خیر الوری
نعت شریف
ویکھے جے مہتاب حضور دی مسجد نوں
پیش کرے آداب حضور دی مسجد نوں
میرے جہے بے کاراں او گنہاراں نوں
ٹل دے ویکھ عذاب حضور دی مسجد نوں
اور ویلاوی کی ویلا سی کردے سن
صاف جدون اصحاب حضور دی مسجد نوں
دوروں ای مینار ایہ دعوت دیندے نے
ویکھو ذرا جناب حضوردی مسجد نوں
علم ریاضی دے ماہر استاداں نوں
بھل گئے ویکھ حساب حضور دی مسجد نوں
اپنی سر دی اکھ توںسجناں عقلاں دے
لاہ کے دیکھ حجاب حضور دی مسجد نوں
پہلی وار ای ڈٹھیاں دل توں اتر گئے
ہند سندھ تے پنجاب حضور دی مسجد نوں
ہن وی میرا حج ہو جاوے ناصر شاہ
ویکھاں جے وچ خواب حضور دی مسجد نوں
————————–
نعت شریف
صدقے تیرے پاک مدینے رہندی اکھ نمناک مدینے
شیخ جنید تے جامی ورگے چمدے تیری خاک مدینے
اوہو ای جاندا سدن جنہوں خود شاه لولاک مدینے
اللہ دی سونہہ جا نہیں سکدا کوئی وی ناپاک مدینے
عشق ندی وچ ڈب جاندے نے سریاں دے تیراک مدینے
دامن وچ سارےبھر کے جھکدے نے افلاک مدینے
اس دنیا نوں عاشق صادق کر چھڈ دے نے عاق مدینے
عشق نبی چوں کیہہ کجھ لبھدا ہویا جا ادراک مدینے
لا کے ٹکٹ درود دی ناصر نت گھلنا واں ڈاک مدینے
————————–
نعت شریف
جسے مصطفی سے محبت نہیں ہے عبادت اس کی عبادت نہیں ہے
اسے اتنا کہہ دو نہ امید رکھے کہ اس کے مقدر میں جنت نہیں ہے
کفن ریشمی کیا سکون اس کو دے گا اگر دین و ایماں سلامت نہیں ہے
درودوں سلاموں پر قدغن لگانا یہ ایمان والوں کی عادت نہیں ہے
مناؤ نہ یوم ولادت پر خوشیاں یہ کہنا تو کوئی شرافت نہیں ہے
اکابر کے ناصر مقابر گرانا خدا کی قسم یہ شریعت نہیں ہے
————————–
نعت شریف
عرشی بھی پکارے ہیں فرشی بھی پکارے ہیں
مصطفی ہمارے ہیں مصطفی ہمارے ہیں
آپ کے تبسم کے فیض یاب لگتے ہیں
آسماں کے دامن میں جتنے بھی ستارے ہیں
مکے میں جلال اس کا طیبہ میں جمال ان کا
مکہ ہو مدینہ ہو دونوں ہی ہمارے ہیں
آپ کا سہارا ہے ہم غریب لوگوں کو
ہم غریب لوگوں کو آپ کے سہارے ہیں
یاد کے جو قابل ہیں بھول جو نہیں سکتے
مصطفی کے قدموں میں دن وہی گزارے ہیں
طیبہ کی ہوا نے ہی چین دل کو بخشا ہے
طیبہ کی ہوا نے ہی گلستاں نکھارے ہیں
حشر میں خدا ان سے یوں کہے گا اے ناصر
ان کو ساتھ لے جاؤ جو گدا تمہارے ہیں
نعت شریف
منبع انوار ہستی آپ کی مخزن اسرار ہستی آپ کی
جنتی ہے قافلہ وہ جس کی ہے قافلہ سالار ہستی آپ کی
ہے عقیدہ اہل ایماں کا کہ ہے مالک و مختار ہستی آپ کی
سب رسولوں اور نبیوں کے لیے دلبرو دلدار ہستی آپ کی
بے بسوں سے پیارسنت آپ کی بے کسوں کی یار ہستی آپ کی
دائرہ ہو یا کہ نکتہ وجود مرکز پرکار ہستی آپ کی
فرش پربھی تذکرے ہیں آپ کے عرش کے بھی پارہستی آپ کی
نار دوزخ اور ہمارے درمیاں بن گئی دیوار ہستی آپ کی
آج بھی ناصر ستم کے دور میں ہے سراپا پیار ہستی آپ کی
نعت شریف
مدینے شہر وچہ جا کے عبادت کا مزا آ وے
اوتھےرونے دا مزا آوے تلاوت دا مزا آوے
نبی دے آستانے تے نبی دے سامنے اکھیو
لٹاونا اس طرح اتھرو سخاوت دا مزا آوے
دم آخر میر اسرو ی ترے قد ماں دے وچ ہووے
میں دنیا توں جدوں جاواں تے رحلت دا مزا آ وے
حسین ابن علی وانگوں کوئی نیزے تے کر ویکھے
بناں دھڑ دے جے سر بولے تلاوت دا مزا آ وے
کوئی فاروق یا مولا عطا کر دے زمانے نوں
تے مظلوم دی زاری عدالت دا مزا آوے
نعت شریف
ساری عمراں جو سوہنے دا بن سائل رہندا
اوہدا نانواں رب دیاں خاصاں دے وچ شامل رہندا
جیہڑے دن توں میں سرکار دا ہو کے جیون لگاں
میری کشتی نوں خود آپے لبھدا ساحل رہندا
پچھلی راتیں جاگن والا منزل چھیتی پاوے
اوہنے منزل کی پانی ایں جیہڑا غافل رہندا
ایہہ گل وکھری منگن والا منگے نہ اس در توں
کرم حضور دا منگتے ولے ہر دم مائل رہندا
بے ادباں توں علم جو پڑھیا جو پڑھیا کی پڑھیا
ایسا بندہ سب کچھ پڑھ کےوی ہے جاہل رہندا
سوہنے باہجوں رب نوں مناناں مشکل تے ناممکن
جو سرکار نوں من لیندا اے رب دا قائل رہندا
مٹ جامٹ کے اپنے دل نوں شیشے وا نگ بنالے
یار نئیں ملدا میں دا پر دہ جد تک حائل رہندا
ناصر شاہ نوں محشر وچ وی سوہنیا نالے رکھیں
اوس دیہاڑے دی سختی توں سینہ گھائل رہندا
نعت شریف
دور جس سے ترا آستاں رہ گیا
عمربھر ڈھونڈتا وہ اماں رہ گیا
آپ کے ہجر میں یا نبی مصطفی
اب تو دل داغ جیسا نشان رہ گیا
سوچتے سوچتے آپ کی عظمتیں
کوئی یہاں رہ گیا کوئی وہاں رہ گیا
ہم غریبوں فقیروں کا دنیا میں
تو اک مدینہ ہی دارالامال رہ گیا
لا مکاں کی طرف آپ چلتے گئے
جانے روح الا مین بھی کہاں رہ گیا
ان کی رفتار کو ان کی معراج کو
دیکھتے دیکھتے آسماں رہ گیا
جان عالم چلے سوۓ عرش علی
ٹھہرا ٹھہرا ہوا یہ سماں رہ گیا
آ گیا ہوں مدینے سے ناصر مگر
لگ رہا ہے میرا دل وہاں رہ گیا
نعت شریف
جھوٹے بندیاں دے یار نے ہین سراسر گھاٹے
ٹریا رہوتوں سیس جھکا کے عشق دی واٹے واٹے
کچھوے وانگ آئی ٹریا جاویں مک جاون گے پینڈے
خرگوشاں دے وانگ اینویں نہ لیندا رہویں خراٹے
گھروچہ رکھیا کر توں رونق نعتاں نال بنا کے
مکدے مکدے مک جاون گے ظلمت دے سناٹے
ہن سرکار تساڈی رحمت کرم دیاں نے لوڑاں
مسکیناں دے عید دے دن وی رہندے گلے پاٹے
سکھ لے ڈھول منون دی وی کوئی ترکیب توں جھلیا
کم نہیں اونے اس دنیا دے داؤ پیچ کراٹے
عشق نبی دا جد رچدا اے آ کے وچ بدن دے
اپنا آپ جتاوے اینویں نمک جیویں وچ آٹے
جس ویلے سرکار بلاون ناصر در تے تینوں
نال ہوا دے اڈدا جاویں بھردا توں فراٹے
موتی
بے عملے بے کس کار سداون کی کالے کی چٹے
نہ مکھن نہ لسی جوگا جس ویلے ددھ پھٹے
مہرو ٹال نہ گوگا رلدا دونویں وکھرے مل دے
خام لوہا نے اصلی سونا اک تکڑی نہیں تلدے
چنگیاں سجناں باہجھ حیاتی وٹ چپاں انج لگدی
جیویں مچھلی پانی باہجوں پل نہ زندہ رہندی
بھاں بھاں کر دی کھاون آوے سخی سدا حویلی
اوہنوں جان غریب تو وڈا جس دا کوئی نہیں بیلی
خوشیاں دے بھائی وال نے سارے اپنے تے پرائے
اوکھے ویلے کنڈ کر جاندے اپنی ماں دے جائے
آوے بھکھ تے رجدے بیلی دوروں ویکھ کے بھجدے
سکے پتر ہرگز ناصر رکھاں نال نہیں سجدے
او چڑیاں نہ واپس آئیاں جو بازاں ہتھ چڑھیاں
لیرو لیر اور پگاں ہویا کنڈیاں نال جو اڑیاں
ے قدراں دے ہتھ جو آۓ رل گئے بےتقصیرے
لگے بھا وک جاندے ناصر کی کچ تے کی ہیرے
نعت شریف
جانے کیا کیا دان کیا ہے، شہر مدینے والے نے
ہم پہ کرم ہر آن کیا ہے شہر مدینے والے نے
سیدنا حمزہ کا قاتل آ گیا جب دروازے پر
وحشی سے انسان کیا ہے شہر مدینے والے نے
ایک خدا ہے اک ہے قرآن ہے ایک ہی دے کر دیں ہم کو
کتنا بڑا احسان کیا ہے شہر مدینے والے نے
گمراہی کی دلدل میں تھے لت پت سارے لوگ مگر
بخشش کا سامان کیا ہے شہر مدینے والے نے
ایک نظر فرمانے سے ہی بات مری تو بن آئی
پتھر سے مرجان کیا ہے شہر مدینے والے نے
جن کی نہیں تھی کوئی عزت کوئی عظمت ان کو بھی
ذی عزت ذی شان کیا ہے شہر مدینے والے نے
شہر مدینے جانے والو تم کو لاکھ مبارک ہو
تم کو خود مہمان کیا ہے شہر مدینے والے نے
جن کا کوئی نہیں ہے ناصر ان کا میں ہوں اے ناصر
اس کا خود اعلان کیا ہے شہر مدینے والے نے
نعت شریف
مدینہ مدینہ مدینہ مدینہ
نبی دا ہے دارالخلافہ مدینہ
جدوں دل تو پچھیا توں کی ہور چاہنائیں
جواب آیا دل چوں دوبارہ مدینہ
مرا باغ کھیتی گلستان نے پھل دی
مرا چن سورج ستارا مدینہ
مرن بعد مینوں جے کوئی ملنا چاہوے
میں سب دوستاں نوں لکھایا مدینہ
نہ مکیا نہ مکدا نہ مکناں کسے توں
کرم دا ہے ایسا خزانہ مدینہ
فٹا فٹ زیارت لئی آیا زمین تے
جو جبریل نوں یاد آیا مدینہ
جدوں توں لیا پہلا ساہ اس زمین تے
نہ بھلیا اے ناں ای بھلایا مدینہ
سویرا سویرا سویرا سویرا
اجالا اجالا اجالا مدینہ
میرے تے بزرگاں نے ناصر شروع توں
لکھایا پڑھایا سکھایا مدینہ
نعت شریف
کرتے ہیں بیاں ان کا جو شان بلا ناغہ
رہتا ہے تر و تازه ایمان بلاناغہ
سرکار کا گاتا ہوں سرکار کا کھاتا ہوں
سرکار کا رہتا ہوں مہمان بلا ناغہ
اللہ نے بیاں کی ہے اس میں تو ثنا ان کی
میں اس لیے پڑھتا ہوں قرآن بلا ناغہ
سرکار کی عظمت کے نت روز کرو چرچے
مر جاتا ہے سن سن کر شیطان بلا ناغہ
کوئی مانگنے والا ہے جو مانگے دیا جاۓ
ہوتا ہے مدینے سے اعلان بلا ناغہ
دربار رسالت میں آہستہ زبان کھولو
اللہ کا ہوتا ہے فرمان بلا ناغہ
نت جان نئی مولا تو مجھ کو عطا کر
آقا پہ فدا کر دوں میں جان بلا ناغہ
آتے ہیں فرشتے کیوں سمجھا ہوں میں اب ناصر
اس در کے بدلتے ہیں دربان بلا ناغہ
نعت شریف
مدینے دی گلی سوہنی چمن سوہنا نبی سوہنا
مدینے دی فضا سوہنی مدینہ آپ وی سوہنا
زمانے دے سبھے رشتے جے ٹٹدے نے تے ٹٹ جاون
اوہدا بن جا جو رستے وچ نہیں چھڈ دا کدی سوہنا
اوہدے سب یار وی سوہنے اوہدے دلدار وی سوہنے
ابوبکر و عمر سوہنا عثمان سوہنا علی سوہنا
وہدے ادنی اشارے تے زباں گنگیاں نوں مل جاندی
اوہ کنڈے تے نظر کر کے بنا دیوے کلی سوہنا
اوہدے توں دوررہ کے تے بنایاں بات نہیں بن دی
جے چاہوے تے میرے جئے دی بنا دیوے گھڑی سوہنا
فلک را چیر کے سینہ خدا دے کول جا سکدا
بنا دیندا اے عرشاں نوں مدینے دی گلی سوہنا
ولایت اوہدے بوہے تے کھڑی ہتھ جوڑ کے ناصر
جے او چاہوے تے بدواں نوں بنا دیوے ولی سوہنا
نعت شریف
سب کی بنی ہے بات تیری بات کے طفیل
چمکی ہے کائنات تیری بات کے طفیل
رہتی ہیں میرے کھوج میں خوشیاں ہزار ہا
دیتا ہوں غم کو مات تیری بات کے طفیل
ہو کر تمام با وضو پیر و جواں سبھی
سنتے ہیں میری بات تیری بات کے طفیل
دنیا کے ساتھ ساتھ چلتا ہوں میں کہاں
دنیا ہے میرے ساتھ تیری بات کے طفیل
ہر دن ہے روز عید کی خوشیاں لیے ہوۓ
ہر شب شب برات تیری بات کے طفیل
دل کے مکان میں روز ہی سنتاہوں میں اذاں
ڈھلتی ہے جب بھی رات تیری بات کے طفیل
در در کی ٹھوکر یں نہیں میرے نصیب میں
سب سے ملی نجات تیری بات کے طفیل
نکتے کی بات کہہ گیا ناصر کوئی فقیر
ملتی ہے تیری ذات تیری بات کے طفیل
نعت شریف
جتھوں تیک نظر جاندی اے
ویکھ مدینہ ٹھر جاندی اے
عشق اچ ایسے موڑ وی اوندے
جتھے موت وی ڈر جاندی اے
جسم دے وچوں میں جد نکلے
ڈبی لاش وی تر جاندی اے
یاد سجن دی پلکاں اتے
چن ستارے دھر جاندی اے
جس دے ولے خصم نہ ویکھے
ایسی دلہن مر جاندی اے
کوئی رحمت ول کرے توجہ
رحمت اوہدے گھر جاندی اے
ناصر مست نگاہ سجن دی
جام اکھیاں دے بھر جاندی اے
نعت شریف
سجن دے آستانےتے صدا کردے گز ر جاوے
عمر سرکار دی صفت و ثنا کردے گزر جاوے
جے نعت مصطفی کہنا خطا اے تے خطا ہی سہی
مری تے زندگی ایہو خطا کر دے گزر جاوے
رسول اللہ دے سجناں دا بنا گولا میرے مولا
نبی دی آل دا ادب و حیا کردے گزر جاوے
سلامان نے دروداں دے پرو کے ہار سو ہنے لئی
صل علی صل علی کر دے گزر جاوے
رہوے اکھیاں دے آئینے دے وچ تیرا رخ زیبا
نماز عشق دے سجدے ادا کردے گزر جاوے
لباں تے یا رسول اللہ دے نعرے ہون یا مولا
حشر دا روز وی ایہو صدا کر دے گزر جاوے
رسول اللہ دی سنت تے عمل کریئے تے انج کریئے
برا جہڑا کرے اس دا بھلا کردے گزر جاوے
خدایا آرزو ناصر دی کر دے اس طرح پوری
حیاتی مصطفی یا مصطفی کر دے گزر جاوے
نعت شریف
جب بھی سرور دنیا و دیں کا کوئی قصیدہ لکھا ہے
سورج کو اس در کا جگنو چاند کو ذرہ لکھا ہے
دل کا کاغذ اب تک میرا کتنا سادہ سادہ تھا
پہلا لفظ ہی اس پر میں نے شہر مدینہ لکھا ہے
میں ہی نہیں ہوں ایک اس در کا ادنی منگتا اور گدا
اپنی سب اولاد کو میں نے ان کا منگتا لکھا ہے
گھر والے کے نام کی تختی گھر کے در پر ہوتی ہے
جنت کے دیوار و در پر نام انہیں کا لکھا ہے
اتنا کہہ کر میرے حال پر رہنے دیا نکیروں نے
اس کے نام کے آ گے ان کا چاہنے والا لکھا ہے
یہ درواز و چھوڑ کے آخر جائیں کس دروازے پر
لکھنے والے نے قسمت میں یہ دروازہ لکھا ہے
ہوں قرآن پاک کے پارے یا سینہ ہو عاشق کا
کملی والا کملی والا کملی والا لکھا ہے
نعت ہی میری جان بنی ایمان بنی پہچان بنی
لکھنے کو تو میں نے ناصر جانے کیا کیا لکھا ہے
نعت شریف
ہے سڈے چامدنی مٹھل سائیں در تے اساں ڈھاندے ڈھاندے اٹھیندے تاں راہسوں
جتھاں اوندھے پیرے نظرسن ڈیسیسن اوہناں پیریاں نے گھلیندے تاں راہسوں
ایہہ ہنجواں دی اوتھے فصل واہند ھے پھرسوں مدینے دی خاک شفا کھاندے پھرسوں
ہیہ ایتھاں تال مرنا وی لکھاں دا گھاٹا تیرے نال اوں جھاتے جیندے تاں راہسوں
ایتھاں کوئی نہ سن داہیہ کائی ساڈا حال ہیہ ایتھاں کون خویاں دابن دا ڈیوال ہیہ
جڈاں تائیں ساہ ہن مدینے دے شاہر اچ نبی پاک نوں حال ڈیندے تال راہسوں
ہجر وچ جگر دلدی رت بلدی پئی اے جدا ئیاں دی ہاں وچہ ہوئی بھا بلدی پئی اے
خدا دیوے منج جے در مصطفی تے اتھاں جام سکھاں دے پیندے تاں راہسوں
اوں گلیاں توں جنت فدا تھیندی پئی اےاوں کلیاں توں صدقے صبا تھیندی پئی اے
اساں پپنیاں نال نورانی گلیاں مرن تائیں ہچھیاں کریندے تاں راہسوں
ایها ورد ہوی لگاتار اپنا بیا کوئی ہوسی نہ کم کار اپنا
محمد محمد پکیندے تاں راہوں محمد محمد سوچیندے تاں راہسوں
ادب نال ونج کے بازاراں چ گھمسوں جویں وی چمی آئی جالی وی چمیسوں
مریسن گھلیسن جے شر تے جے ناصر عشق وچ مر یندے کٹیندے تاں راہسوں
نعت شریف
اپنے محبوب کا اس طرح سجایا چہرہ
پھر نہ خالق نے کوئی ایسا سنوارا چہرہ
لب پہ کھل جائیں گے نعتوں کے گلستاں کتنے
جب وہ تربت میں نظر آئے گا چمکتا چہرہ
پو چھا جبریل سے آقا نے کہ ہم کیسے ہیں
عرض کی دیکھا نہیں ایسا دمکتا چہرہ
ابر باراں سے ہوئی ارض مقدس جل تھل
آسمانوں کی طرف جب وہ اٹھایا چہرہ
ان کی نظریں جو نہ پڑتی کسی چہرے پر
کیسے لوگوں کو کوئی اپنا دکھاتا چہرہ
دیکھنا چاہے جو چہرۂ رسول عربی
دیکھے قرآن سے کوئی ان کا جھلکتا چیرہ
یاد آتے ہیں وہ جب حالت غم میں کبھی مجھ کو
چاند کی طرح چمک اٹھتا ہے بجھتا چہرہ
مان لیتا تھا وہ ناصر کہ خدا ہے کوئی
دیکھ لیتا جو شبہ ارض و سماء کا چہرہ
نعت شریف
در مصطفی دی گدائی بڑی اے
اساڈے لئی ایہہ کمائی بری اے
نبی پاک دی راہنمائی بڑی اے
ضروری تے نہیں شور پاپا کے منگئے
اوتھے چپن چپتی رہائی بڑی اے
اسیں چن تے سورج تے کیہ کرنا جا کے
ور مصطفی تک رسائی بڑی اے
تو جم جم پیا صاف کر کوچے گلیاں
جے ہو جاوے دل دی صفائی بڑی اے
بجھا دیناں واں میں سر شام دیوے
تیری نعت دی روشنائی بڑی اے
بوہا مصطفی دا خدا دا ہے بوہا
ایہہ گل ذہن اندر سمائی بڑی اے
سلامت رہوے عشق سوہنے نبی دا
ایہہ دولت، ہی ناصر نوں بھائی بڑی اے
نعت شریف
کرے جو دور سوہنے توں اوہ دولت کون منگدا اے
گدا بن کے مدینے دا حکومت کون منگدا اے
خیال امت دانہیں رکھدے جے خود آ قاتے تے دس مینوں
کے دے واسطے رو رو کے جنت کون منگدا اے
سنا کے نعت آقا دی پتا لکھاں دا کیتا اے
عداوت کون کردا اے محبت کون منگدا اے
مدینے شہر دا پانی جیویں کوثر دا پانی ایں
اوہ پی کے پُر شفا پانی تے شربت کون منگدا اے
جے وچ فردوس دے ہووے نبی واقرب لیکھاں وچ
تے پھر حوراں تے غلماناں دی قربت کون منگدا اے
بے خودقد ماں دے وچ رکھے نبی سوہنا غلاماں نوں
بچھاں گھر ولے آون دی اجازت کون منگدا اے
ہے ککھ رہ جان محشر وچ نبی دے سامنے ناصر
ایہ جھوٹی عارضی دنیا دی عزت کون منگدا اے
نعت شریف
ٹل جانا اوتھے ساریاں مصیبتاں
ویکھ لیندا جیہڑا اوہنوں تن من گھول دا
کر اعتبار میں کوئی جھوٹ نہیں بول دا
ودھ فردوس کولوں روضہ اسے حضور دا
رہندا اوتھے ہر ویلے سما بس نور دا
جا کے گنہ گار اوتھے ذرا نہیں ڈول دا
کر لے یقین میری جھوٹی کوئی بات نہیں
سوہنی اس شہر جہی ساری کائنات نہیں
جتھے کوئی عیباں دے عیب نہیں پھول دا
ویکھنا جے چاہناں ایں توں میلہ اوہ بہار دا
بن جا دیوانہ مٹھے مای دل دار دا
سوہنے دے غلاماں نوں نہیں اللہ کدی رول دا
دیکھیا میں جدوں تو مدینے دا نظارا اے
بھل گیا اللہ دی سونہہ مینوں جگ سارا اے
دل والا ساز اوہدا نام پیا بول دا
رج رج روضے دیاں کرئے زیارتاں
گل میری سچی اے میں پاندانہیں بجھارتاں
ناصر اوتھے بن جا پروہنا سوہنے ڈھول دا
نعت شریف
عاشق دی ہر صدا نوں سرکار جان دے نے
کی چاہی دا گدا نوں سرکار جان دے نے
صدیق دی وفا نوں فاروق دی ادا نوں
عثمان دے حیا نوں سرکار جان دے نے
ہجرت دی رات اپنے بستر تے کیوں لٹایا
اپنے علی بھرا نوں سرکار جان دے نے
میں کیوں کسے دے بو ہے جا جا کے رولا پاواں
جد میری التجا نوں سرکار جان دے نے
لکھ وار بھیس بدلو چل لو ہزار چالاں
اے منکرو تہانوں سرکار جان دے نے
اینو یں تے عیباں اتے پائے نہیں جاندے پردے
ساڈی تے ہر خطا نوں سرکار جان دے نے
قرآن و چ ہے اولی بالمؤمنین پڑھ لو
اللہ دی سونہہ اسانوں سرکار جان دے نے
ناں کوئی سکیا ناں کوئی جان سکدا
ناصر جیویں خدا نوں سرکار جان دے نے
جھنڈا
انشاء اللہ انشاء الله اوه ویلا وی اونال این
گنبد والے سارے جھنڈے دنیا کے لہراؤناں ایں
باقی جھنڈے جھنڈیاں سارے اس جھنڈے توں تھلے نے
اس جھنڈے نوں ویکھ کے ہو گئے جھنڈیاں والے تھلے نے
ہر جھنڈے نے اس جھنڈے نوں آخرسیس جھکاؤناں ایں
اس جھنڈے دی عظمت بچھو پاک نبی وے یاراں توں
اکوجھنڈا اچا دسدا سانوں لکھ ہزاراں توں
آخر کار اس جھنڈے نے ای محشر وچ بچاؤناں ایں
ون سونے جھنڈے ایتھے وچ میداناں جھلدے نے
اپنی اپنی تھاں تے سارے جھنڈے اچے مل دے نے
اس جھنڈے نوں ویکھن والے ہر جھنڈا بھل جاوناں ایں
قسمت والے اس جھنڈے دے تھلے آ کے بہہ گئے نے
اس جھنڈے توں دور جو ہوۓ سب توں پچھے رہ گئے نےْ
اس جھنڈے نے مردیاں تیکر تیرا ساتھ نبھاؤناں ایں
بوبکر و فاروق نے حیدر ایہ جھنڈا لہراندے گئے
لعل علی دے کربل وچ وی ایہدی شان سناندے گئے
اسیں صلوۃ سلام دا نغمہ ایہدے تھلے ای گاؤناں ایں
اوہ دن دور نہیں ہن ناصر اوہ دن چھیتی آوے گا
ایہ جھنڈا سب جھنڈیاں اندر اپنا آپ مناوے گا
اس جھنڈے دے تھلے آ کے سب نے اک ہو جاناں ایں
نعت شریف
تم اپنے دامن بچا کے مانگوحضور دیں گے ضرور دیں گے
دلوں کو کاسے بنا کے مانگو حضور دیں گے ضرور دیں گے
کریم داتا عظیم آقا کے در پہ کوئی کمی نہیں ہے
گداؤ آنسو بہا کے مانگو حضور دیں گے ضرور دیں گے
انہیں سے مضبوط کرلونا تے جو دے کے احساں نہیں جتاتے
انہیں کو دل میں بسا کے مانگو حضور دیں گے ضرور دیں گے
مجھے تو محسوس ہو رہا ہے صدا مدینے سے آ رہی ہے
مدینے ڈیرے جما کے مانگو حضور دیں گے ضرور دیں کے
جہاں سے مولاعلی نے مانگا جہاں سے ہر اک ولی نے مانگا
انہیں کی چوکھٹ پہ جا کے مانگو حضور دیں گے ضرور دیں گے
حضور اکرم کے آستانے سے مانگنے کا اصول یہ ہے
درود لب پر سجا کے مانگو حضور دیں گے ضرور دیں گے
حضور اکرم کی نعت ناصر زمانے بھر کو سنا چکے ہو
حضور کو بھی سنا کے مانگو حضور دیں گے ضرور دیں گے
نعت شریف
فرش سے تا بہ عرش معلی آپ کا کوئی ثانی نہ دیکھا
ایسا بچپن لڑکپن نہ دیکھا ایسا رنگ جوانی نہ دیکھا
کروفر سے شہنشاہ تو آئے مٹ گئے بعد جانے کے
لیکن آپ جیسا کوئی حکمراں بھی کرتے یوں حکمرانی نہ دیکھا
عرش اعلی کی منزل سے آگے سب حجابات اٹھتے گئے تھے
ادن منی کی گونجیں صدائیں، غوغاۓ لن ترانی نہ دیکھا
نام کے مہرباں تو ہزاروں اب بھی موجود ہیں اس جہاں میں
جس طرح آپ کرتے ہیں کوئی کرتا ہوں مہربانی نہ دیکھا
دولت دید سے ہو مشرف تو بہ توبہ وہ حاشا وکلا
ان کی یادوں سے دل جو ہے خالی جسکی آنکھوں میں پانی نہ دیکھا
آج تک ہم نے انساں کی انساں کرتے دیکھے ہیں خدمت گزاری
جز محمد کسی کا بھی ہم نے کوئی گدا آسمانی نہ دیکھا
وقت کی گرد سے اٹ گئے ہیں سب کے کردار وسیرت کے چہرے
ایسا کردار ناصر کسی کا آج تک غیر فانی نہ دیکھا
نعت شریف
خدایا ایہہ سن لے دعا جیندے جیندے
نبی پاک دا در دکھا جیندے جیندے
مدینے دے دیوار و در چمدا چمدا
کراں ورد صل علی جیندے جیندے
میں اکھیاں دے ورقے تے اک واری جا کے
لیاواں اوہ نقشہ بنا جیندے جیندے
ہوا مہکی مہکی صبا مہکی مہکی
لواں دکھ مہکی فضا جیندے جیندے
جیویں ڈار کونجاں دے پتناں تے جاندے
مدینے نوں جان ایہہ بھرا جیندے جیندے
مقداراں دا اوہنوں دھنی یار سمجھو
مدینے چ جو مر گیا جیندے جیندے
میں ناصر گناہ گار بندے نوں آخر
لیا مصطفی نے بلا جیندے جیندے
نعت شریف
منگاں تیری خیر مدینے کراں میں تیری سیر مدینے
توں ایں پاک تیری مٹی تے رکھاں کیویں پیر مدینے
نسلاں تیکر چلن والے مک جاندے نے ویر مدینے
کی لبھدا تے کیویں لبھدا کی کوئی سمجھے غیر مدینے
کوئی ناپاک کمینہ ہرگز پا نہیں سکدا پیر مدینے
پکی ٹھکی گل اے میری زہر نہیں رہندا زہر مدینے
دن دا چانن بھل جاویں گا اک دو راتاں ٹھہر مدینے
ناصر توں تے ویکھ آیا ایں
ڈٹھا ای کوئی غیر مدینے
نعت شریف
نعت دا چولا پا لے سجناں اپنا آپ سجا لے سجناں
اکھ دی جھالر اتے رو رو سلم سلارے لا لے سجناں
موت دی چورن ہس کے کھالے اپنی عمر ودھا لے سجناں
اندر باہر برفاں جمیاں آ دل نوں گرما نے سجناں
لنگر آخر لنگر ہوندا جناں لبھدائی کھا لے سجناں
تینوں دوزخ جان نہیں دیناں شہر مدینے والے سجناں
صرف حضور دا نوکر بن جا جنت سستے بھالے سجناں
رب فرمایا سب کچھ تیراۓ آہ لے سجناں آہ لے سجناں
ناصر شاه دیدار وی ہوسی تربت وچ تے جا لے سجناں
نعت شریف
وہ جسم مکمل ہے وہ جان مکمل ہے جو سرور عالم پر قربان مکمل ہے
سر کاراگر تجھ کو ہر چیز سے پیارے ہیں اکمل سے یقیں تیرا ایمان مکمل ہے
اللہ کی وحدت پر اللہ کی ہستی پرسرکار کا چہرہ ہی برہان مکمل ہے
آب اور نہ اترے کا قرآن میں کوئی اس صاحب قرآن کا قرآن مکمل ہے
رکھے نہ بنا کر جو سرکار مدینہ سے انسان نہیں لیکن حیوان مکمل ہے
عرفان ہوا حاصل اس شخص کو اللہ کا آقا کا جسے حاصل عرفان مکمل ہے
دل جس کا منور ہے آقا کی محبت سے دراصل وہی ناصر انسان مکمل ہے
نعت شریف
قدرت دا قانون اٹل اے رہنی صرف حضور دی گل اے
آج کر لے جو کر نائیں نہیں تے آج وی تے ہو جانا کل اے
نعت ادب نال سنیا کر توں ایہ نہ سمجھیں گل دی گل اے
اوہنوں پھر درکار نہیں پیندی جس نوں لینا سوہنے جھل اے
اوہدی اکھ وچ اکو جے نے جھگی اے یا تاج محل اے
صرف حضور دا پکڑو وسیلہ ہر مشکل دا اکو حل اے
لا دے زندگی آپ دے نانویں سو سال اے یا بھاویں پل اے
نعت شریف
ہویا اے دل شاد مدینے پہنچ گیا سن لئی رب فریاد مدینے پہنچ گیا
سن کے میری حال دوہائی آ قا نے کر چھوڑی امداد مدینے پہنچ گیا
ویرانے ای ویرانے سن سینے وچ ہو گیا اے آباد مدینے پہنچ گیا
ہر اک کم دا کوئی وسیلہ ہوندا اےپہنچیا جو بغداد مدینے پہنچ گیا
جس دم میرے دل دی دھڑ کن دابن کے وجیا عشق دا ناد مدینے پہنچ گیا
ہور نہ پچھو میتھوں کچھ وی ہن لوکو ہے بس اتنا یاد مدینے پہنچ گیا
ناصر شاہ ہن میریاں لکھیاں نعتاں دی مینوں مل گئی داد مدینے پہنچ گیا
نعت شریف
اے شاہ زمن اے شاہ زمن
اللہ دکھا دو اپنا وطن اے شاہ زمن
ہم چھپ چھپ آہیں بھرتے ہیں ہم روز ہی جیتے مرتے ہیں
دن رات یہی کرتے ہیں جتن اے شاہ زمن
ہے پیار ہمیں ان گلیوں سےان پھولوں سے ان کلیوں سے
کب دیکھیں گے وہ نور چمن اے شاہ زمن
تو مرشد بھی تو پیر بھی ہے تو سراج بھی ہے تو منیر بھی ہے
ہم کو بھی عطا ہو کوئی کرن اے شاہ زمن
تیرے طابع مست بہاریں ہیں تیری سانسوں میں مہکاریں ہیں
تیرا خوشبو خوشبو سارا بدن اے شاہ زمن
کچھ تجھ کو اپنے جیسا کہوںمیں مر جاؤں جو ایسا کہوں
خاکم بدہن خاکم بدہن اے شاہ زمن
یہ ناصر تیرا سائل ہے کوئی کشتی اور نہ ساحل ہے
موہے پار لگا دو اب ڈھولن اے شاہ زمن
نعت شریف
اوہنوں پھر دوسرا ایسا نہ کوئی جلوہ نظر آیا
جنہوں خواباں دے وچ سرکار دا چہرہ نظر آیا
کسے دی اوتھوں دے تک پہنچ ہو سکدی
سمندر تیری عظمت دا ہوے انج گہرا نظر آیا
تساں چمیا گلا جس دا اوہدے جسم منور تے
کتے کوئی تیر پھسیا اے کتے نیزا نظر آیا
مدینے جا کے اس گلے وی میں سجدے رہیا کر دا
حیاتی وچ رسول الله دا روضہ نظر آیا
حشر اندروی ایہ مخلوق دوڑے گی ادھر ساری
جدھر کوئی مصطفی والا خدا والا نظر آیا
فلک ہودے ز میں ہودے فقط اک یا رسول اللہ
ایہو نعره ای سنیا ایں ایہو نعرہ نظر آیا
جدوں سرکار دی عالی ولادت دی گھڑی آئی
ہر اک دوزخ دے دروازے نوں سی تالا نظر آیا
دعاواں تے عطاواں نال لا کے ٹوریا ناصر
جدوں سوہنے نوں سوہنے دا کوئی منگتا نظر آیا
نعت شریف
اللہ دے حبیبا سارے جگ توں نرالیا
تیرے بنا دکھیاں نوں کسے نہیں سنبھالیا
اللہ اللہ تیری کئی لجپالی اے
منگتے نے لکھاں پر کوئی وی نہیں خالی اے
جناں کسے منگیا اے اوناں جھولی پا لیا
مٹی وچ مٹی ہوئیاں مٹی دیاں مورتاں
سوہنیاں توں سوہنیاں وی ڈٹھیاں نے صورتاں
تیرے جیہا سوہنا پر دیکھیا نہ بھالیا
بھیجے تیری ذات اتے پتھراں درود نے
جانور تیرے آگے سر بسجود نے
جدوں وی توں چاہیا اودوں چن نوں بلا لیا
تھوڑی دیر کر لے آرام میرے سوہنیا
کہیا رب گھل کے پیام میرے سوہنیا
ساری رات جاگیا نہ کر اللہ والیا
نبی نبی نبی نبی جیہڑے سدا کہن گے
ناصر اوہ دیوانے چنگے ساریاں تو رہن گے
تر گئے اوہ جنہاں تیری ذات نوں منا لیا
نعت شریف
اکھ دا نور مدینہ ایں چین سرور مدینہ ایں
ول تے اوتھے ای پھر دا اے بھاویں ڈور مدینہ ایں
کیتا بہت پسند جا کے آپ حضور مدینہ ایں
ایویں نوری اؤندے نہیں نور ای نور مدینہ ایں
لگدا اوناں پیارا اے جتنا دور مدینہ ایں
ہن تے میری زندگی دا بس منشور مدینہ ایں
جنت دے وچ فٹ ہونا پہلے پور مدینہ ایں
رب نوں نہیں منظور جنہوں نامنظور مدینہ آیا
وچ پہاڑاں لگدا اے جیویں حور مدینہ ایں
عرشاں تے وی فرشاں توں ودھ مشہور مدینہ ایں
ناصر کیوں گھبرانا ایں کوئی دور مدینہ ایں
موتی
ٹہنی نال گلاب دا سانگا سن لے بھلیا لوکا
ککراں نال انار نہیں سجدے نک دے باہجھ نہ کوکا
پھل تے پتھر وکھریاں ذاتاں فرق دو ہاں وچ چوکھا
مرشد ویکھ کے ہتھ پکڑاوئیں کھا بیٹھیں نہ دھوکھا
باہروں باہر صفائیاں کس کم ہے جے دل صاف نہ ہووے
ماں نہ دودھ نہ جوش آوے جے بچہ نہ رووے
اوہناں شہروں کی جا لینا جیب جنہاں دی خالی
سک جاندے جو باغ اوہناں نوں پانی دین نہ مالی
یار دے ذکر دے نال سجالے اپنے دل دا ویہڑا
اوتھے سپ تے ٹھوئیں رہندے گھر آباد نہیں جیہڑا
کیہ ہوندا تے کیہہ نہیں ہندا پچھ و چھڑے سجناں توں
جس تھاں تے آگ بلدی ہووے اٹھے دھوں اس تھاں توں
کدوں ملن گے وچھڑے بیلی قادر ہتھ مہاراں
سن کے ذکر سجن دا ہندیاں دل تے روز ٹکوراں
اندر وڑ کے رون ہمیشہ وچھڑے درداں مارے
جیویں چانن ویکھ کے دن دا چھپ جاندے نے تارے
نعت شریف
آقا دا جد خیال آ جاندا اکھ چوں پانی نال آ جاندا
جس دم کوئی مسکین پکارے فورا ہی لج پال آ جاندا
جے دھرتی تے آپ نہ ہوندے بہت بڑا بھوچال آ جاندا
لبھ جاندا کشمیر اسانوں جے حیدر وا لعل آ جاندا
یاد اؤندا اے ہور مدینہ جد مکن تے سال آ جاندا
شہر نبی دی سوہنی مٹی کوئی لے کے نال آ جاندا
جے ہوندے نہ وچ اوہ ساڈے رب نوں ہنے جلال آ جاندا
روندا آوے ہسدا جاوے جیہڑا کرن سوال آ جاندا
جدوں وی کتے اذاں سناں میں ذہن دے وچ بلال آ جاندا
نام حضور دا اوکھے ویلے ناصر بن کے ڈھال آ جاندا
نعت شریف
تیری وی ایہ صدا اے میری دی ای صدااے
لج پال مصطفی اے لج پال مصطفی اے
جبریل توں وی پچھیا حسان توں وی پچھیا
سوہنے جیہا نہیں کوئی رب دا وی فیصلہ اے
آقا دا نام لے کے آ قا دی نعت پڑھ کے
عزت دے نال لنگر سانوں نے مل رہیا اے
اس سال پھر ہلاؤ اپنے فقیر تائیں
پھر حاضری دا موسم سرکار آ گیا اے
جس وقت میرے ولے دکھاں نے ہتھ ودھائے
اپنی پناہ اندر آقا نے لےلیا اے
مر جاواں میں مدینے آکھن مدینے والے
جہدا گدا سی اوہدے بوہے تے مر گیا اے
اللہ دے ولوں جو جو انعام مل رہے نے
اللہ دی ایہہ عطا اے آقا دی ایہہ رضا اے
ناصر مرے نبی دا وسدا رہوے دوارا
دشمن نوں میں کیہ جانا کہیہ چیز اے کیہ بلا اے
نعت شریف
رہا گھل ارجنٹ مدینے بن کے رہواں سرونٹ مدینے
مسجد نبوی وچ نہیں بھلنے چھتریاں دے ٹینٹ مدینے
اس بندے دا جینا کیہ اے جو رہندا ابسینٹ مدینے
ایویں نہیں روزانہ اؤندے نوریاں لئی اے کینٹ مدینے
بخشش کرم عطا تے رحمت ہے سب کجھ پے ٹینٹ مدینے
کھان پین دا بل نہیں پیندا ایا اے ریسٹورنٹ مدینے
ناصر سب دے لیکھاں وچوں نکل جاندے ڈینٹ مدینے
نعت شریف
گزرے زندگی بیسٹ مدینے ٹھنڈے رہندے چیسٹ مدینے
بھاویں جناں چر ہو جاوے بور نہیں ہوندے گیسٹ مدینے
اودھر منہ ابلیس نہیں کردا کرناں لین اریسٹ مدینے
ہر پاسے پی رحمت وسدی ایسٹ مدینے ویسٹ مدینے
ایہہ ساہواں دی دولت ساری کر چھڈیئے انویسٹ مدینے
ناصر دین عقیدہ سب کچھ ہو جاندا اے ٹیسٹ مدینے
نعت شریف
ماہ کامل دے نظارے دیکھ کے ہو گئے قربان سارے ویکھ کے
رحم آ جاندا اے اس لج پال نوں میرے ورگے درداں مارے دیکھ کے
آپ نے جو پیر پایا جھک گئے جھگیاں دے ولے چبارے ویکھ کے
طور دا رتبہ اوہناں نوں دے گئے نیویاں دے نیویں ڈھارے دیکھ کے
ہو گئے دھرتی دے ولے سرنگوں آپ دا چہرہ سارے ویکھ کے
لگ پئے ریساں کرن سرمایہ دار نعت خواناں دے گزارے ویکھ کے
آ گیا سورج دوبارہ عصر تے کملی والے دے اشارے ویکھ کے
آپ نے ناصر نوں در تے سد لیا بجھے ہوۓ اکھ دے کنارے دیکھ کے
ذکر کلمہ شریف
لا الہ الا الله لا الہ الا الله
ایہہ کلمہ نور خزینہ ایں اے رحمت دا آئینہ ایں
ایہہ دیندا تار سفینہ ایں لا الہ الا الله
ایہہ کھولدا اے ادراک میاں ایہہ سیندا دامن پاک میاں
سانوں دسیا پنج تن پاک میاں لا الہ الا الله
ایہہ پڑھیاں روح وی جھول دی اے ایہنوں پڑھ گئی ذات بتول دی اے
ایہدے وچ ہی نعت رسول دی اے لا الہ الا الله
ایہہ کل فقیراں دی چولی اے اینے منہ وچ مصری گھولی اے
ایہومرشد پاک دی بولی اے لا الہ الا الله
اس کلمے وچ سرور دی اے غم کردا ناصر دور وی اے
ایہدے وچ توحید دا نور وی اے لا الہ الا الله
نعت شریف
مسکین دی یا مولا منظور دعا ہووے
آقا دیاں قدماں وچ آقا دا گدا ہووے
ودھ ستر ماواں توں جنہوں درد ہے امت دا
اوہدی امت تے کیوں نہ خوش باش خدا ہووے
سرکار دا ناں لیناں ہے مغز عبادت دا
ایہہ نام جدوں لیئے ہر دور بلا ہووے
دامن وی عطا کر دا خیرات وی دے چھڈ دا
پھر کہندا اے منگتے نوں جا تیرا بھلا ہووے
دنیا دی حرص لے کے مر جان دا کی فائدہ
اوہدی یاد اچ مر جاوے جنہوں مرن دا چا ہووے
سرکار دے روضے تے جس وقت گدا پہنچے
سرکار دے روضے دا دروازہ کھلا ہووے
اوہ مسجد وی ناصر پھر مسجد نہیں رہندی
جس مسجد وچ میرے آقا دا گلِا ہووے
نعت شریف
یمین میں یسار میں حضور ہی حضور ہیں
ولوں کے تار تار میں حضور ہی حضور ہیں
ندی کے اٹھتے شور میں سمندروں کی اور میں
اور ابرو آبشار میں حضور ہی حضور ہیں
خلیل کی دعاؤں میں مسیح کی صداؤں میں
رسولوں کی قطار میں حضور ہی حضور ہیں
نجوم و مہتاب میں فلک کے آفتاب میں
ملائکہ کی بار میں حضور ہی حضور ہیں
زمیں میں بھی زمن میں بھی کلی کے بانکپن میں بھی
چمن چمن بہار میں حضور ہی حضور ہیں
انہیں کے نور سے عیاں یہاں وہاں وہاں یہاں
ہواۓ مشک بار میں حضور ہی حضور ہیں
صبا کی دھیمی چال میں ابو ذر و بلال میں
اور عشق کے نکھار میں حضور ہی حضور ہیں
کہے یہ ناصر حزیں حسین ہوں کہ مہ جبیں
کروڑ میں ہزار میں حضور ہی حضور ہیں
نعت شریف
میرے گھر وچ وی کدی آ کے اجالے کر دے
کردے کردے ایہ کرم اللہ دے پیارے کردے
اک پیالے نوں جیویں کیتا سی دریا دریا
میری اکھیاں دے بھرپور پیالے کردے
موڑ دا تیری نہیں کوئی وی اللہ تیرا
میرے آسان توں کم سارے دے سارے کردے
صرف نعتاں نوں بنا اپنا وظیفہ جھلیا
نذر آتش توں ایہہ ناول تے رسالے کردے
چن سورج نے فدا تیری اداواں توں شہا
ذکر فلکاں تے تیرا رل کے ستارے کردے
جے توں چاہنا ایں کہ بچ جاواں حشر وچ ناصر
اپنے غم خوار دے ہر چیز حوالے کردے
نعت شریف
مصطفی کریم دے بوہے ہر گدا دی بات بن گئی
ہر صدا دی بات بن گئی ہر دعا دی بات بن گئی
سینے وچ ٹھنڈ پے گی منہ اچ جیو یں کھنڈ پے گئی
نام جو حضور دا ليا التجا دی بات بن گئی
روضہء رسول نوں جدوں پیار نال چم کے چلی
پھلاں نوں سرور آ گیا تے ہوا دی بات بن گئی
جو تیرے فقیر ہو گئے اوہ بڑے امیر ہو گئے
اوتھے گل حسین دی بنی مرتضی دی بات بن گئی
آپ دی اوہ سرمگیں نظر اٹھ گئی جدھر جدھر
ہر نظر حسین ہو گئی ہر ادا دی بات بن گئی
ناصر ایہہ کرم ہے بڑا مصطفی دا در مل گیا
جو میں اوتھے لے کے پہنچیا اس خطادی بات بن گئی
نعت شریف
تاریک فضاؤں کو ضیا آپ ہی دیں گے
بیمار ہے ماحول دوا آپ ہی دیں گے
جو نعت سناؤ تو رکھو یہ بھی عقیدہ
مدحت کا ثناخواں کو صلہ آپ ہی دیں گے
جس وقت کہیں ہوگی اماں اور نہ سایہ
اس وقت بھی دامن کی ہوا آپ ہی دیں گے
پہلے بھی میرے پاس ہے جو ان کا دیا ہے
اور اب بھی مجھے بہر خدا آپ بھی دیں گے
پہلے بھی عطا آپ ہی فرماتے رہے ہیں
اور اب بھی جو جی چاہے تیرا آپ ہی دیں گے
تو ان کے محاسن کو قلم بند کیے جا
ہر شعر کو اک رنگ نیا آپ ہی دیں گے
سرکار نے ہی رشک جناں شہر دکھایا
ناصر کو مدینے میں جگہ آپ ہی دیں گے
نعت شریف
جب سے ہوا ہوں میں ترامیری تو بات بن گئی
جو بھی دیا تو نے دیا میری تو بات بن گئی
عشق و وفا کے مرحلے تیرے کرم سے طے کیے
تو جو ملا تو خدا ملا میری تو بات بن گئی
میری صدا کی خیر ہو تیری عطا کی خیر ہو
چلتا رہے یہ سلسلہ میری تو بات بن گئی
تو جو نہ دیتا حوصلے کٹتے نہ میرے فاصلے
تیری نظر کا شکریہ میری تو بات بن گئی
میرے تو کام آۓ وہ تو نے پلائے جام جو
جیتا رہے تو ساقیا میری تو بات بن گئی
ناصر جہاں پہ چھا گیا تیری نظر کو بھا گیا
ملنا تھا جو وہ مل گیا میری تو بات بن گئی
نعت شریف
کرم دا جدوں تک اشارہ نہیں ہوندا
اساڈے جیہاں دا گزارہ نہیں ہوندا
کسے ہور دے آسے پاسے جو گھمے
سیارہ تے ہے او ستارہ نہیں ہوندا
ذرا سوچ کے عشق دریا چ اتریں
میں سنیاں ایں اس دا کنارہ نہیں ہوندا
اوہدا دین ہوندا مکمل نہیں ہرگز
جنہوں سوہنا ہر شے توں پیارا نہیں ہوندا
اوہ جتھے وی جاوے اوہنوں پین چھتر
جنہوں مصطفی دا سہارا نہیں ہوندا
در مصطفی توں جو چاہویں تو منگ لے
نقد اوتھوں لبھدا اے کارہ نہیں ہوندا
جدوں تیک سوہنے دا لنگر نہ کھائے
اساڈا تے منہ وی قرارا نہیں ہوندا
جے ہو اک دے منگتے نے تک ہو کے دسو
بھراواں دا چنگا بلارا نہیں ہوندا
نگیں اس تے وی سوہنا رکھدا اے جس نے
مربعہ نہیں ہوندا چبارا نہیں ہوندا
محبت سجن دی چواوے جے سر تے
پہاڑ ہووے بھاویں اور بھارا نہیں ہوندا
جدوں تیک نعرہ نہ سوہنے دا لگے
کدی عاشقاں دا نتارا نہیں ہوندا
جہدے وچ لعاب آپ سٹ دے نیں ناصر
اوہ کھوہ حشر دے تیک کھارا نہیں ہوندا
نعت شریف
تو گرنیٹ بم نہ دھماکے مدینے
عطاواں دے ہوندے جھما کے مدینے
ہے اک شہر محفوظ ہر اک بلا توں
نہ چوری چکاری نہ ڈاکے مدینے
خدا جانے کنے ای حج ہوندے اوتھے
سے ویکھن نبی مسکرا کے مدینے
زمانے دے بھل جاویں گا چسکے سارے
تو خاک شفا ویکھ کھا کے مدینے
کدے آپ آ جاندے گھر منگتیاں دے
کدے جھولی بھردے بلا کے مدینے
نہیں اس واسطے اوتھے ابلیس جاندا
نکل جاندے اوہدے کڑاکے مدینے
جے ناصر دی گل تے نہ اتبار ہووی
تے خود ویکھ توں یار جا کے مدینے
نعت شریف
مشر وچ وی جدھر دیکھاں میں رحمت مصطفی دی اے
گناہ گاراں لئی ہونی شفاعت مصطفی دی اے
رسولاں دا تے نبیاں دا سر افلاک کٹھ کر کے
جہدا رب نے لیا وعدہ نبوت مصطفی دی اے
اساڈے کول کچھ وی نہیں اسیں کی دین جو گے آں
جو ایہہ مخلوق کھاندی اے ضیافت مصطفی دی اے
ایہہ فصلاں باغ پھل کلیاں ایہہ سب گھر باراولا داں
جہدا صدقہ عطا ہوئیاں ولادت مصطفی دی اے
پنجاہاں توں پنچ اوہ رب کولوں کراوے تے کرا سکدا
خدا دے گھر وی کیہ دساں جو عزت مصطفی دی اے
زمیں ساری فلک سارےتے سب جنت سےنظارے
جے یکجا کر لیے بن دی ریاست مصطفی دی اے
جیویں خیبر دا در دسدا اے قوت حیدری کیہ اے
توں کوئی پچھے کیہ طاقت مصطفی دی اے
طریقت نوں شریعت نوں مناسب نہیں جدا کرنا
شریعت وی تے کہندی اے طریقت مصطفی دی اے
نماز عصر واری سی ایہو ای سوچ کے اوہنے
علی دی بندگی یارو زیارت مصطفی دی اے
اسیں نالائق نہیں سمجھے مقام مصطفی ناصر
خدا ای جان دا جو وی حقیقت مصطفی دی اے
نعت شریف
آپ کی باتیں میٹھی میٹھی شیریں شیریں
قدرت کی سوغاتیں آپ کی باتیں
شہد سے میٹھے بولوں والا وہ محبوب ہمارا ہے
مولا نے سرکار کی بولی میں قرآن اتارا ہے
سب سے ارفع سب سے اعلیٰ میرا آقا کملی والا
آپ کے در کی کھاتے ہیں سب شاہ و گدا خیراتیں
رات ڈھلے تو اک اٹھتی ہے ہوک ہمارے سینے سے
مر ہی نہ جائیں دور کہیں ہم مولا شہر مدینے سے
رو رو کتنے ہار پروۓ آنکھ بھی روۓ دل بھی روۓ
ساتھ ہمارے روتی ہیں یہ ہجر کی لمبی راتیں
آپ کے رخ کا پاک قصیدہ فلک پہ سورج کہتا ہے
آپ کے ہی دیدار کی خاطر بے کل چاند بھی رہتا ہے
آپ کر یں جس وقت اشارے ہو جاتے ہیں مست نظارے
آپ کے کھوج میں رہتی ہیں سب تاروں کی باراتیں
گھبراتا ہے دل جب میرا راتوں کی تنہائی سے
جل اٹھتے ہیں شام سے پہلے جب بھی داغ جدائی سے
آنسو بن کر دل بہہ جاۓ ایک ہی نغمہ لب پر آۓ
جانے کب برسانے آئیں کرم کی وہ برساتیں
دل میں پلنے والے جذبے بھی منظوری پائیں گے
آپ بڑے لج پال ہیں ناصر تیرے گھر بھی آئیں گے
دل ہے جو مغموم تمہارا ان کو یہ معلوم سے سارا
تیرا کام ہے درد سنانا لکھ لکھ ان کی نعتیں
نعت شریف
اب یہی اک کام ہونا چاہیے
لب پہ ان کا نام ہونا چاہیے
ہوشراب عشق سے لبریز جو
ہاتھ میں وہ جام ہونا چاہیے
حکمرانو ہے اس میں عافیت
نافذ اب اسلام ہونا چاہیے
یا حبیبی یا محمد یا رسول
ہاں یہ نعرہ عام ہونا چاہیے
اب دیار غیر میں بھی اے خدا
غلبہ اسلام ہونا چاہیے
شہر بطحا جانے والوں میں کبھی
اس گدا کا نام ہونا چاہیے
پیار کی شمعیں جلا دوشہر میں
ظلم کو ناکام ہونا چاہیے
ہم کو ناصر سرور کونین کا
بندہ بے دام ہونا چاہیے
نعت شریف
مٹھڑے مدینے ولوں جس دن ہوا نہ آوے
سینے چوں زندگی دی مینوں صدا نہ آوے
سو ہنے دا جے غلام ایں پھرایہہ خیال رکھیں
سو ہنے نوں رب دی طرفوں تیرا گلا نہ آوے
جنہاں مسیتاں اندر گونجے نہ نعت تیری
سانوں تے سجدیاں دا اوتھے مزا نہ آوے
عاشق نوں نال پڑیاں آرام آ نہیں سکدا
شہر نبی چوں جیکر خاک شفا نہ آوے
دیدار مصطفی دا ہر آرزو دی جان ایں
منگ کے دعا ایہہ لب تے پھر کوئی دعا نہ آوے
اس دافع البلا دی جتھے سجائے محفل
اس شہر اس محلے کوئی بلا نہ آوے
اوه محفلاں نہیں کردا رب وی قبول ناصر
جنہاں محفلاں دے اندر خیرالوری نہ آوے
نعت شریف
عاشقوں کی دعا سنیوں کی صدا یا حبیب اللہ یا رسول الله
المدد یا نبی المدد یا مصطفی یا حبیب اللہ یا رسول الله
محتشم محترم مہر و عرب وعجم اللہ رکھ لیجئے آپ ہمارا بھرم
آپ کا نام ہے ہر مرض کی دوا یا حبیب اللہ یا رسول الله
ہم غلاموں کی کشتی ہے طوفان میں ہر قدم بے کسوں کا ہے نقصان میں
یا دافع البلا یا دافع الوباء يا حبيب الله يا رسول الله
ہم فقیروں کے ہر فعل اور ہر کام سے باخبر ہے تو آغاز و انجام سے
اے نبی محترم اے رسول خدا یا حبیب الله یا رسول الله
مدعائے دعائے خلیل آپ ہیں مظہر حسن رب جلیل آپ ہیں
حق نگر حق نما ہادی دوسرا یا حبیب الله یا رسول الله
نعت شریف
مت جا دیار غیر کے بازار دیکھئے
ہے دیکھنا تو آپ کا دربار دیکھئے
پوچھیں نہ آپ حال تو پوچھے گا اور کون
ہم بے بسوں کا حال بھی سرکار دیکھئے
روح الا میں بھی رہ گئے حیرت سے دیکھتے
سدرہ سے آگے آپ کی رفتار دیکھئے
خیر الوری کا آستاں پیش نظر رہے
ہے دیکھنے کی چیز بار بار دیکھئے
خورشید و ماہ تاب بھی شیدا اسی کے ہیں
ہو دیکھنا تو چہرہ سرکار دیکھیے
ناصر لحد سے چل دیئے کہتے ہوۓ نکیر
اس کی طرف ہیں سید ابرار دیکھئے
نعت شریف
دیوانیو نام لیندے رہوو لج پال د۱
حال جیہڑا جان دا اے دکھیاں دے حال دا
جا کے جہدے بوہے تے خسارے مک جاندے نے
غم سوہنے کول جا کے سارے مک جاندے نے
ہونا نہیں کریم کوئی آپ مثال دا
اللہ جانے کدوں مینوں روضے تے بلاوے گا
اللہ جانے طیبہ چوں پیام کدوں آوے گا
اک اک پل پیا لگدا اے سال دا
ہونا ایسا کوئی گنہ گاراں دا وکیل نہیں
ایہو جیہا ہور کوئی حسین تے جمیل نہیں
ہر کوئی دیوانہ اوہدے حسن و جمال دا
جیویں دل والے سدا دل دار لبھدے
اؤن جدوں دکھ لوکی غم خوار لبھدے
ساڈا غم خوار خود دکھیاں نوں بھال دا
ہووے مہربانی میرے جے دل گیراں تے
نظر کرم ہووے ہن تے فقیراں تے
پاواں تینوں واسطہ میں حبشی بلال دا
ایس نام والے پچھے نبی کونین اے
ناصر ایہو نام ساڈے دلاں دا وی چین اے
ایہو نام ساریاں مصیبتاں نوں ٹال دا
نعت شریف
جو بنی میری بات اے مدینے دی زکوۃ اے
ایہہ ہن گنہگار تے کرم سرکار دے
اوہ سب کچھ جان دے اوہ موجاں سدا مان دے
جو آقا نوں پکار دے کرم سرکار دے
جو آقا دے فقیر نے اوہ سب توں امیر نے
اوہ کتے وی نہ ہار دے کرم سرکار دے
ایہ سوہنے سوہنے سنگ نے ایہہ لگے ہوۓ رنگ نے
خدا دے سوہنے یار دے کرم سرکار دے
میں سینے تے بنا لواں تے نقشے سجا لواں
مدینے دے بازار دے کرم سرکار دے
ایه پیار دا قانون ایں جے چاہندا توں سکون این
نبی توں جند وار دے کرم سرکار دے
حضور نوں جو بھل گئے اوہ ناصر ایتھے رل گئے
نہ آر دے نہ پار دے کرم سرکار دے
نعت شریف
اللہ سوہنے دیا سجناں تے ڈھول سوہنیا
کدے سد لے غریباں نوں وی کول سوہنیا
کدے طیبہ وچوں ساڈے ول بھیج چٹھیاں
سانوں دوریاں نے چھڈیا اے رول سوہنیا
تیرے باہجھوں غم خوار کوئی ہور نہیں
دلوں جاندا مجبوریاں دا چور نہیں
تیرے بو ہے اتے جاواں میں فقیر بن کے
جند جان دیاں تیرے اتوں گھول سوہنیا
ہن آوندا اے وچھوڑا مینوں راس نہیں
تیری ذات باہجھوں ہور کوئی آس نہیں
اللہ کرے جا کے تیرے دربار تے
دکھ دساں تینوں سارے کھول کھول سوہنیا
واجاں مار دے نے میرے ہن اتھرو
دکھ ہو گئے میرے نال نال گھبرو
کیویں غیراں آگے دکھیا دے چاریا
دیاں اکھیاں دے موتیاں نوں ڈول سوہنیا
ساری دنیا پی لگدی بیگانی ایں
ایسے آس وچ ڈھل گئی جوانی ایں
کدی ناصر او تھے جا کے ایہہ سناواں میں
تینوں تیریاں ای نعتاں دے دو بول سوہنیا
نعت شریف
آ جا آقا دے دوارے آتے یار چلیے
چھڈ دنیا دے ایتھے کاروبار چلیے
اتھے پل پل اوکھا اے گزارناں
اینوں دکھاں والی ڈھینی ایں دیوار ناں
سکھ لین لئی نبی دے دربار چلیے
جتھے نوری آ کے پڑھدے سلام نے
جتھوں ختاں دے ملدے انعام نے
آ جا دیکھنے لئے نور دی بہار چلیے
ہون لباں تے ترانے سرکار دے
گیت مٹھے مٹھے گاؤندے منٹھار دے
غم خوار دے دوارے گنہ گار چلیے
اللہ چھیتی اوہ دعاواں اے قبول دا
ہووے جنہاں وچ واسطہ رسول دا
نبی نبی دی آ کر دے پکار چلیے
ایہہ تے میل نے مقدراں دے میل دے
جتھے حسن و حسین رہے کھیل دے
آ جا ویکھن اوہیو گلیاں بازار چلیے
بھیس ناصر اوتھے کر کے فقیراں دا
لے کے سیلاب اکھیاں چ نیراں دا
پا کے گل وچ عاجزی دے ہار چلیے
نعت شریف
کس شان سے مہکی میری قسمت کی کلی ہے
ابھی جو نظر میری تو گنبد پہ پڑی ہے
برسات ہے جلوؤں کی مدینے کی گلی ہے
فردوس کا منظر ہے کہ کوچہء نبی ہے
سحری ہو کہ افطار ترے دست کرم نے
امت کی مدارات کو ہر چیز دھری ہے
آتا ہے مقدر پہ ترے رشک جہاں کو
اے آنکھ مری آنکھ کہاں جا کے لڑی ہے
جس در زیارت کو تڑپتے ہیں فرشتے
کچھ لوگووں کو اس در سے بھی جانے کی پڑی ہے
اللہ کا فرمان ہے اس بات پر شاہد
آ جاۓ جو اس در پہ گناہگار بری ہے
کیا سوچ کے چپ چاپ مواجہ پہ کھڑا ہے
کچھ مانگ یہی عرض تمنا کی گھڑی ہے
قدمین شریفین میں بیٹھا ہے تو ناصر
دنیا کو بتا دے تو مقدر کا دھنی ہے
نعت شریف
بڑی دل ربا ہے فضائے مدینہ
لدی خوشبوؤں سے ہواۓ مدینہ
کوئی بات اچھی اگر مجھ میں ہے تو
ملے اس کا بدلہ جزائے مدینہ
کئی شہر دیکھے کئی شہروں جیسے
مجھے دوسرا کوئی دکھاۓ مدینہ
کروں بحث کیا بس دعا دے رہا ہوں
خدا کاش تجھ کو دکھائے مدینہ
شفا کی مثالیں تو لاکھوں ملیں گی
لغت میں نہیں ہے وباۓ مدینہ
جو ذکر مدینہ چھڑا دوستوں میں
نکل آۓ آنسو براۓ مدینہ
الہی کرم کر تو ناصر پہ اتنا
پھرے آنکھ میں ہی سجاۓ مدینہ
————————–
نعت شریف
سرکار دے روضے نے حج ہون غریباں دے
او تھے دھڑکن لگ پیندے دل پتھر نصیاں دے
اوہدے نام نے بخشی اے تاثیر زباناں نوں
جہدے نام نے چمکاۓ خطبات خطیباں دے
لجپالیاں فرمائیاں انج رات نوں اٹھ اٹھ کے
سوہنے نے دعاواں وچ ناں لے کے غریباں دے
سرکار دی یاد آ کے مرضاں توں شفا بخشی
ازما کے ہار گیا جد نسخے طبیباں دے
خود رب نے ایہہ دسیا اے القاب عطا کر کے
کیویں عاشق لیندے نے ناں اپنے حبیباں دے
سرکار دا ناں ناصر اسیں کیہ چمکاؤنا ایں
سرکار دے ناں کیتے اچے نام ادیباں دے
————————–
نعت شریف
جو بھی ہم نے دن گزارے دربار مصطفی میں
تھے وہ لمحے کتنے پیارے دربار مصطفی میں
ہمیں کیا غرض کسی سے ہمیں کیا کسی سے مطلب
ہیں ہمارے تو گزارے دربار مصطفی میں
جو عطا کیا نبی نے نہ عطا کیا کسی نے
کبھی چل او بے سہارے دربار مصطفی میں
صبح و شام والہانہ وہ سلام عاجزانہ
تھے عجیب ہی نظارے دربار مصطفی میں
میرے یارو ہمنواؤ انہیں کیا کہوں بتاؤ
وہ خدا کا بھی نہیں ہے نہ ہی اس کا کوئی دیں ہے
نہ نصیب جو سنوارے دربار مصطفی میں
اللہ ضرور ناصر اس کو عطا کرے گا
کہ خدا کو جو پکارے دربار مصطفی میں
————————–
نعت شریف
تو کتنا خوبصورت ہے حسیں ہے گنبد خضری
فلک بھی سامنے تیرے زمیں ہے گنبد خضری
فرشتے ہوں کہ انسان ہوں زمانے میں کسی کو بھی
تیری عظمت کا اندازہ نہیں ہے گنبد خضری
کہاں جاتے ہو طیبہ سے یہی آواز آتی ہے
یہیں ہے گنبد خضری یہیں ہے گنبد خضری
خدا نے آمنہ کی گود کو جس سے نوازا تھا
تو اس ہستی کی قربت کا امیں ہے گنبد خضری
مکیں تو اور لاکھوں ہیں کروڑوں ہیں مکانوں میں
ترے جیسا مگر کس میں مکیں ہے گنبد خضری
زمانے بھر کو رکھتا ہے جو روشن روشنائی سے
ترے جیسا وہ سورج بھی نہیں ہے گنبد خضری
تری ہریالیوں میں ہیں خزانے دین و دنیا کے
تو ہی محور دنیا و دیں کے گنبد خضری
بجز سرکار کے ناصر نہیں کوئی نہیں کوئی
ہمارے دل کے تو جتنا قریں ہے گنبد خضری
