاتے ہیں
عشق و محبت سے پڑھتا ہے جو اک بار درودکبھی
میں دربار میں سن لیتا ہوں خود آقا فرماتے ہیں
ان کی نسبت وہ نسبت ہے جس نسبت کی نسبت سے
ہم جیسے بے قیمت سکے ان کے ہاں چل جاتے ہیں
اس نعرے سے اکثر اپنی ہر مشکل آسان ہوئی
ہیں کتنے نادان جو ان کے نعرے سے کتراتے ہیں
ہر محفل والے کا ہونا بھی لازم ہے
اس لیے یہ دیوانے ناصر محفل نعت سجاتے ہیں
نعت شریف
.سر بزم جھومتا ہے سر عام جھومتا ہے تیری نعت سن کے تیرا یہ غلام جھومتا ہے
تیرے نام سے ہزاروں کے نصیب جگمگائے تیرا نام جس میں آئے وہ کلام جھومتا ہے
تیری ذات پر ہمیشہ جو دیوانے بھیجتے ہیں تیرے آستاں پر جا کر وہ سلام جھومتا ہے
جو ملا مقام جس کو وہ ملا ترے کرم سے تو قدم جہاں بھی رکھ دے وہ مقام جھومتا ہے
میں نے جس نماز میں بھی تیرا کر لیا تصور وہ مرا رکوع و سجدہ وہ قیام جھومتا ہے
تیرے نام نے عطا کی میرے نام کو بھی عظمت تیرا نام ساتھ ہو تو میرا نام جھومتا ہے
تیرے میکدے میں آیا تو کھلا یہ راز ناصر تیرے ہاتھ سے ملے جو وہی جام جھومتا ہے
نعت شریف
بیاں فخر رسالت دی ہے عظمت کون کر سکدا
برابر آپ دے آوے ایہہ جرات کون کر سکدا
کہیا جبریل نےاقصی دے وچ آو مسلے تے تساں باہجھوں رسولاں دی امامت کون کر سکدا
سلیماں جئے پیغمبر نے زمیں تے راج کیتا سی تساں باہجھوں فلک تے وی حکومت کون کر سکدا
خدا نے بھیجیا قرآں جمع عثمان نے کیتا تساڈی ذات ول آیا خیانت کون کر سکدا
ربیعہ نوں وضو بدلے محل جنت دا دے چھڈیا جیویں آقا نے فرمائی سخاوت کون کر سکدا
ہٹائی ناں نظر چہرے توں ڈنگ جھلدار ہیا بھاویں مرے صدیق دے وانگوں زیارت کون کر سکدا
صحابہ دا وی توں خادم تے ولیاں دا وی توں نوکر تیرے وانگوں بھلا سنیاں محبت کون کر سکدا
جیویں سرکار فرماون گے آ میدان محشر وچ گناه گاراں دی اے ناصر شفاعت کون کر سکدا
نعت شریف
کرناں کی اسیں لمی چوڑیاں جگیراں نوں
چاہیدی مدینے وچ حاضری فقیراں نوں
عرضاں گزاریاں نوں سال ہوندے جاندے نے
مندے توں وی مندے ساڈے حال ہوندے جاندے نے
دکھاں والی جیل چوں رہائی دے اسیراں نوں
کہندا اے زمانہ تیرے غماں دی اخیر نئیں
چج دی کوئی اک تیرے ہتھ لکیر نئیں
سدھا کر سکدے حضور ای لکیراں نوں
میرا لج پال میرا حال سارا جان دا
آپے رکھ لوے گا اوه مان میرے مان دا
کھچناں نہ سینے چوں جدائیاں دیاں تیراں نوں
اوہدے دربار تے سناون دا رواج نئیں
روگیاں دا دید باہجھوں کوئی وی علاج نئیں
آپ ویکھ لوے گا اوہ اکھاں دیاں نیراں نوں
ناصر ایہ طوفاناں دا وی رخ موڑ دین گے
رابطہ مدینے ولے میرا جوڑ دین گے
دتی اے توفیق رب میرے سوہنے پیراں نوں
نعت شریف
سب سے میٹھا نام تمہارا درد و غم آرام کا چارا
نام محمد نام سب سے پیارا نام
جب اس نام کی میم ہٹائی حمد خدا کی لب پر آئی
تم اس نام کی عظمت دیکھو خوب پڑھو اور برکت دیکھو
پیو سکون کے جام نام محمد نام
منزل منزل نام نبی کا محفل محفل نام نبی کا
ہم سب کو مطلوب نام یہی ہے اللہ کو محبوب یہی ہے
لیجئے صبح و شام نام محمد نام
یاد آئے جب کملی والا خوب جپو اس نام کی مالا
کہہ دو یہ ہر ایک گدا کو ہے اس نام کی لاج خدا کو
پڑھو درود سلام نام محمد نام
پی کی یادیں پی کی باتیں کر کر گزریں دن اور راتیں
ادب سے ناصر شہر مدینے میری عقیدت کی دیوی نے
باندھ لیا احرام نام محمد نام
نعت شریف
بخت پئے انج جاگ مدینے پھڑ لئی سوہنے واگ مدینے
بس روون دی جاچ آگئی اے بھل گئے سرتے راگ مدینے
جنج چڑھی جد شوق دی اوتھے اکھیاں دتے لاگ مدینے
جنگل دے سپ فیر کدی سہی نفس دا کیلو ناگ مدینے
بڑے بڑے فنکاراں تائیں بھل جاندے ڈائیلاگ مدینے
اس تسبیح دے منکے لگدے کی بھولے کی گھاگھ مدینے
ول دا ستھرا بھانڈا ہووے لگدی فورأ جاگ مدینے
اجڑے پجڑے لوکی ناصر ہندے سدا سہاگ مدینے
نعت شریف
بھاویں ہوویں توں گھر بیلیا رکھ مدینے نظر بیلیا
راہ دے پتھر وی ہٹ جان گے غم دے بدل وی چھٹ جان گے
یاد سوہنے نوں کر بیلیا
پھر توں آویں گا گھر نوں نہ خالی پیش کر کے دروداں دی ڈالی
کیتا کر توں سفر بیلیا
جان بھاویں ہے تیری اکیلی کملی والا بنا لے توں بیلی
مڑ نہ دشمن توں ڈر بیلیا
بازولہراں دے توں نپ دانپ دا نام سرکار وا جپ دا جپ دا
جا طوفانان چ تر بیلیا
قرب ہووے سجن دا کہ دوری ہے عشق وچ بڑا ای ضروری
دکھڑے ہس ہس کے جر بیلیا
سامنے نے تیرا سبھے راہواں موڑ دے اوسے پاسے نگاہواں
سوہنا آکھے جدھر بیلیا
اوہنوں سینے چ اپنے وسا کے اوہدے غم نوں توں مہمان بنا کے
پیش کر دے جگر بیلیا
ٹھارے اوہ غر یباں دی آخر جگدی نظراں توں گریاں دی ناصر
لين أوندا خبر بیلیا
نعت شریف
ہاں وہ لمحے امر ہو گئے جو مدینے بسر ہو گئے
بے نہائیت عطا کی بدولت مصطفے کی شفاء کی بدولت
کتنے آباد گھر ہو گئے
جس جگہ وہ سواری سے اترے جان عالم جدھر سے بھی گزرے
سارے روشن نگر ہو گئے
بن کے بکھرے محبت کی خوشبو کتنے خوش بخت تھے میرے آنسو
آپ کی جو نذر ہو گئے
خودخدا کے کرم کے اشارے ہو گئے اس کی جانب ہی سارے
میرے آقا جدھر ہو گئے
نام ان کا زباں پر جو آیا پوچھو کیسے کنارے پر آیا
میرے ساتھی بھنور ہو گئے
جب مصیبت غلاموں پر آئی آپ کے نام کی دی دوہائی
مصطفے با خبر ہو گئے
ناز قسمت پر وہ کر رہے ہیں انکے ناصر جو در پہ جھکے ہیں
کتنے اونچے وہ سر ہو گئے
نعت شریف
مل کے کوئی التجا کر لوؤ حاضری دی دعا کر لوؤ
تنگ لگدا اے اوہ زندگی توں دور رہندا اے جیڑا نبی توں
اس توں رستہ جدا کر لوؤ
ہو کے نور نبی دے رہواں گے جان دینی پئی سے دیاں گے
آج ایہو فیصلہ کر لوؤ
کملی والے دی محفل سجا کے چند اکھیاں چوں اتھرو گرا کے
تتی لو نوں صبا کر لوؤ
ہے نبی والیاں دی نشانی سب توں وڈی ہے ایہہ نعت خوانی
ذکر صلے علی کر لوؤ
روز کریا کرو ناں دھماکے چھوڑو رشوت تے مارو نہ ڈاکے
آپ دا ای حیا کر لوؤ
مت کرو چوریاں تے اجاڑے ایسا ہووے نہ حشر دیہاڑے
سب مزا کر کرا کر لوؤ
بن کےویکھوعمل دے وی غازی پکے بن جاؤ آج توں نمازی
جو قضا اے ادا کر لوؤ
نسخہ ناصر ہے سب توں ایہہ اعلی پا کے گل وچ دروداں دی مالا
ہر مرض دی دوا کر لوؤ
نعت شریف
آقا دا ہووے در بار ایہہ ہون سارے یار
مزے تے فیر آون گے
اکھیاں دے وچ ہوون اتھرو ہونٹاں تے فریاد
وسے گی نور دی پھوہار ملے گا غم خوار
مزے تے فیر آون گے
لا کے جالی نال ایہہ سینے عرضاں کرے فقیر
رہے گناہواں دے نئیں بھار اوہ ویکھ کے دیار
مزے تے فیر آون گے
خود جبریل امین نوں آوے ویکھے بن نہ چین
دروداں دے پرو کے اوتھے ہار کراں گے پیش یار
مزے تے فیر آون گے
پلکاں نال مدینے ناصر دیاں بوہاری میں
مینوں جے کہن سرکار توں کری جا دیدار
مزے تے فیر آون گے
نعت شریف
میرے سرور میری قسمت کو بھی اعلی کردے
دل کی دنیا میں اندھیرا ہے اجالا کر دے
آل اطہار کا مجھ کو تو بنا کر منگتا
اپنے یاروں کا مجھے چاہنے والا کر دے
بعد مرنے کے مرے آ کے لحد میں میری
اے میرے نور کے پیکر تو اجالا کر دے
ان کی یادوں میں جو اشکوں کی پرو لایا ہے
پیش سرکار کی خدمت میں وہ مالا کر دے
رات معراج کی خالق نے کہا آ کے ذرا
رونق عرش معلی کو دوبالا کر دے
چھوڑ کر تیری گلی جاوں تو جاؤں میں کہاں
آ کے کٹیا میں مرے غم کا ازالہ کر دے
تیرا ناصر تیرے گستاخ سے لڑتا جائے
مجھ کو بس اپنا گدا اپنا جیالا کر دے
نعت شریف
دین و دنیا میں جو تیرا نہ سہارا ہوتا
کس کے ٹکڑوں پہ فقیروں کا گزارا ہوتا
تیری قسمت میں نہ غیروں کی غلامی ہوتی
تو نے اک بار جو آقا کو پکارا ہوتا
آج آنکھوں میں نہ رنگین نظارے ہوتے
تیرے زخ کا جو نہ پر کیف نظارا ہوتا
ہم یتیموں کی طرح ٹھوکریں کھاتے پھرتے
تو جو حامی نہ مرے آقا ہمارا ہوتا
درد ہوتا نہ کوئی اور مرے سینے میں
کاش سینے میں فقط درد تمہارا ہوتا
تو نہ روتا کبھی غاروں میں ہماری خاطر
غم گداؤں کا اگر تجھ کو گوارا ہوتا
اب بھی ناصرمیرے دل میں یہ کسک رہتی ہے
کاش حاضر میں مدینے میں دوبارا ہوتا
نعت شریف
جس ویلے وی آ جاوے یاد مدینے دی
مینوں ستیاں آن جگاوے یاد مدینے دی
اکھیاں دے وچ آوندے اتھرو نال مرے کرلاؤندے اتھرو
ساری رات نہ سوندے اتھرو گیت ہجر دے گاؤندے اتھرو
جدوں ہنجواں وچ مل جاوے یاد مدینے دی
غم دی بکل کھل کھل جاوے سب کجھ مینوں بھل بھل جاوے
چین دی دولت ڈل ڈل جاوے خاک اچ جندڑی رل رل جاوے
جدوں پیر او ویہڑے پاوے یاد مدینے دی
نبضاں ویکھ کے کہن سیانے کی اے تینوں اللہ جانے
خورے کینے ہوئے زمانے سن سن جنگ دے مہنے طعنے
مینوں سولی روز چڑھاوے یاد مدینے دی
دل وچوں نکلن ہوکے ہاواں روواں کر کر لمیاں بانہواں
دید لئی بے تاب نگاہواں ہن ناصر لئی کرو دعاواں
بے پر دا پر بن جاوے یاد مدینے دی
نعت شریف
آج دعاواں دا مل پے گیا التجاواں دا مل پے گیا
جتھوں جتھوں گزردے گئے اوہناں راہواں دا مل پے گیا
جو محمد توں ہووے شروع اوہناں نانواں دا مل پے گیا
آپ دی جد گدائی ملی سب گداواں دا مل پے گیا
جو مدینے دے وچ میں لیئے اوہناں ساہواں دا مل پے گیا
سینے یوسف نے جد لا لئے سب بھراواں دا مل پے گیا
کملی والے دے در میریاں سب خطاواں دا مل پے گیا
آپ وی والدہ دے طفیل جگ دی ماواں دا مل پے گیا
نعت شریف
زندگی دا چارا اے جان توں دی پیارا اے
آسرا غریباں دا آپ دا دوارا اے
دعوی نئیں فقیری دا مان نئیں امیری دا
مصطفے دے لنگر تے ساڈا تے گزارا اے
ہون گے زمانے دے ہور وی سہارے پر
سانوں یا رسول اللہ آپ دا سہارا اے
عرشی وی ایہہ مندے نے فرشی وی ایہ کہندے نے
آپ دے ای جلویاں دا ہر طرف نظارا اے
رات دن گزردے نے آپ دی ثناء اندر
ساڈی زندگانی دا ایہو گوشوارا اے
آپ دی غلامی دی مل گئی سند مینوں
میرا تے بلندیاں تے آج کل ستارا اے
میریاں خطاواں دا جے حساب نئیں ناصر
آپ دی عطاواں دی حد نہ کوئی کنارا اے
نعت شریف
عشق وی جد تشہیر ہندی اے جندڑی لیر قطیر ہندی اے
سوہنا منے جیویں منے ہر دم ایہ تدبیر ہندی اے
مندراں وچ اذ اناں ہندیاں میخانے تقریر ہندی اے
خیمیاں وچ تلاوت ہندی نیزے تے تفسیر ہندی اے
بندہ جس دم خاک ہو جائے پھر مٹی اکسیر ہندی اے
لوح محفوظ نظر وچ ہندی مٹھ دے وچ تقدیر ہندی اے
ہتھاں وچ ہتھکڑیاں ہندیاں پیراں وچ زنجیر ہندی اے
ناصر دل دے خاص فریم اچ اکو ای تصویر ہندی اے
نعت شریف
مصطفے کے شہر میں اک بار جا کر دیکھئے سرور دنیا ودیں کو غم سنا کر دیکھئے
التجائیں آپ کی عرش خدا تک جائیں گی شاہ شاہاں کی گلی میں التجا کر دیکھئے
اسے سکوں کے طالبو بکھرے ہوئے لوگوسنو آج ہی سرکار کی محفل سجا کر دیکھئے
کس قدربجھتے ہوئے چہروں پر ہیں مایوسیاں اے میرے آقا ادھر بھی مسکرا کر دیکھئے
حضرت آدم کے آیا کام إسم مصطفے آئیے اس نام کو ساتھی بنا کر دیکھئے
کیوں دکھاتے ہو کسی بے درد کو زخم جگر جایئے جا ن مسیحا کو دکھا کر دیکھئے
دس قدم آ ئیں گی چل کر رحمتیں اللہ کی اک قدم تو آپ کی جانب اٹھا کر دیکھئے
قمقموں سے جگمگا دیں محفلیں ناصر مگر نعت سے قریہ جاں بھی جگمگا کر دیکھئے
نعت شریف
ہو نئیں سکدے دنیا والے ہمسر کملی والے دے
توں وی میں وی آیاں سارے نوکر کملی والے دے
دولت واری گھر وی وارے جان وی کیتی نذرانہ
اپنی آپ مثال نے سارے دلبر کملی والے دے
بوبکر و فاروق عثمان وی پاک بلال قتاده وی
بوزر سلماں جابر طلحہ حیدر کملی والے دے
نبیاں نے وڈیایا جہنوں رب دی نعت بیاں کردا
رتبے عقلاں سمجھاں کولوں باہر کملی والے دے
اک ٹکڑا ای نسلاں تیکر نہ مکدا نہ مکناں ایں
ایسے لئی نئیں منگتے جاندے در در کملی واے دے
اس دربار اچی بولن وی سجنوں گستاخی اے
ایسے لئی تے عاشق بون ڈر ڈرکملی والے دے
حسن حسین نے دو شہزادے ایہناں نال بنا کے رکھ
دونوں ای نے جگ توں وکھرے گوہر کملی والے دے
اوہدا ذکر خدا نے کیتا سب توں اچا ناصر شاه
ڈنکے وجدے رہنے سجنوں گھر گھر کملی والے دے
نعت شریف
دیندے کدی نہ آپ جے سرکار آسرا ہونا سی ہر اک آسرا بے کار آسرا
ہووےگا ہور کوئی ترا اے یاد آسرا ساڈا تے ہے اوہ سید ابرار آسرا
دکھاں غماں دے ماریو شکر خدا کرو . بن کے حضور آ گئے غم خوار آسرا
آقادے آسرے بنا بن دی نئیں گل کدے نت روز غیر دین پئے لکھ وار آسرا
ایسے بہانے دیکھیا جا کے خدا دا گھر آقا تساڈا بن گیا دربار آسرا
محشر دے روز ہوگئی عملاں چ جے کمی بن جائے گا حضور دا پھر پیار آسرا
اسلام دے محل جدوں کربل چ ہل گئے بنیا اوہناں لئی آپ دا پروار آسرا
لوڑاں نے طیبہ پاک دی ٹھنڈی ہوادیاں ڈھونڈے بھلا کوئی ہور کیوں بیمار آسرا
اوتھے وی تیرا آسرا ہونا ایں یا نبی جس تھاں تے کوئی کر گیا انکار آسرا
ناصر در رسول تک پہنچی صدا مری میراتے بن گئے میرے اشعار آسرا
نعت شریف
بیٹھیاں نے ڈیرا لا کے میرے گھر ویرانیاں
پھیرا پا جا تاجدارا سیدا لاثانیاں
جے بلاویں تے مرے رہ جان گے ککھ سوہنیا
پیر جکڑے نے مرے تے بے سروسامانیاں
یوسف کنعان تیرے شہر وچ ٹک جاوندا
ویکھ لیندا جے تیرے چہرے دیاں جولانیاں
تو تے تو ایں تیرے در دے نوکراں دی نئیں مثال
تیرے دے لئی حوراں وی نے دیوانیاں
اور نئیں دسترخوان ویہندے فیر شاہراں دے کدی
مانیاں جہناں مدینے تیریاں مہمانیاں
ایتھے اوتھے جھنڈے جھلنے صرف تیری شان دے
بخشیاں نے تیرے رب نے تینوں اوہ سلطانیاں
کون پچھد اساڈے ورگے ماڑیاں نوں آن کے
مان رکھدا جے غریباندا نہ توں دل جانیاں
تیرا ناصر وی حشر وچ جاوے سینہ تان کے
بخشوا دیویں توں رب توں ایہدیاں نادانیاں
نعت شریف
دن رات گزر دے وکھیاں دے سوہنے دیاں گلاں کر کر کے
ہر ساہ اے آخری ساه لگدا راہ تک تک ہوکے بھر بھر کے
اس عشق دے کھیل او لڑے نے ایہہ اپنی مرضی کردا اے
بنده ٹنگیا رہندہ سولی تے ناں جیوندا اے ناں مردا اے
لے جاندے جذبے منزل تے کدی ڈب ڈب کے کدی تر تر کے
رکھ نیویاں نظراں ٹریا جا کسے روز نوں مقصد پاویں گا
ناں بول اچیرا کوئی بولیں کسے بول نوں پھڑیا جاویں گا
ہر قدم اٹھانا پیندا اے اس کوچے دے وچ ڈر ڈر کے
بوصیری وانگوں آقا جی میرے گھر وی پھیرا پا جاؤ
مطلب دے بیلی چھڈ گئے نے لج پال پیا جی آ جاؤ
جند لیر قطیراں ہو گئی اے غم سہہ سہہ کے دکھ جر جر کے
جدوں یاد مدینہ آؤندا اے اکھیاں چوں چشمے پھٹ دے نے
کیہ کریئے روگ جدائیاں دے پے ڈاکواں وانگوں لٹ دے نے
نئیں جین دا چھڈیا ہن آقا إس صدمے ہڈیاں چر چر کے
ایہہ ناصر درد انوکھا اے دیدار بنا اس جانا نئیں
مینوں لگدا بیلی توڑ دا اے ایہدا کوئی ہور ٹھکانہ نئیں
اسیں دونویں آج تک ہارے نئیں جت جت کے اسیں ہر ہر کے
نعت شریف
دل دل مدینہ دل
اس دل وچ دل والیاں نون خودرب وی پیندا مل
ایہہ نکتہ توں یار بھلادیں مردیاں تیک کدی نہ
ہے جنت دے باغاں وچوں اعلی باغ مدینہ
کرو دعاواں طیبہ ولے پین سفینے ٹھل
مکہ پاک نبی نوں پیارا رب دا پیار مدینہ
آپ نے اپنے نوروں کیتا پر انوار مدینہ
اوہدے ذریاں دے وچ ہوئی محشر تک جھل مل
اوہدی مٹی پاک دے اندر رکھیاں رب تاثیراں
ایہنوں کھا کے چین ہے پایا بیماراں دلگیراں
لائیے جے ایہ خاک مبارک زخم دی جاندے سل
دل دے نال اس بستی دا اے رشتہ بہت پرانا
ہر عاشق ہے فرض سمجھدا شہر مدینے جانا
ہے ایہ مان غریباں دا تے کمزوراں دا ٹل
اپنی جان دے اتے ناصر جيدا ظلم کماوے
رب فرماندا یار مرے دے بوہے تے آ جاوے
اوہدے ٹٹے لیکھ بناواں کرم دے لا کے کل
نعت شریف
مدینے دا رتبہ گھٹایا نہ جائے جو یاد آئے تو پھر بھلایا نہ جائے
خدا چاہتا ہے مدینے کا زائر جہنم میں ہرگز جلایا نہ جائے
یہ ہےحکم اللہ عزوجل کا مدینے کسی کو ستایا نہ جائے
قدم تب ہی اٹھتے ہیں جب وہ بلائیں قدم ورنہ اک بھی اٹھایا نہ جائے
مدینے کے والی کا اسم گرامی نہ ہو گر وضو گنگنایا نہ جائے
مدینہ ہے ایسا شجر اس جہاں میں خزاؤں میں بھی جس کا سایہ نہ جائے
ہے ارشاد طیبہ کے والی کا سنیے کیا جاۓ احسان جتایا نہ جائے
مدینے میں جاتے ہیں اپنے ہی ناصر مدینے میں کوئی پرایا نہ جائے
نعت شریف
بھلیا اے ناں ای بھلایا اے تیرا سوہنا مدینہ
اللہ نے کناں سجایا اے تیرا سوہنا مدینہ
نوریاں دی بارات نوں چھڈ کے جنت دے باغات نوں چھڈ کے
جبریل ویکھن لئی آیا اے تیرا سوہنا مدینہ
چھڈ کے منظر گندے مندے اوہ کتنے خوش بخت نے بندے
سینے نوں جہناں بنایا اے تیرا سوہنا مدینہ
اوہ نئیں عقل سمجھ وچ پورا اوہ لگدا انسان ادهورا
جنہے وی اک پل بھلایا اے تیرا سوہنا مدینہ
ہر شے بے شک پے جائے چلھے شالا محشر تیک نہ بھلے
ساڈا تے بس سرمایہ اے تیرا سوہنا مدینہ
سانوں تے ہر شے بھل گئی اے جد تکیا تے اکھ کھل گئی اے
جنت دے باغاں تے چھایا اے تیرا سوہنا مدینہ
یاد آیا تے اتھرو چلے ناصر ہور نئیں کجھ وی پلے
ساڈا تے کھٹیا کمایا اے تیرا سوہنا مدینہ
نعت شریف
اکھاں وچ لگی اے پھو ہار بڑی دیر توں ویکھدے پے رستہ بیمار بڑی دیر توں
ایہو اے صلاح تے تشخیص ہربینے دی ایہدے لئی حاضری ضروری اے مدینے دی
ایہو ہندی پی اے تکرار بڑی دیر توں
آقا مسکین ولے پھیرا اک پاؤنا آئے جدوں تسی تے بہار نے وی آؤنا
میرے نال رسی اے بہار بڑی دیر توں
کدے تے وصال دےوی جھنڈے لہران گے اکھ دے ویرانیاں اچ پھل کھٹر جان گے
چبھے نے جدائی والے خار بڑی دیر توں
واسطہ حسین دا ای آ جا آؤن والیا کر جا اجالے سارے جگدے آجاليا
چھایا اے ہنیرا تے غبار بڑی دیر توں
اکھاں وچ رہیاں کدوں نینداں اڈ جانیاں سون کدوں دیندیاں نے پیڑاں ایہ پرانیاں
منگدا سوال اے دیدار بڑی دیر توں
ناصر اساں ایسے طرحاں زندگی نبھائی اے ہوکیاں تے ہاواں نال دوستی بنائی اے
پایا تیرے غماں نال پیار بڑی دیر توں
نعت شریف
عرشاں تے محفل سجائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
فرشاں تے رونق لائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
رب دے کول تلافی دے لئی اک لغزش وی معافی دے لئی
آدم نوں تسبیح سکھائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
رہن نہ لیکھ کسے دے ستے حضرت نوح دے بیڑے اتے
تختی سی سجنوں لوائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
دھوں دے بدل چھٹ گئے آپے دشمن گھٹ دے گھٹ گئے آپے
عظمت نہ ہرگز گھٹائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
جنت دے سب برگ ثمر تے ہر دیوار سے ہر اک درتے
اکو ای سرخی لکھائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
ادھر کوئی بھونچال نہ آیا اوہنوں فیر زوال نہ آیا
جو شے وی دیندی دوہائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
پچھ لو خود انگریز توں جا کے ایہہ دسیا اک گورے آ کے
چن تے وی خوشبو اے پائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
ناصرسن کے سب چمدے نے اک دوجے نوں لب چمدےنے
توقیر اینی ودھائی گئی ساڈے آقا دے ناں دی
